Oktober 1935 (8); het staartje

Dat was het dus: de brief aan Colgate-Palmolive betrof een prijsvraag.  Pieter schrijft dat hij voor zijn limerick 'een mooie doos met 1 tube Colgate's tandpasta, een groot busje face powder, 1 tube shaving cream, 1 waschhandje en 'n stuk zeep' kreeg. Misschien lukt het Katy om iets soortgelijks te innen, namelijk door de oplossing van een prijsvraag van De Gruyter bij die winkelketen in te leveren. Pieter stuurt die met de brief aan haar mee. 'Komt er een pond koffie op dan is 't voor jou; mocht er eens de geldprijs op vallen dan krijg je er 10% van.*

Dan kondigt Pieter het eind van zijn werkzame leven bij Paton aan. De vriend-baas doet het zo slecht dat hij Pieter niet meer kan betalen. Het stemt vader duidelijk bitter.

'Ik heb nu net alles mooi voor hem op dreef gebracht, opgeruimd, z'n criminally achterstallige boekhouding bijgewerkt und jetzt ist es wieder alle. Dus moet er weer wat anders worden geprobeerd. Nu is 't in het café en restaurant bedrijf miserabel. Al die geimporteerde rommel is duur en dan komt er nog bij dat ik die vriend Paton niet van zijn stoel af kan krijgen om klanten te gaan bezoeken. Die wholesale wijnhandel zou zeker op te werken zijn. Hij vertegenwoordigt het oudste huis van Oporto en de wijn is werkelijk prima. Ik vind een glas port tegenwoordig zoo fijn dat een gewone harde borrel me niets meer trekt. Maar als je geen mensen opzoekt dan kan je ook niet verwachten dat ze je achterna loopen, terwijl andere wijnhuizen de deur van de klanten plat loopen. Ook heb ik me eens een paar maal giftig op 'm gemaakt vanwege zijn verregaande laksheid, en daarbij de verstoring van zijn slaapachtige gangetje, plus geldgebrek, kostte me dit daggeldersbaantje.'

Over de toekomstplannen zal Pieter snel een boekje opendoen. Nu alleen nog even de aanmaning aan Katy om toch vooral de tentoonstelling 'De Mensch' te gaan zien. 

'Die moet bui..............tengewoon zijn. Als ik de centen had kwam ik er voor over.**

En dan een kleine gift die de familieleden zich misschien herinneren. 

* Die 10 procent op een eventuele geldprijs is wel grappig, want De Gruyter werd beroemd met de slagzin: En betere waar èn tien procent, alleen De Gruyter. Klanten kregen namelijk 10 procent koritng op hun aankopen als zij hun kassabonnen inleverde. De Gruyter was ooit begonnen als grutmolen (begin twintigste eeuw) maar groeide uit tot een winkelketen die alleen eigen producten verkocht. Na het hoogtepunt in de jaren zestig, miste het bedrijf de omslag naar de supermarkt en bleef het vasthouden aan het eigen product en concept. Hierdoor stierf het een stille dood.

** De Mensch was een (reizende) tentoonstelling over het menselijk lichaam in de Apollohallen in Amsterdam. Er was onder andere een glazen model van het menselijk lichaam te zien.