Pieter vertelt nog maar eens dat Oud-en-Nieuw bij Chamers heel gezellig was, daar was hij dus niet alleen met Kerts. Katy was er ook weer bij.
'De verstuikte achterpoot heb ik nog met slaolie gemasseerd. The swelling was going down and all the colours of the rainbow coming up [...]De vader- en moedertrots over de nieuwe baby is begrijpelijk en daar hebben we zitten genieten. Allemachtig aardig dat Henkie hem zoo gemakkelijk heeft aanvaard [...] We hebben samen met een vergrootglas de kiekjes zitten bekijken. Allerdoddigst. En die Henkie bovenop een paard. Marvellous. Z'n vader is wel wat al te bescheiden op dat kiekje, maar door de afwezigheid van het geiá valt wel alle aandacht op de zeer net zittende plooi van een broek die noch te hoog is opgetrokken, noch te veel op den voet slobbert. Netjes. M'n compliment.'
Mogelijk zit vader te wachten tot hij kan vertrekken. Maar ondertussen.
'Zoo, ik zit; maar je moet niet vragen hoe. Al kopjeswasschende stond ik voor m'n gootsteen netzooeven, ik geef lucht aan het gewone cigarettenkuchje en mét dat hoestje schieten 27 trillioen urine-kristalletjes, of liever: urine-zuurpartikelen naar de regionen van m'n nieren en lag ik voor ik wist wat me gebeurde dubbel krom van de plotselingen pijn op m'n vloermatje te krommen. God zal me zeven schapen geven, wat deed dat zeer. Ik heb nu mezelf weer bij elkaar geraapt, me lendenen met een riem omgord, alles in de hulpbehoevende gebogen houding van een bewoner des ouden-mannen-gestichte en heb me ter schrijfmachine gesleept. Ik zou wel met m'n warmwaterkruik in m'n rug naar bed zijn verkast, ware het niet dat ik een advertentie heb geplaatst waarbij der burger kond wordt gedaan dat een gedeeltelijke inboedel te koop is, al of niet met overname van huur; te bezichtigen Maandag, Dinsdag, Woensdag. Gisteren had ik daarop twee bezoeken zonder resultaat.'
Berichten uit Indië zijn gelukkig geruststellend. Er is weinig schade door de aardbeving gemeld. Ondertussen kan Henkie met zijn stempeldoos spelen en dat hij zijn diepe kleur, overgehouden uit Fort de Kock, inmiddels is kwijtgeraakt, was te verwachten.
Het herinnert Pieter aan zijn tijd in Calcutta.
'Ik had moeder en Katy naar Darjeeling gebracht voor de ondraagelijke maanden van het jaar en was ze daarna weer gaan halen. Nee, ieder die dat kind zag bleef er voor staan en keek nog eens om. De bellefleuren van Himalaya'sche gezondheid straalden je uit dat blonde krullekopje tegen. In Darjeeling zelf viel dat niet zoo erg op omdat iedereen daar bij kwam; maar in dat gloeiende verlepte Calcutta was het een wonderlijk contrasteerende aanblik. Maar, net als je schrijft, het duurde niet lang. Bij moeder's tweede verblijf in Darjeeling maakte Frits z'n eerste aardbeving mee.'
Pieter is zeer gecharmeerd van Henkie, waarvan hij een foto heeft ontvangen. De krullen zullen wel van vaders kant komen. 'Ik had vroeger een leuke "spring" in m'n haar, maar die is leelijk aan het slijten.'
'Ik begin nu pas te kunnen voorstellen dat ik graag met dat jong op stap zou gaan, naar dierentuinen, daktuinen, Maastochtjes e.d. Het zullen nu Douro-tochtjes moeten worden, want een tripje naar het goedkoope Portugal moet er nu maar af. Retour Rotterdam-Oporto f95. Tien dagen heen, 5 dagen terug en dan 3 weken in Portugal en Spanje. Dan laat ik jullie Lissabon zien, dat ik op m'n duimpje ken, Cintra, Belem, Oporto, enz. Jullie zien onderweg San Sebastiaan, Bilbao, Santander en Gijon aan de Noord-kust van Spanje. Enfin we zullen zien. Komt er niets van dan heb ik het me toch in den geest voorgesteld en er al vóórpret van gehad.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten