'En de keukenmeid komt even om half 2 om een blikje open te maken en op te warmen. Uit principe vertik ik het om dat zelf te doen. Ze woont bovendien vlak bij dus zoo erg is 't niet.'
Het echtpaar zal samen gelukwensen gaan brengen aan 'de voornaamste Angkae's' [?].
Ook Els bereidt zich voor op het vele koekjes eten.
'Ze beginnen vaak een maand van tevoren al die koekjes klaar te maken. Voor menschen die niet van zoet houden is zoo'n dag dan ook een verschrikking, want weigeren is al heel onbeleefd en doe je niet als 't niet erg noodig is.'
Oudejaarsavond zal wel langs het gezin heen gaan, want Els heeft nog veel behoefte aan rust. Ze gaat 's avonds vroeg naar bed, omdat het vaak niet van een middagdutje komt.
Op 1 januari zullen er weer allerlei mensen langs komen voor gelukwensen en dan is het nieuwe jaar aangebroken, waar Els wel naar uitkijkt, maar er is toch ook een beetje 'teleurstelling', vanwege de 5% korting op het salaris in verband met de crisis. En dat terwijl de levensmiddelen steeds duurder worden.
Er zijn ook binnen de familie gelukwensen over en weer gegaan, met het nodige nieuws. Tony schrijft over een geweldige bruiloft, Ma meldt een geval van t.b.c. dat steeds is aangezien voor astma.
Intussen regent het op Sumatra vrijwel voortdurend en is er zelfs 's nachts een lekkage boven de kledingkast geweest, maar daar heeft 'Fisje' een stuk hospitaallinnen overheen gelegd, zodat ze toch door konden slapen. Er is veel bezoek van deze en gene, maar 'de baas is in een reuze tijd niet zoo trouw geweest, maar dat is op z'n hoogst een goed teeken, hij vertrouwt het wel aan Fisje toe.' De man heeft bovendien vaak last van een opgezette enkel en kan dan moeilijk lopen. Els vind het wel zo aangenaam, want met de baby erbij is het druk genoeg.
Volgens Annie vinden Pa en Ma de naam Bobbie maar niks en geven ze de voorkeur aan Bobje.
'Maar dat doen we nu eens lekker niet, we spreeken en denken over Bobbie en dan ligt het andere je doodeenvoudig niet. Bovendien, zoo erg zullen jullie het niet vinden, en wij krijgen steeds van alle kanten complimentjes, ze vinden het allemaal zoo'n leuke naam ook de combinatie Bob Fr. en wij vanzelf ook, anders hadden we ze immers niet gekozen.'
Dan volgt er een 'min of meer "intiem"' onderwerp: Els schrijft aan haar ouders dat ze na de geboorte van Bob veel beter tegen de warmte kan. Ze had voorheen altijd snel een bezweet gezicht, waardoor de poeder er maar nauwelijks op bleef zitten. Een smeerseltje van de apotheek hielp wel, maar gaf toch weer een gloeierig gevoel. Nu is alles een stuk beter.
Er volgt veel dank voor de toegestuurde lectuur, literatuur en plaatjes voor Henk die hij zelfstandig, maar onder leiding kan uitknippen en opplakken. Pa heeft versieringen gestuurd voor de kinderkamer, maar daar bleef papier aan plakken dat Fisje met veel geduld en zorg aan het verwijderen is. De spullen die Pieter in Den Haag in bewaring heeft gegeven, worden in dank aanvaard, zeker ook omdat Els het fijn vindt dat Frits zo nog wat herinneringen hebben zal.
Nu blijkt overigens ook dat niet alleen Pieter een moppentapper is. Ook Pa kan er wat van, alleen kent Frits de meeste al.
'Ik geloof dat je vroeg op moet staan om hem nog een nieuwe mop te kunnen vertellen, nog steeds gloort hij erin en ik moet zeggen dat hij mij ook een beetje humoristisch opgevoed heeft.'
Wat verlofplannen betreft is nog niets zeker. Frits laat het geheel aan Els over. Plannen om naar Afrika te gaan [?] hangen af van de grillen van Mussolini.
De brief eindigt met 'veel liefs, groetjes en lieve zoenen ook van onze grootste zoon en een paar natte knuffeltjes van de jongste.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten