November 1935 (6); conneksjes in Z.Afr.

De brief met cursus postzegels-verzamelen vervolgt met een antwoord op de vraag van Frits, zoveel is duidelijk.

'Wat de conneksjes in Z.Afr. betreft ben ik er TE lang uit om te weten wie er nog zijn. De directeur van de Pretoria Zoo die ik kende is dood.* Maar er was in dien tijd een jonge Dr (ik geloof bioloog) een Van Hoepen, als ik me goed herinner.** Die stuurde ons wel eens exemplaren van geschriften. Als die er nog is heb je daar al vast een aanknopingspunt. In het museum dat er mee annex is, moet nog een collectie Indische figuren staan (Britsch-Indisch) die ik ze schonk.

Verder specialiseert Port-Elizabeth in slangen, zoodat je misschien daarmede tot Austausch zou kunnen komen. Een betere opdracht zou wellicht zijn ten opzichte van het natuur-reservaat dat men in Sumatra heeft en nog tracht uit te breiden. Als je je nu eens met plannen daarvan vertrouwd kon maken en dan, plus de dierentuin opdrachten, wetenschap kon gaan doen door een inspectie van het Kruger Park, het groote natuur-reservaat in Oostelijk Transvaal, dan had je werkelijk een mooie opdracht.'

Er volgt nog een advies voor de 'kans op een officieele ontvangst, met vrijbillet en geleide door het Kruger Park'.

Hieruit maak ik op dat Frits bezig is met de opzet van een reservaat of een dierentuin en dan schrijft Pieter:

'Van het beheer van zoo'n natuur-reservaat heb ik geen flauw idee. De vraagstukken die zich daarbij zullen voordoen, stel ik mij voor, zijn in hoofdzaak het houden van de juiste balans tusschen de verschillende diergroepen. Doordat er niet gejaagd mag worden, teelen allerlei antilopensoorten, zebra's gnu's, enz. enz., daar natuurlijk enorm aan; de aanwas van leeuwen is daardoor ook bizonder sterk. Ik heb zelf gejaagd in het Maputa gebied, ten zuiden van Lourence-Marques; dus het soort terrein ken ik. Daar was ook van alles. Nijlpaarden bij bosjes. Krokodillen bij duizenden, olifanten , elanden, blesbokken, waterbokken, enfin veel te veel om op te noemen. Bon attendeur....enz, dus stel je eens op de hoogte van hetgeen men bezig is in jouw nabijheid te doen en zie of je er vergelijkingproblemen uit kunt opmaken die investigation behoeven.

Hetzelfde foefje zou je kunnen probeeren ten opzichte van het boschbeheer. Je behoeft toch geen beroepshoutvester te zijn om notities te maken betreffende het beheer in Z.Afr. Bovendien geven al die lichamen, dierentuinen, museums, boschbeheer en Kruger Park natuurlijk jaarverslagen, gedrukt en wel; daarbij verzamel je wat formulieren en reglementen, catalogi en foto's en je brengt een hoop materiaal terug waar ze van om vallen. En natuurlijk ben jij de juiste man om dat karreweitje op te knappen, want je hebt er gewoond en hebt er nog de noodige connecties. Afgesproken.'

Frits (die hooguit tot zijn tiende in Zuid-Afrika heeft gewoond) verdiept zich dus duidelijk in de flora en fauna van zijn district. 

Tot slot nog een leuk berichtje: de reactie van Pieter op de 'talisman' (Japans bezoek aan Artis in 1862) die hij verzond en waar Frits al op reageerde.

'Leuk dat die Japanner bewondering had voor het Japansche papiertje. Daar had ik al zoo'n vermoeden van. [...] Dat de Japs de "l" niet kunnen zeggen wist ik niet. Wel dat de Maleier geen "f" zegt. Ook herinner ik mij nog de Britsch-Indier (waarzegger) die van jou zei: Byemby burrah sahib: plenty blain. Die maakte dus van de r een l, ofschoon hij die in het woord burrah wel goed uitsprak. Weet jullie nog uit de verhalen die ik jullie placht voor te lezen toen we nog een gezellig gezin waren van de "lood bluine aap van Noold-Bolneo"?'

* De Pretoria Zoo werd in 1899 geopend (bij het uitbreken van de Tweede Boerenoorlog). Aanvankelijk lag het langs een oever van de Apiesrivier die door de stad stroomt, maar inmiddels bestrijkt de National Zoologigal Gardens beide oevers. De dierntuin is inmiddels beroemd om zijn 'wildlife conservation programs'.

** Egbert Cornelis van Hoepen (1884-1966) was een Nederlandse paleontoloog. Net als Pieter vertrok hij op jonge leeftijd met zijn familie naar Zuid-Afrika, maar tijdens de Britse bezetting werd hij gedeporteerd en kwam hij terug in Nederland. Na een studie in mijnbouw keerde hij terug naar Zuid-Afrika en ging hij bij het Transvaal Museum werken (1910-1921) met als specialisatie fossiele reptielen in de Karoo. Vervolgens werd hij directeur van het National Museum in Bloemfontein.