'Alles is even eenig. Voor Bobbie een zilveren lepeltje met "Bob" erin gegraveerd, en nog een afwasbare gummi poppetje, meer dan eenig. Voor Henkje een doos waarin figuurtje met stokjes en gaatjes waarin die stokjes passen. Van alles kan hij maken, hij zit er nu mee te spelen, is er meer dan verrukt van. Jullie kent het misschien wel, het is meer dan leuk. Voor mij was er een corsagebloem, witte aronskelken van wit glasbatist, een complete dot, ik denk dat ze ze zelf maakte, en van ons samen een hoogst modern erg mooi fotoalbum om de kiekjes van de kinderen in te plakken, is dat geen eenig idee.'
Els vindt het allemaal eigenlijk té, en kan zoveel moois alleen zien als tegenprestatie voor een logeerpartij bij haar ouders ooit.
Telkens loopt ze naar al het moois toe; ze is er kinderlijk blij mee en wordt daarom door Frits vaderlijk toegelachen.
Nu vertelt Els ook over de aardbeving op 30 november, waar Pieter zich zo'n zorgen over had gemaakt.
Ze zat met 'Fisje" en Claes [?] op de voorgalerij toen ze plotseling duizelig werd en dacht dat ze beroerd was geworden. Zonder iets te zeggen was ze opgestaan om even op bed te gaan liggen, maar het bed was nog niet opgemaakt, dus ging ze maar een glas water halen. Toen riep Frits: "Aardbeving." Dus dat was het. Frits had ook een wee gevoel gekregen en had de lamp heen en weer zien zwaaien. Deze zeebeving van de Batoe-eilanden werd vooral in Padang gevoeld. Er waren verschillende naschokken, maar die zijn in Bangkinang niet opgemerkt. Later lazen ze in de krant dat er meer mensen onwel waren geworden, door de golvende beweging van de aarde. Henkje merkte er niks van en 'drentelde lustig door het huis'. Toen ze alle voorwerpen opnoemden die allemaal hadden geslingerd door de beving, wist Henk er ook een op te noemen: de slinger van de klok.'Overigens was die rustig blijven slingeren [...].'
En dat is niet het enige bijzonder natuurverschijnsel. Want gisterenavond hoorde ze ineens overal de tong tong slaan. Dat bleek voor een maansverduistering te zijn. Het echtpaar heeft hier eindeloos naar zitten kijken, Els tot half 12 en Frits tot half 2. 'Je hoorde in de mistigit de hadji's bidden, ze noemen het: de maan is ziek en nu helpt het bidden om hem beter te maken, reuze naïf toch.'
'Nu er een andere captain op de boot vaart tusschen Pakan Baroe en Sungaipar [of Singapore?] is er voor Fisje lang zoo veel niet aan om daar te verblijven. Hij (die captain) is niet erg gastvrij, en ik hoef er niet verdrietig om te zijn dat ik niet mee kan. Fisje gaat dan ook steeds op een ochtend heen en terug. Pakan heeft alle aantrekkingskracht verloren.'
Frits moet deze maand weer geregeld op tournee en zal de volgende dag ook weer voor twee dagen weg zijn, omdat er veel belastingzaken moeten worden geregeld. Gelukkig is Els weer op de been en kan ze, nu Bobbie de overvoeding weer te boven is, alleen maar dankbaar zijn voor alle hulp die haar man haar geboden heeft, de afgelopen maanden. Vanaf nu zal Els zich weer meer met het huishouden bezighouden.
Maar het is onterecht dat Pa en Ma verbolgen zijn over het feit dat Frits nauwelijks schrijft, want, zoals we hebben gelezen, hij heeft het al druk genoeg.
Er is ook vervelend nieuws over de vorige controleur, Jan van Krieken, waarmee Els en Frits veel lol hebben gehad. Hij is hertrouwd en heeft, net na Bob een dochtertje gekregen, maar het verloopt niet geheel voorspoedig. Het kind is 'veel te erg gevoed, flesschenvoeding, en ook heeft het klompvoetjes'. Ze moet in Batavia worden geopereerd en daarom heeft Jan overplaatsing aangevraagd. 'Beiden zijn ze meer dan zenuwachtig.'
Tot slot antwoordt Els nog op brieven van haar ouders en daar zit leuke informatie bij.
'Ja zeg Pa, dat heb ik gelezen over die milioenen erfenis van Neeltje de Pater en vroeg me ook af of dat geen familie van ma was, zijn daar niet stukken in een kerk verbrand?* Vertelde ik indertijd van die Amerikaan M? Nelson, die n.b. ook vroeger uit Zweden afkomstig was. Dacht eerst dat het familie van ons was, maar die uit Michigan is geloof ik familie van Ma ook, dus zou anders heeten.[zie volgend blog] Zeg Pa, als het eens een erge regenachtige middag is, zou je dan eens een soort stamboom kunnen maken, zoover als je je herinnert, we vinden het voor de kinderen prettig om te hebben, dus als je het niet al te vervelend vindt, zou je me er een groot plezier mee doen, ik weet er bitter weinig van. Ma is een kleindochter van een nicht van Neeltje, maar ik snap niet hoe Neeltje in de familie zit.'
* Neeltje Pater (1730-1789) overleed kinderloos. Ze zou bij de Bank of England 6 miljoen gulden achterlaten. Het loonde dus de moeite om je als erfgenaam te melden. Hiertoe werden in de jaren '30 zelfs hele verenigingen opgericht. Hoe dat afliep lees je hier.
De foto bovenaan dit stukje is van het huis in Bangkinang, gemaakt in 1934.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten