De heer Hanraad komt logeren, op doorreis naar Pakan Baroe.* Hij brengt een cadeautje mee.
'Terwijl ik dit schrijf zit ik op een stuk Kerstkrans te knabbelen., reuze lekker [...]. Nou! Jullie weet hoe dol ik daarop ben, dus dat was een reuze idee, hij was pas van de bakker, net als de kadetjes, die ook erg goed gesmaakt hebben. Erg attent van hem, het viel in reuze goede aarde bij ons.
Hansaard is een geschikte vent en kan goed met Frits discussiëren. Els zit er dan gemoedelijk bij en borduurt een tafelkleedje.
Ze is 'reusachtig aan het rommelen', want ze wil jurken die ze niet meer past en oude pakken van Frits naar het Brokkenhuis in Padang sturen. Ze heeft ook wel wat oud goed aan de meid gegeven, voor diens dochter, 'maar aangezien het Brokkenhuis Europeanen helpt vinden we dat eigenlijk de aangewezen weg.' Met een stel dassen van Frits en Bataschoenen in de verkeerde maat, zal het een hele koffer vol zijn.
'We zullen alles maar in een tikar [mat] naaien en aan een vrachtauto die naar padang gaat meegeven.'
Kleding brengen op de vendutie maar weinig op en Els vindt het geen prettig idee, dus zo kan ze toch weer wat mensen blij maken. 'Wij storten iedere maand fl 1,50 aan het crisiscommittee, dat is niet zoo erg veel hè, maar we kunnen ook moeilijk zooveel missen en vele kleintjes maken een groote, denken we maar.'
Els bedankt voor de brief van PaMa waar niet heel veel nieuws in stond, maar ze zijn in ieder geval gezond en wel. De les van vader over postzegels verzamelen heeft Els in haar oren geknoopt, al is het plakken natuurlijk voor Henk. 'De bedoeling is juist dat hij dat zal doen onder leiding van z'n pappa of mamma.'
Het wachten is nu op nader bericht over de plannen voor Portugal. Els vindt het rot dat Pieter ondertussen van zoveel spullen moet scheiden. Misschien is het dan niet per se finncieel waardevol, maar 'de herinneringen eraan verbonden , maken dat je moeilijk van dat alles scheiden kunt en als alles eenmaal uit huis is, ben je toch blij dat het achter den rug is.'
Vooral het achterlaten voor Frits en Els van de familiebijbel, vindt Els een mooi cadeau.
'Ik vind het erg prettig dat we dat allemaal gekregen hebben, ook voor Fisje en voor Henkje en Bobbie later. Misschien is het helemaal niet modern, maar ik hou erg van familiestukken. Zo hebben Pa en Ma een oude familiekijker en die zou ik ook graag willen hebben (dat is een duidelijke hint hè, Pa en Ma, ik denk niet dat Tony er belang in stelt, die is geloof ik in dat opzicht nogal nuchter) die moet al erg oud zijn.' En dan mogen de ouders de oude schilderijen die ze nog van opa hebben, ook niet weg doen.
'Ma, dat zou zonde zijn, dat zijn toch in zekere zin ook familiestukken en dan denk ik vooral aan die groote schilderij van het bosch gezicht met die kar erop.'
En dan tot slot nog wat informatie over de kinderen.
'Henkje is even leuk als altijd en Bobbie presteerde gisteren maar 4 luiers, erg mooi dus, want dat mag een zuigeling hebben en dat ze nog wat groen zien hindert volgens de dokter hier niet en Dr. Wilmar heeft dat indertijd ons ook verteld. Een borstkind mag verschillende gekleurde luiers hebben, zoodra die van een flesschenkind niet geel zijn is het erger. Ik ben toch zoo blij dat ik hem helemaal zelf kan voeden en zooals ik al eerder schreef, het vermoeid me heelemaal niet.'
Dit laatste is vooral opgeschreven om geen half leeg velletje op te sturen. Maar er is niet veel meer te vertellen en Frits neemt de post de volgende dag mee naar Pakan Baroe voor de luchtpost. Dus:
'Erg veel liefs in het begin van het jaar en een stel flinke zoenen in diverse hard of zachtheid, jullie Els-Henkje en Bobbie.'
Op de achterzijde van het laatste vel doen Pama de hartelijke groeten aan Katy en vertelt Pa of Ma lelijk verkouden te zijn geweest en tien dagen thuis is gebleven. 'Maar nu gaat 't alweer beter.'
* Hanraad was een goede kennis of vriend. Hij heeft mede de geboorte-akte van Bob ondertekend. Hij was inspecteur bij de petroleum maatschappij BPM Bath in Fort de Kock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten