Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. Het gaat hier om een deel van de geschieden

Mijn foto
Amsterdam, Noord-Holland, Netherlands
Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. De informatie komt van foto's en brieven van Pieter Deys (1880-1945), de vader van Katy (1904-1977) Frits (1906-1949) en Adolf (1908-1940). Pieter was getrouwd met Sophia Draaijer (1872-1932). Frits trouwde met Els Nelson (1908-2004). Zij kregen 4 kinderen, mijn vader Henk (1932-2023), Willem (1934? als baby overleden), Bob (1935) en Els (1937).

woensdag 25 mei 2022

Oktober 1936 (10); de menschen zeggen havermout

Het lijkt erop dat Els en Frits nog niet helemaal vertrouwen op de komst van PaMa. In hun brieven aan deze ouders schrijven ze beiden toch ietwat gespannen uit te kijken naar de 'echte' brief die nog komen moet, met daarin meer details over de plannen. Maar eerst moet Frits PaMa hartelijk danken voor de postwissel die is gestuurd naar aanleiding van zijn verjaardag en het tinnen huwelijksjubileum (van 6 1/4 jaar). 
Dan schrijft Frits over 'de brief die vandaag moet komen. Want daar staat dan de uiteindelijke beslissing in of jullie misschien toch komen. Ik voor mij twijfel niet aan den uitslag, maar, per slot, je kunt nooit weten.'
Wat gaan er toch dagen over heen, vaak doorgemaakt in spanning, voor er weer een bericht, en dus ook een antwoord komt, aan beide zijden van de familie en oceanen. 
Zo is er dan ook eindlijk, op 15 oktober, bericht van pa, na zijn terugkeer uit Engeland. En dat verklaart ook waarom Frits maar niet met zijn dagboeken over de brug komt.
'Ja, vader, het is duidelijk te zien dat er herrie is in Spanje. Vroeger deed je brief er plusminus 24 dagen over en nu 5 weken. Overigens doet dat er niets toe, als hij maar komt. Nu ik weet dat je weer in P. terug bent, zal ik binnenkort de afschriften van mijn dagboek sturen. Ik kreeg je antwoord daarop toen je al in Engeland was en heb er daarom mee gewacht.
De wereld bestaat uit tegenstellingen. In Europa en speciaal dan in Spanje op 't ogenblik niets dan ellende. Hier alles in uitstekende welvaart. In Europa devaluatie en depreciatiw en hier valuatie en appreciatie. In beide gevallen bedoel ik met "hier" ons, in Maj. Wij gloren in het bezit van twee fijne jongens en gelukkig weinig financieele zorgen. Met ander woorden: wij hebben en maken het goed. Henkje is een zware vent geworden de laatste tijd. Hij komt me dikwijls van kantoor halen en dan moet hij altijd op m'n nek zitten. Nou, soms is 't me te warm, maar de keeren dat ik 'm naar huis draag kan ik merken dat hij behoorlijk zwaar is. En Bobbietje is een en al lolligheid. Alles aan dat jong is nu eenmaal schattig. Hij kruipt nu al behoorlijk en steekt daarbij lange en onverstaanbare speeches af. Ook staat hij al behoorlijk. Izelf begin ook wat dikker te worden. Weeg nu ruim 66 kg. en merk aan diverse pakken dat ze me span beginnen te zitten.' 
Els zal van de postwissel iets van tin gaan zoeken, om als aandenken te bewaren. En ze is erg opgelucht nu eindelijk een brief van vader te hebben ontvangen. Ze vreesde na de lange stilte al dat hij misschien ziek zou zijn. Dat je het niet allemaal krijgen kan, zoals je het hebben wil, merkt Els op naar aanleiding van de 'akelige' brief van PaMa met het nieuws dat ze niet zullen komen. En nu hoopt de dochter, met haar man, dat uit een volgende brief zal blijken dat ze toch van gedachten zijn veranderd, dus 'ik wacht nu maar weer op een volgende week en dat zal ik blijven doen tot jullie besloten hebben om toch maar te komen, wees daarvan overtuigd.' Ze verlangt werkelijk vreselijk naar de volgende brief en naar het weerzien met haar ouders.
Els laat de familie ook nog even weten dat ze zo'n plezier heeft van haar kinderen op deze leeftijd. 
'Henkje vragend en vertellend, opmerkend en Bobbie die heerlijke tijd waar ie de eerste woordjes in zal gaan zeggen. Vanmorgen van Henk de opmerking : je moet niet zeggen: Bobbie eet pap, de menschen zeggen havermout. Hij begint zo een pietsie te zwemmen, de afspraak was dat hij het zou moeten kunnen als opa en oma kwamen om te laten zien.
Er is ook bericht van Katy gekomen, die het goed maakt. Verlagen van Juliana met haar Benno, ook van deze schoonzus, zijn meer dan welkom. 
Mogelijk wordt de verloving 'thuis' ook gevierd, want er komt veel bezoek. De oude bekenden uit de Priamantijd (de familie Lefèbre met 4 kinderen) en Dee en Wieger (ahha, eindelijk de voornamen) De Jong. Els laat voor de gelegenheid een 'nassi goreng en Indische koekejes laten maken en die vielen erg in de smaak. Heerlijk gezwommen en daarna getennist. Het was een gezellig dagje.' 
En zo klinkt het ook. Het zijn fijne tijden daar in Manindjau, dat is wel duidelijk.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

1880-1945; Pieters cv 1893-1915

Het is weer eens tijd voor een update van de informatie rond Pieter Deys. Ik probeer zijn 'werkzame' leven op een rijtje te zetten e...