Oktober 1936 (2); Ser en Estar

Net zoals Pieter niet altijd bericht krijgt, heb ik ook vanuit Manindjau in mijn spullen een gat van bijna 3 weken. Maar Pieter schrijft lekker door, want 'net toen ik begon te denken dat ik van God en iedereen verlaten was' krijgt hij in een keer een hele berg post binnengekregen, met wel drie brieven uit Indië (van 'Essiefissie'), doorgestuurd met begeleidend schrijven van Katy, er is post van de Chambers en er zijn kranten en de familie Roelofs uit Bussum heeft een envelope gestuurd. Pieter vraagt zich af of die familie bij de Indiëgangers uit de gratie is, want ze ontvangen vrijwel niets meer, terwijl ze een stel kiekjes toch erg op prijs zouden stellen. 

De dingen die Pieter aan zijn familie schrijft getuigen van grote onrust, natuurlijk met name in Spanje. 

Gelukkig zijn er ook nog dingen die het leven normaal houden.

'Als ik nog aan de liefde deed, zou ik er vandaag zeker heel erg ongelukkig in geweest zijn, WANT ik heb een spelletje domino van mijn buurman gewonnen vandaag. Sedert ik dien man 'rummy' heb geleerd, komt hij te pas en te onpas probeeren een spelletje te maken. Maar op dezen Zondagmorgen had hij dominosteenen meegebracht. De man is well off. Die zit er warmpjes in, heeft huizen en een goede zaak, maar kan niet lezen of schrijven. Over die man alleen zou ook een hele roman te schrijven zijn. Wij hadden vroeger ook wel eens af en toe een dominootje gemaakt, maar die vent overziet het spel zóó geweldig, weet zóó precies wat je in je vingers hebt en rekent alles zóó allemachtig goed uit, dat als je gewoon speelt voor tijdverdrijf er geen spel van 'm te winnen is. Maar vandaag heeft hij er twee aan z'n broek gekregen van me.

Of ik 'm versta of niet, hij kletst maar door. Dat is aan een kant wel goed, want dan gaan m'n ooren meer naar dat vervloekte Portugeesch staan. Want ik ben er nu verleden week pas achter gekomen op welke wijze de twee werkwoorden "zijn" worden gebruikt. 'Ser' en 'Estar'. 

Sou inglès - Ik ben Engelschman

Estou cançado - Ik ben moe

Este é o meu filhio - Dit is mijn zoon

Meo filho está na casa - Mijn zoon is in het huis

Maar om op de buurman terug te komen: de man heeft zijn militairen dienst in Angola (Portug. West Afr.) doorgebracht. Heeft een ziekte opgeloopen die eerst zijn eerste vrouw en daarna zijn tweede vrouw en 18-jarige dochter naar het kerkhof heeft gebracht. Toen hij zich voor z'n test wou blazen hoorde hij toevallig van het toen net uitgeonden geneesmiddel. Is schoon genezen. Is ten derde male getrouwd en heeft een knappe zoon, met niet veel hersens, van 17 jaren. Hijzelf doet zoowat niets meer. Alleen als het Zaterdags erg druk is in de zaak helpt hij mee en overigens bepaalt hij zich tot vier maal per week naar het abbatoir te gaan. (Of is 't met één b en twee t's?) Dat ziet er beter uit zou ik zeggen. 

Nu kan ik de man ook niet afsnauwen, wat tóch al niet in m'n aard ligt, want de menschen zijn onbegrijpelijk vriendelijk voor me. Sedert mijn terugkomst schijnt het nu gewoonte geworden te zijn dat ze me Zondags mee doen deelen in het middagmaal. Dat bestaat dan onveranderlijk in een hompje ossenvleesch, een half klein raar smakend worstje, een klein stukje gezouten varkensvleesch, 'n paar aardappelen en wat rijst op één schaal; op 'n ander schaaltje 'n allersmakelijkst stukje gebraden schapenvleesch en 'n klein pannetje soep. Nou, jullie begrijpt dat P.D. zich dat goed laat smaken, al doet hij ook op weekdagen z'n best om niet door ondervoeding in gewicht te verminderen. 

Mijn gecombineerde groenten- en vruchtennooddurft vind ik tegenwoordig in de hier nog al goedkoope meloen. Die kost 80 centevos per Kg. Dus heb ik 'n meloen voor 1.50 tot 2.50 en doe daar dan twee dagen mee.'

Wij doen twee dagen met deze brief. Morgen verder.

Meer informatie over Manuel Azaña lees je hier.