April 1931 (3); aandacht voor Adolf

Nu eens even aandacht voor Adolf. Zijn vader geeft hem een hele lijst van allerlei bezienswaardigheden in en nabij Londen die het joch toch vooral moet bezoeken. Je weet maar nooit hoe lang hij er blijven zal. 

Windsor, Oxford of Cantenbury, Hampton Court of 'the whispering gallery in the Cathedral'*, de jaarlijkse tentoonstelling in de Royal Academy, het oorlogsmuseum in Crystal Palace, the Tower, Westminster Abbey...

'Behalve Oxford en Canterbury heb ik alles gezien wat ik hier heb opgesomd. Elke keer dat ik in Engeland was maakte ik gebruik om tenminste één der belangrijke dingen te gaan zien en dat is nu een fotoalbum in m'n herinneringskast, waar ik dikwijls met genoegen in zit te bladeren in m'n eentje. B.v. 's avonds, als wel eens onprettige gedachten me besluipen en trachten aan mijn nachtrust te tornen, dan geef ik ze daarvoor nooit de kans. Dan sluit ik dat gedeelte hersenkast af en stap met Frits of jou op den trein, door België, Duitsland of Frankrijk en loop met jullie samen door het Louvre of bezichtig een of andere mooie kathedraal. En dan slaap ik in, wandelende tusschen allerlei kunstschatten of onder majestueuse bogen van indrukwekkende Gotiek. Laatst liep ik nog zoo met Katy op de terrassen van de basiliek in Parijs en langs de Arc de Triumph. Alles even machtig en imposant en daarbij verdwenen dan weer allerlei luttele, hinderende dingen.' 

En vader zou vader niet zijn als er na deze ontboezeming ook nog een 'reprimende' wordt toegevoegd.

'EN NU ADOLF ATTENTIE!! Ik zet er dit maar even duidelijk bij, want je mocht eens, gezeten in trein of bus in haast over deze regelen heen hollen en dan iets belangrijks missen. En ik ontleen de vrijheid daartoe aan het feit dat moeder je nog eenige malen attent had gemaakt op het 12 1/2-jarig feest van Oom Ko en Tante Mien en je felicitatie toch ten sloffe bleef.'

Maar natuurlijk doet Pieter ook zijn best voor zijn kinderen. Hij heeft een gesprek gehad met Broeder Frank ('een rijke sinjeur die er geen arme vrindjes op na zal houden') en die heeft een Londense vriend in de reclame. Daar moet Adolf maar eens heen gaan, als hij hem tenminste kan vinden tussen alle andere 'Simmons' in het telfoonboek.

'Vraag hem dan voor een privé onderhoud, zoo mogelijk te zijnen huize. Neem dan het beste van het beste mee en make your smoes. Dan zal ik een schietgebedje voor je opzeggen en lukt het niet, soit!'

Pieter heeft geen idee wat Dolf als salaris zou kunnen vragen, maar maant hem om niet terug te gaan naar Nederland. Hij heeft van de advertentie directeur van Levers, of eigenlijk 'the Margarine Union'** gehoord dat Dick de Wilde (?) daar weg is gegaan en nu privé werkt. Dat zal met zijn salaris te maken hebben gehad.

*De fluistermuur waar Pieter aan refereert bevindt zich in St. Paul's Cathedral, 257 traptreden en 30 meter boven de vloer. Hij vormt de basis van de koepel en waar je ook staat en langs de muur fluistert, iemand anders kan je woordelijk verstaan op meer dan 33 meter afstand. Het effect was niet bedacht of voorzien. In verband met diverse ongelukken waarbij mensen over de rand klommen en de huidige 'sanitaire maatregelen', is de rondgang inmiddels voor onbepaalde tijd gesloten voor publiek.

** De Naamloze Vennootschap Margarine Unie (die in Engeland werd aangeduid als Margarine Union Limited) bestond door diverse fusies en had fabrieken in heel Europa. Het was sinds 1927 officieel gevestigd in Rotterdam en was de grootste producent van margarine voor Engeland (het zou in 1928 ook Calvé overnemen). In 1930 volgde een van de grootste fusies van die tijd met het Engelse Lever Brothers en zo werd Unilever geboren. Met de afsplitsing van de margarinetak in 2017 zou na enige omzwervingen de 'boter'productie terugkeren in Rotterdam.