Maart 1932; wandelende oorworm

'Lieve kinderen, mijn eerste Zaterdagmiddag alleen thuis. Tot nu toe ben ik de woning maar zoveel mogelijk ontvlucht......Edoch, daar moet eens een einde aan komen. Ik probeer zooveel mogelijk te zien wat er staat in plaats van wat er gestaan heeft. Overdag lukt dat beter dan 's avonds.'

Het verdriet is nog rauw. Pieter (het markante portret hiernaast is uit zijn jongere jaren) draait als hij naar de radio luistert nog automatisch de luidspreker moeders kant op. Als hij dat zelf merkt, kruipt hij in bed. Maar wel beneden, want:

'Ik heb n.l. de inhoud van het slaapkamertje naar de verkooping gestuurd - bed, waschtafel en nachtkastje. In dat kamertje staan nu het antieke kastje, een rustbank en mijn rooktafel en toch schimmen daar steeds doorheen de dingen die er stonden.'

Pieter slaapt nu in het kamertje van de huishoudster die hij meteen heeft ontslagen vanwege de kosten 'èn om de eventuele praatjes.' Hij neemt een werkvrouw voor f4,- per week, die elke dag komt, bed opmaakt en stoft, ze houdt de kachel aan, sjouwt met kolen en spoelt een enkel kopje of bordje om. Het is duur, maar bij een hospita gaan wonen gaat Pieter toch nog te ver. Bovendien kunnen zo 'Katy en Adolf zich nog de omgeving van het ouderlijk huis blijven voorstellen.'

De hele week heeft Pieter gebruik gemaakt van de uitnodigingen om te komen lunchen of dineren, totdat hij met een zware buikgriep kamt. 'De sluizen des hemels stonden aan alle kanten open.' Hij gaat een stopmiddel halen en eet deze zaterdag voor het eerst weer vast voer: een kadetje. 'Het is dat je zoo intens belabbert voelt, maar anders zal zoo'n schoonschipmakerij wel geen kwaad doen.'

Pieter schrijft wel eens over meneer Keuzenkamp.* Zo was deze laatst thuis gebleven in verband met pijn in zijn been. De beste man is waarschijnlijk een partner of werkgever/-nemer van Pieter, tenminste, voor zolang als het duurt.

'In de zaken gaat het niet rooskleurig. Keuzenkamp is wandelende oorworm, gedrenkt in azijn en vitriool, geld komt slecht binnen en dan nog een paar slechte betalers en wanbetalers. Nou, en als je aan Keuzenkamp z'n dubbeltjes komt dan raak je aan mèèr dan z'n leven. Het is allertreurigst zooals die man zichzelf en anderen het leven moeilijk en bitter maakt. Die man heeft nu voortdurend de pest in. Laat ik dan een beetje TE gemakkelijk zijn in mijn opvattingen, maar ik schiet er liever bij te kort dan zóó m'n leven te verpesten.'

Dan worden de familieberichten doorgenomen, met het belangrijkste (?) nieuws:

Tante Nel schrijft op een briefkaart dat ze de film Resurrection wil zien.** Haar paarse japon is al mooi donkerbruin geworden. En dat helemaal uit Zuid-Afrika!

Frits schrijft over het einde van de Ramadan en..ze hebben er een aap bij!

''n Siamang is dat 'n Gibbon? [...] Dit is de aap die van zijn keel een soort doedelzak kan maken en dan alleen lange geluiden uitstoot, als ik me niet vergis.' En zal Klimmiens het goed met deze zwarte broeder kunnen vinden? 

Pas maar op met die bijterij dat je geen apophobia krijgt. Woedespeeksel is gevaarlijk. Bij hondenbeten kan men daar hydrophobia van krijgen. [...] Als ze tam zijn wel zachte dieren meen ik. De liefste beesten die ik ooit gezien heb zijn de priesterapen in Britsch-Indië.'***

Wat ramadan betreft heeft Pieter nog een heel verhaal. Zie hierbij:

* De advertentie van Keuzenkamp is van juni 1926 en uit een serie ontworpen en geschreven door Pieter. Ze zouden tevens in pamfletvorm verschijenn

** Resurrection was ook weer zo'n pre-code film en wederom een spraakmakende, naar een boek van Tolstoy. Het verhaal gaat over een meisje dat eerst wordt verleid, maar later wordt afgewezen door een prins, die uiteindelijk in een jury zit die haar moet berechten om een misdaad waarvan hij zich realiseert de aanstichter te zijn geweest. Hij volgt haar naar Siberië om haar en zichzelf te 'bevrijden'.

*** De siamang een inheemse soort voor West-Sumatra. Hij heeft een zwarte vacht en is bijna twee keer zo groot als de gewone gibbon. De 'doedelzak' die zowel de mannetjes als de vrouwtjes hebben, kan zo worden opgeblazen dat 'ie dezelfde grootte als de kop heeft. Andere kenmerken zijn de twee duimen aan elke poot en een membraan tussen de tweede en derde teen. 

'Apophobia' is waarschijnlijk een woordspeling/-grapje. Rabies wordt ook wel hydrophobia genoemd, omdat bij de infectie verlamming optreedt die het slikken van met name vocht bemoeilijkt en het gevoel geeft dat je stikt. Of 'priesteraap' ook een woordspeling is, weet ik niet, ik kan de soort niet achterhalen, misschien refereert hij aan Hanuman?