Begin mei 1932; groot nieuws!

Het is zondag 8 mei. Pieter is alleen thuis en hoort om 7 uur 's morgens reeds het belletje van de postman. Hij vermoedt een brief van Adolf, dus 'Sierlijk, slank in mijn allerbeste blauw-wit gestreepte pyama ben ik toen omhoog gestegen , op hope van zegen........Geen brief van Adolf, MAAR.......... TWEE VLIEGBRIEVEN UIT SOLOK.' Pa en Ma waren al ongeduldig geworden en hadden een kaartje gestuurd om te vragen of er al iets door te zenden was. Op de mat vallen een brief van Frits, eentje van Els en eentje van hun samen. In de brief van Frits zit een plattegrond van het huis en bijgebouwen en een opmerking over het feit dat Frits' huidige baas hem nog als kind heeft gekend, maar:

'Bij het nieuws uit die laatste verloor al het andere zijn belangrijkheid [...] dat er een bewoner op komst is waarvoor het licht van eenden, katten, klimmiens gaat tanen, dát was een stuk nieuws, astronomisch gesproken van de 1ste grootte. Also DOCH!'

Katy had zich al eens afgevraagd of het houden van apen geen negatieve invloed op de vruchtbaarheid kon hebben. En, al vond hij het toch ook wel tijd worden, daar gelooft Pieter niks van. 'Wat kan nu in Godsnaaam een aap, buiten aan een paal, te maken hebben met de meest natuurlijke der menschelijke functies.' En 'Aan uitlatingen van Esje kon ik wel vermoeden dat er geen opzet in het spel was, dus dacht ik : no issue, wegens onbekende oorzaken.'

Pieter hoopt natuurlijk dat de komende maanden zonder lijdensweg zullen verlopen. 

'God, kinderen wat zullen jullie je gelukkig voelen. Mijn laatste ervaring op dat gebied ligt nog geen 25 jaren achter me en ik weet nog ieder tafeleel, iedere angst, al moeders geestkracht en al het geluk bij ieder van jullie drieën.

Bij geen van drieën ben ik een ijdel toeshouwer geweest, of iemand die in de andere kamer zat te wachten tot alles klaar was. Bij Katy's geboorte heb ik en niet de dokter een vloeiing gestelpt; Frits heb ik zelf, heelemaal alleen, eigenhandig gehaald en bij Adolf heb ik de chloroform toegediend terwijl de dokter zijn instrumenten hanteerde. Het is telkens weer een gebeurtenis waar je met blijde verwachting tegenop ziet. Ik wil hiermede alleen maar zeggen dat ik niet ten halve maar ten heele jullie toestand realiseer omdat ik er nooit, zooals vele husbands, afzijdig van gestaan heb, maar alles intensief heb meebeleefd.'

Iedereen is verheugd over het bericht. Ook Pa en Ma 'die er reeds lang op zaten te vlassen, maar het is niet de eerste keer dat zij grootouders worden [...] Toch is dit de eerste gebeurtenis bij hun eenige dochter.'

Nu is de vraag natuurlijk 'hoe eventueel zich de physische en psychische gaven die DEYS-NELSON hereditair hebben meegebracht, zich zullen ontwikkelen en mengen.'

Katy, die al voor zoveel kinderen 'pseudo-tante' is, is natuurlijk ook 'gek mee' en zal de 'tante-titel' extra op prijs stellen. 

En Adolf:

'...zet zijn twee voeten in zijn nieuwe waardigheid [als oom] nog een ietsje steviger op den grond en zegt, zoowezooiens, oomeoomiens, nah, proer, ik zal er nog een beetje mee wachten voor en aleer ik jou ook oome maak, maar desalniettemin, evenwel en nochthans van heeler harte geluk gewenscht en nog vele na deeze.'

 Pieter vindt zich voor de titel grootvader nog wat jong, maar is toch heel verguld en leest die blijdschap ook in de afsluiting van de brief door Els: 

'TWINTIG ZOENEN [...] nee kind, het is TE veel. Je overstelpt me met weldaden. Noch NIE dagewesen. Maar het is dan ook voor een gelegenheid die nog NIE dagewesen ist. Als je nu bij de tweede gebeurtenis maar niet afzakt naar vijftien of tien dan heb ik er vrede mee. Deze twintig zijn inmiddels dankbaar geïncasseerd.'