Pieter schrijft aan zijn dochter die op dit moment 27 is en nog steeds in Amsterdam werkt. Het moet op schrift, omdat Katy haar vader anders niet de gelegenheid geeft te zeggen wat hij te zeggen heeft. Hij gaat hiertoe ook over, omdat het de wens van Poe was 'die onze handen in elkaar legde' dat vader en dochter niet van elkaar zouden verwijderen. Pieter heeft over deze kwestie nooit aan zijn andere kinderen geschreven, maar Adolf heeft er wel wat van meegekregen en zijn vader gezegd dat hij zulk gedrag niet meer elke dag zou kunnen hebben.
Aan het begin van de brief wordt al snel duidelijk hoe Pieters pet staat:
'Als je nu eens oogenblik zou kunnen vergeten dat je onfeilbaar bent, dan kan ik daar net even tusschen in slippen om te zeggen wat ik te zeggen heb en dan kun je daarna weer op je troon gaan zitten met je gouden tiara.'
Er zijn in het verleden diverse aanvaringen geweest, blijkt nu, al wordt niet duidelijk welke, omdat Katy natuurlijk wel weet waar hij op doelt.
'Alle voorafgaande misere, ook van toen, heeft maar die EENE reden en wel deze: dat er met jou niet valt te praten. Je houding, je toon, je overbearing manner........Ik zeg je eerlijk Katy, die is mij teveel.'
Pieter noemt zijn dochter laf, omdat ze misbruik maakt van de wetenschap dat haar vader niets terug zal doen. En hij memoreert dat ze door haar houding ook in haar werk al eens het hoofd heeft gestoten, 'maar dan wordt je al heel gauw verstandig en......lief. En als zoodanig is Katy bekend bij de buitenwereld: "De lieve Katy. Dat is ook correct. Voor vreemden ben je zeer lief.'
Maar Katy dult geen tegenspraak, ze doet nooit iets fout en er is geen twijfel over haar kunnen en kennen, maar'Katy zit Katy in de weg.'
Pieter noemt een paar dingen die hij voor haar heeft gedaan, ondanks 'mijn slechte schooling', maar hij wil het niet allemaal herhalen. 'Indruk maakt zoiets op de VOLMAAKTHEID toch niet. Familiarty breeds contempt. I know. Yet, I will not have it stuffed under my nose.'
Recent is er duidelijk een aanvaring geweest, waarbij Pieter in ieder geval iets heeft gezegd waardoor Katy uit haar slof is geschoten.
'En dan die verschrikkelijk minachtende mondvertrekking, dat medelijdende schouderophalen, dat met een halve omdraai wegloopen alsof dat zeggen wil, "Ziezoo, de discussie is afgelopen", dat is een behandeling die jij je alleen en uitsluitend tegen je vader veroorlooft en waar je vader even alleen en uitsluitend allerhartelijkst voor bedankt.'
Bij het minst of geringste verandert Katy in een furie en verdwijnt alle lieftalligheid en spraakzaamheid.
'Dat soort liefde begrijp ik niet. Die is mij te moeilijk om mee om te gaan. [...] Ik zou in jouw plaats, als ik mezelf ook maar half zo onfeilbaar zou vinden als jij dat doet, een verstandelijk overlegd respect hebben voor de persoon die mede verantwoordelijk is geweest om zoo menschelijk perfects in het leven te roepen.'
Natuurlijk heeft Katy in haar vaders ogen ook veel goede eigenschappen, 'dat het waarlijk jammer is dat je die IKHEIDS-vlieg niet uit de zalf kunt halen.'
De citaten maken denk ik wel duidelijk dat er iets goed mis is, het wordt Pieter allemaal teveel, dus komt hij met een voorstel, opdat de 'weerziensblijdschap' en lieve vreden bewaard zal blijven.
In plaats van elke week, kunnen ze elkaar beter op een vaste (zon)dag in de maand ontmoeten. Bijvoorbeeld de 3de april en dan in Amsterdam. Niet alleen scheelt dat Katy weer reiskosten, maar dan kunnen ze ook vieren dat op die dag, 39 jaar terug, Pieter voor het eerst vanuit de hoofdstad naar Afrika vertrekt. Vader kan de stad dan aan zijn dochter laten zien, ze kunnen met het bootje een uitstapje naar Zaandam maken, dan voor de terugweg in een gehuurde wagen een poosje door Amsterdam rijden om vervolgens in de Carlton wat te eten.*
* Het Carltonhotel staat aan het eind van de bloemenmarkt (Singel) op de hoek van de Vijzelstraat. Het werd, in 1926 in de stijl van de Amsterdamse School gebouwd en moest snel af, om er de sporters voor de Olympische Spelen van 1928 in onder te kunnen brengen. Mede hierdoor is het hotel populair geworden bij Amerikanen. Het interieur had aanvankelijk een Lodewijk-XIV stijl. In de Tweede Wereldoorlog werd het pand zwaar beschadigd toen een Engelse bommenwerper werd neergeschoten door de Duitsers en achter het hotel neerstortte. De enorme brand die toen ontstond heeft heel veel panden in de buurt van het hotel verwoest.
p.s.: Ik weet niet zeker of bovenstaand portret wel echt van Katy is, want de datum onderaan lijkt 1915; toen was Katy pas 9 jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten