Vanuit het 'bijzonder gehoorig huisje' ('door het achterraam dringt brutaal het geronk van een vliegmachine naar binnen') met 'Liliput-portaaltje', waar de brieven op de mat vallen, mijmert Pieter, nu het lente is en op het noordelijk halfrond 'frisch jeugdig groen' wordt, over de seizoenen en het verstrijken van de tijd.
'Ik sprak laatst iemand die met de noordvaart heelemaal tot Spitsbergen is geweest, maar die was over een dag die zes maanden duurt niet te spreken. Soms stond ie om 4 uur 's morgens nog aan dek. Elk idee van wat WIJ "tijd" noemen was daar weg.Zo zit je dan vóór je het weet weer midden in een speculatie over TIJD. Veel menschen zijn er niet eens die zich naast onze wereld en staande buiten ons zonnestelsel kunnen denken en die dus ook niet kunnen begrijpen dat TIJD niet bestaat. Ik zag onlangs eenige afbeeldingen van "Death Valley", ergens in de Vereenigde Staten. Daar waren wel zeer bijzondere krachten aan het werk geweest. Eén gedeelte was een massieve zoutvlakte; elders pure duinformaties, daar grillige rotsformaties in heuvels en bergen. Geologen hadden becijferd dat die voorstelling daar 7 á 10 millioen jaren geleden gegeven was. Futiel begrip - 10 millioen jaren. En wat beteekenen die dan nog in het worden en afsterven van zonnestelsels - en dat zijn/beteekent weer niets, maar dan ook absoluut NIETS in verhouding tot het eeuwige ZIJN.Frits en ik hadden het wel eens over het enorme verschil tussen millioen en billioen. Zeker dat is in herleide seconden een verschil van jewelste, maar het verschil tusschen TIJD en ALTIJD......daar kunnen we niet bij.'
Nee, je hebt tijd en tijd en als dan de komst van Adolf in het verschiet is, dan schrijft Pieter toch:
'Nous sommes reuze in onze sas met je bericht dat je over 3 maanden in ons kleine huisje komt logederen. Welkom - welkom - welkom. Drie maanden is nog wel zooals men dat vroeger noemde een "verrel-jaar", voor 1/4 jaar, maar we kunnen dan toch in elk geval gaan aftellen.'
En dan de zondag: 'Die lekkere luie nietsdoen-uren vliegen veel harder geloof ik dan wanneer je aan 't werk bent.'
Maar door de week, na het werk, is er ook vertier. Zo gaat Pieter met Katy naar het Grand Theater om daar City Lights te zien.* Ma die 'm de volgende dag bekijkt is er erg over te spreken, maar Pieter schrijft:
'Het is mij te fragmentarisch. Er zijn natuurlijk wel bijzondere goeie gedeelten in, maar het hadden eigenlijk net zoo goed allemaal aparte tooneeltjes kunnen zijn. De lach en de traan all in one piece wordt wel een beetje "overdone" En hier en daar too much of a sameness and old points rather laboured.'
Nee, dan ziet Pieter toch liever de 'alleraardigste lichte Duitsche operette Hare Hoogheid beveelt.**
Dan nog een aantal raadsels, want wat moeten we maken van het bericht van Els van 'minder aangename tijding van Frits' aanstaande kaalhoofdigheid...'
En wat moeten we maken van het volgende?
'de familie Jörg is more or less krankjorum, mesjogge, vanlotjegetikt metmolentjesloopende in vette, kleinzielige, paplijvige, kriek-Hollandsche petieterige kleinbehuisdheid. Hij of zij, of beide, stikke in vrede. Amen.'
* City Lights is een stomme film van Charlie Chaplin, die in 1931 uitkwam. De geluidsfilm bestond toen al 3 jaar, maar toch koos Chaplin voor een film zonder geluid. Het werd een groot succes. Het verhaal gaat over een zwerver die verliefd wordt op een blinde bloemenverkoopster. De slotscene wordt wel als een van de ontroerendste uit de filmgeschiedenis beschouwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten