17 februari 1932 (3); niet in de schrijfstemming

Het houdt me als 'doorgeefluik' al een tijdje bezig: het feit dat ik steeds meer over Pieter te weten kom en hem als het ware in de val zie lopen, omdat ik voorkennis heb. Ik kan in zijn toekomst kijken en dat heeft iets voyeuristisch. Het is dan ook met echte droefheid dat ik dit moet schrijven, ik heb er zelfs over gedroomd. Tussen de doorslagvellen ligt nu het handgeschreven bericht over het overlijden van Sophie. Omdat we steeds maar meekregen dat ze aan de beterende hand was, moet haar dood toch onverwacht zijn geweest. Ik vraag me af of er iemand is die achteraf uit het ziektebeeld kan aflezen wat Sophie onder de leden heeft gehad. Misschien kreeg zij aanvankelijk een lichte beroerte? Ik weet het niet. Maar betreur het natuurlijk wel.

In ieder geval overlijdt Sophie Deijs-Draaijer op 17 februari, net 60 jaar oud.

Een week later zit Pieter weer achter zijn typemachine, maar:

'ik ben nog niet in de schrijfstemming. Het is me alles nog te rauw en te vreemd. Het eerste wat ik doe als ik thuis kom is in dat kleine kamertje kijken en ga dan maar gauw naar beneden.'

En nu komt er toch nog wat extra informatie over Sophie bovendrijven, naast het feit dat duidelijk wordt dat tante Nella 'gewoon' in Durban vertoeft.

'Voor Taloe en Durban wil ik toch nog even vermelden dat Fie vorstelijke attentie heeft gehad. Er was een bloemenweelde die ons goed deed. Op het kerkhof waren tusschen de 3 en 400 menschen. Loge Concord was voltallig vertegenwoordigd. Vele BB. van de Drie Kolommen en verscheidene van moeders loge Pythagoras. Br. Wouters de voorz. heeft gesproken, Simmermans, Mulder en Pa namens Talce. Ik heb daarna bedankt, but broke down towards the finish.' 

Sophie was dus ook vrijmetselaar en wel van Le Droit Humain, de orde der gemengde vrijmetselarij, een concurrent van de herenclub. Het was een zeer progressieve club met veel kunstenaars en docenten, de intellectuele avantgarde eigenlijk.

Er komen veel brieven binnen die Pieter eerdaags toch zal moeten antwoorden, maar hij vindt het nog moeilijk en gaat vroeg naar bed. 

Ik houd het hier even bij - het portret stamt uit 1912. Memento Mori.