Juni/Oktober 1931 (1); die lamstraal in Priaman

'Saja tida mao', schrijft Pieter nadat hij moet opbiechten lange tijd niet te hebben geschreven. Intussen heeft hij van zijn kinderen wel het nodige ontvangen en heeft hij aantekeningen gemaakt voor antwoorden, maar de brieven blijven nooit lang in zijn bezit, moeten door naar de dochter, schoonfamilie en andere aanverwanten. Dus nu zit pa met notities die hij zelf niet meer begrijpt en die hij maakte, omdat er zomaar drie brieven uit Indië vrijwel tegelijk arriveerden. 'De vliegbrief met het verhuisnieuws was hier in 11 dagen. Beetje jaldi. (Hindostaansch).'Jaldi betekent snel.

Wat nog is blijven hangen:

'Blij ben ik, Fredericus, dat je afgekeurd bent voor die soldaatje-spelerij. De reden vind ik niet erg.'

Nu weten we het dus: Frits hoeft niet in dienst, maar is overgeplaatst en wel 150 kilometer naar het noord-westen, naar Taloe (Talu) - zie foto. Wat was de reden dat hij niet in dienst hoefde? Misschien wordt dat in volgende brieven duidelijk. 

Maar nee. Er ontbreken waarschijnlijk een heel stel doorslagen, want na de brief van 24 juni is de volgende in de reeks van 21 oktober en daar worden we in verband met het bovenstaande niet wijzer van. Sterker nog: 

'De extra aansporing tot dezen tikarbeid - de "stimulans" zou m'n zoon de artist zeggen - kwam door het welkome bericht in de N.R.C. dat m'n oudste zoon van titel is veranderd. Het begint nu al iets op Controleur te gelijken. Hartelijk gelukgewenscht met je bevordering, jongen! Dat er nog vele mogen volgen. Ik was eerst ook bang voor dat die lamstraal in Priaman je de das omgedaan zou hebben, maar gelukkig blijkt hij er geen invloed op te hebben uitgeoefend of te hebben kunnen uitoefenen. Met veel belangstelling, woede en wrok heb ik de staaltjes gelezen van 's mans ambtelijk benemen tegenover je. Wat een klassiek scheithuis is die kerel. Wat een pestneger! Bij zoo'n lizzard zou je vergiftigingsplannen ontwikkelen. Wat zal je God, Buddha, Mohamet e.d. op al je bloote knieën hebben gedankt toen je daar weg was.'

Tot zover even de informatie uit Indië. Wat de andere kinderen betreft is Katy net terug van een bezoek aan Engeland en 'dat was me wat. Gossiemoppe! Toen we haar van den trein hadden gehaald heeft ze zitten vertellen van 8 tot 12. Eén bonk enthousiasme' wat betreft het weerzien met Adolf, de stad en de Engelse mentaliteit. De foto bovenaan, van Katy en Adolf is in september in Londen genomen.

'Ik zit nu alleen nog te wachten tot Adolf directeur wordt van een of andere Art School of Reclame bureau, dan is die ook onder dak. Ja, het leven eens kunstenaar gaat niet over rozen. Oefening - heet het - baart kunst, maar de kunst baart maar een miserabele boterham.'

Helaas zijn er velen die maar een schamele boterham verdienen in deze tijd en dat geldt niet alleen voor de Nederlanders. Gelukkig is er nog wel plek voor wat humor.

'Er zijn dan ook onlangs in Parijs twee toepasselijke dansen uitgevonden n.l. de "Pas de Argent" en de "Pas de Crédit". Ook heb ik gehoord dat er in Berlijn een standbeeld zou worden opgericht voor den Onbekenden Solvent.'

Dan is het weer tijd voor de brienvenbus, dus ' Pooten, stompen, zoenen in profuusje, van Vader'

Het verhaal van Nasor (het kind hier links op de foto) heeft niets met het bovenstaande te maken, maar wel met de tijd waarin dit alles zich afspeelt en het is een deel van de Rotterdamse geschiedenis die een roman waardig is, dus ik wil er hier toch even op wijzen.