'Een behaaglijk, beschermd gevoel binnenshuis, vooral wanneer de elementen buiten ongunstig zijn, is begrijpelijk. Maar dat Zondagsgevoel is bovendien nog iets aparts. Ik heb weleens gedacht: dat komt niet doordat je niet behóéft te werken, want dikwijls doet men Zondags meer dan anders, maar de verklaring wil mij schijnen hierin te liggen dat men in de Zondagsrust ook voelt de rust van ons vijandig gezinde factoren. Zooals we zelf rusten op dien dag, rusten ook anderen; er wordt dus niets te onzen voordeele, maar waarschijnlijk ook niets te onzen nádeele ondergrond van een prettig Zondagsgevoel.'
Het is tijd voor de was, dus heeft Pieter de oven aangezet.
'Bij gebrek aan mandikamer doe ik 't dus op de manier dat een werkvrouw de trap doet. Ik zet een tijltje warm water in de gootsteen en ga met m'n voeten in een grootere tijl dito staan. Wat dus van de hooger gelegen treden afvalt komt op de lagere en zoo verloopt de reiniging zonder geplens en geflodder, m'n keuken blijft netjes en is in een oogwenk weer opgeredderd. Ik heb ondergoed met lange armen en lange broekspijpen voor den dag gehaald, want ik zag bont en blauw van de kou. Verder heb ik m'n heerlijke dikke witte wollen trui aangeschoten, zoodat ik 't zonder verdere bovenkleeding toch behaagelijk warm heb en prettig vrij in m'n bewegingen.'
Dit alles heeft tot gevolg dat Pieter kan schrijven: 'Ook physiek voel ik me als een kip.'
En er is meer, ik neem het maar weer helemaal over, want het gaat tenslotte over mijn allerliefste vader:
Dan is er een berichtje aan Teetjest die het behoorlijk druk heeft.
'Ik ben benieuwd naar je vergadering met het bestuur en naar de verhouding met het jodin-bestuurslid. Als je van die arrogante typen tegen komt voel je willekeurig iets voor het Nazi-standpunt. Kom je weer eens gauw of schrijf je me wat? Hol nu eens even niet als een gehaaste kip rond, ga op je boerenkond zitten en schrijf eens kalm aan je vader.'
Het kwam al eerder ter sprake, maar ik heb het niet genoemd. Pieter heeft een artikel doorgestuurd over lepralijders in Indië. Dat werd niet goed ontvangen. Nu wordt erop teruggekomen en Pieter schrijft:
'Ja, kijk 's, in de eerste plaats geloof ik niet in struisvogelpolitiek, dus al steek je je kop in 't zand, die lepralijders zijn er tóch. Hadden jullie in Maastricht of Schiermonnikoog gewoond dan had ik dat blaadje NIET gestuurd, maar nu bestaat zelfs de mogelijkheid dat je overgeplaatst wordt naar een distrikt waar die lui worden verpleegd; jullie behoort te weten dat dit een Indisch vraagstuk is. Ik heb er zelf over zitten grieselen, maar het was allemachtig interessant en belangrijk.'
Pieter vraagt zijn zoon nog naar een titel van een boek over sterrenkunde, omdat hij plannen heeft hier lezingen over te geven in de winter. Pieter heeft wel wat naslagwerken (onder andere Einstein en het Heelal en Het rijk der hemelen, beide van Charles Nordmann), maar die zijn verouderd. Er zijn inmiddels al weer nieuwe 'buitenplaneten' ontdekt.
Maar nu is er geen tijd meer om verder te schrijven.
'O.a. is er morgenavond installatie van den nieuwen Voorz. Meester in "Concord". Eddy Hart zal die eer genieten voor het komende loge-jaar.'
Eindelijk weer eens een maçonnieke referentie. Het was lang stil.
Dus voor nu:
'Dus kindertjes, tot volgende week. HP. 'n tsjioem ketjiel en voor jullie alle liefs.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten