Geen adres, maar wel een uitgesproken mening, zoals we gewend zijn van deze Deijs. Hij reageert op een brief van Els die over enkele vrouwen schrijft.*
'Dat Maike Annie niet kan ontmoeten kan ik niet zoo erg jammer vinden. Voor iemand met een vooraanstaande positie bij de rechterlijke macht zou ik Maike nou niet bepaald een presentabele sociale aanwinst vinden. Strict 'en privé' heb ik haar hier in Holland twee keer ontmoet en dat is dan voor een man wel aardig omdat ze nog al vrijgevig is met een uitzicht op haar slanke beenen, zelfs tot 'berauschende' hoogten. Dat 'en privé' beteekent: éénmaal bij ons thuis en éénmaal bij Marie Trefson. Maar zoo'n glimpse in 't onbekende mag van 'n ander z'n vrouw eens aardig zijn, van je eigen vrouw zou je het niet verwachten en qua society manieren zou je met zoo iemand op den duur in je kennissen kring ook een vraagteeken-figuur slaan. Ze mag een uitnemende bed-vriendin zijn, maar voor de rest vind ik Piet Vermeer geen sikkepit te benijden.'
Pieter weet dat een man heel wat van een vrouw verlangt. Ze moet een dame zijn op straat met een goede algemene ontwikkeling en sociale vaardigheden in gezelschap. Daarnaast moet zij ook zijn:
'een flinke huishoudster, een kundig menu-varieerend kookster en in de slaapkamer een soort bacchante-sirene-odaliske-bajadère-sylphide. Mankeert er een of mankeeren er meer van die eigenschappen dan is een man òf thuis ongelukkig, òf buitenshuis gehandicapt, òf beide.'
Helaas vertelt Pieter er niet bij waar voor een gelukkige echtgenote de man aan moet voldoen.
Maar er is nog meer, want ze moet natuurlijk ook gezond zijn! Ter illustratie vertelt Pieter over een recente ontmoeting met een kennis, die op de vraag hoe het thuis gaat, van wal steekt.
Maar er is nog meer, want ze moet natuurlijk ook gezond zijn! Ter illustratie vertelt Pieter over een recente ontmoeting met een kennis, die op de vraag hoe het thuis gaat, van wal steekt.
'Och, altijd nog maar 't zelfde. Vrouw altijd ziek. Goed gezond heb ik haar nooit gekend. En dan komt de visite en iedereen heeft betuigingen van medelijden met mevrouw Smith, maar over mij, die één keer in de maand per God's gratie naar de bioscoop mag, zonder dat er een zenuwtoeval plaatst vindt, over mij die daar al veertig jaar mee optrekt heeft niemand 't. Als ik niet thuis zou blijven was ik een vrouwenbeul en wat dies meer zij.
Ik knikte neutraal-sympathiek.'
Pieter leest een nieuw boek: Studenten, Liebe, Tsjeka und Tod' van Alja Rachmanowa.**
'Gelukkig in latijnsche letters, want die Gothische vind ik sinds mijn prille jeugd sehr zeh. Zeker nadat ik de heele Heidelbergsche catachismus in die letters uit m'n hoofd heb moeten leeren toen ik 8 was.'***
* Annie was de schoonzus van Els en de vrouw van Tonnie, de broer van Els die als kantonrechter in Batavia werkte.
** Alja Rachmanowa was het pseudoniem van Galina Djuragina (1898-1991), een schrijfster en kinderpsycholoog. Student, Liefde, Tscheka en dood (1931) is het eerste deel van een trilogie met dagboeknotities die Galina's leven voor en na de Oktoberrevolutie in Rusland en als vluchtelingen in Wenen beschijven; een zwaar leven vol ontberingen. Lees meer over haar hier.
*** De Heidelbergse Catechismus is op verzoek van de protestantse keurvorst Frederik III van de Palts geschreven door een groep theologen. In 1563 werd het werk door een speciale synode officieel verklaard. De catechismus bestaat uit 129 vragen en antwoorden gegroepeerd in 52 'zondagen' dus kon door de predikant in een jaar worden afgewerkt. Lees dat en meer hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten