De post brengt niet alleen de brief met het stukje zwarte kant en de omschrijving van de jurk naar Oporto ('dat Esje zeker niet de minste zal zijn onder de aangeklede dames, deed mijn schoonvaderlijk hart ook bizonder goed') maar ook enkele Rotterdamse kranten. Hierdoor realiseert Pieter zich dat het nieuws hem in deze uithoek eigenlijk niet raakt, 'het gaat langs me heen', omdat hij de situatie niet dag voor dag volgt.
'Maar als ik dan zo bij mezelf denk: O Hitler zal ze wel aan 't lijnte houden, rekenende op de onderlinge verdeeldheid - dan komt dat een week later, als ik weer kranten krijg, precies uit.'
En zo ventileert hij zijn mening over de huidige situatie:
Om te vervolgen:
'Wat is er toch een boel tijd en 'n boel papier nodig om zoo'n paar zinnetjes neer te zetten, die je in de gewone conversatie in 'n halve minuut zou hebben afgedraaid.'
Maar nog even over die receptiejurk:
'Toen ik Frits' naam ook onder medewerkende zag aan de japon, herinnerde het mij aan den tijd toen ik moeders receptie-japonnen voor de diverse feestelijkheden met de Duke of Connaught ontworpen heb, de stoffen ervoor uitgezocht heb, alsmede de zeer spaarzaam aangebrachte garneering. M'n grootste satisfactie was daarbij wel dat moeders japonnen in de society kolommen der bladen de beste "write-ups" kregen. Wat hebben we daar een schik van gehad. En de Fransche modiste van Store Bros. die ze gemaakt had, was natuurlijk zeer vergloord.* Die maakte later geen japon meer (voor moeder dan altijd) of ik werd er bijgehaald, wat toen zeer gemakkelijk ging omdat ik mijn kantoren in hetzelfde gebouw had. Ik hoop dat Esje minstens evenveel succes zal hebben.*'
En dan reageert Pieter ook nog even op de padvinderswens van zijn zoon:
'De allegorie: "Goed pad!" - "Goeden wijn!" moet echter nog in werking treden. Maar dat komt wel.'
Pieter wacht eerst op een antwoord van zijn Rotterdamse broeder De Vries die Portugese connecties heeft. Helaas heeft hij deze vrijmetselaar bij zijn kandidatuur als voorzitter bij De Drie Kolommen een beetje dwars gezeten, dus hij hoop maar dat dit geen roet in het eten gaat gooien.
'De loge-mannen hebben hier altijd onder de rijken en grooten behoord, dus heb ik alle kans dat ik daar een mannetje of althans een "pons asinorum" vind om te komen waar ik zijn wil. Een ander plan daarmee samenhangend ben ik aan het uitwerken en moet daarover schrijven naar een rijke kennis van me in Holland. Die Kopke man trekt me hoe langer hoe minder, hoe meer ik er over denk. Als ik er voor de toekomst zelf wat aan wil hebben moet ik niet als eerste stap beginnen met alles uit handen te geven ter wille van 'n schotel linzen. (Wie z'n bijbelsche geschiedenis vergeten is van jullie kan opslaan de geschiedenis van Jacob en Ezau)Ik heb zoo dikwijls stom gedaan van m'n leven - vide "The Masonic Journal of South Africa" dat ik gesticht en opgericht heb en dat nu bestaat ten bate van anderen - dat als ik nu en ik hoop voor het laatst van m'n leven iets nieuws op touw zet, ik het tenminste zóó wil trachten te doen dat P.D. baas blijft in eigen huis. Ik ben nu net begonnen m'n gehaaste gevoel kwijt te raken , ik behoef me op het oogenblik ook niet al te dik te maken, al doe ik het zoo schraaltjes mogelijk aan, en tracht dus klam maar zeker de kant uit te sturen die IK uit wil. Het zal jullie dus eenig nadenken niet verwonderen dat ik in 'n goeie 3 weken nog geen groote bloeiende export-zaak er op na houd.'
Pieter heeft ook nog wat advies voor Ma, die samen met Pa kennelijk heeft overwogen om bij Els en Frits in te trekken, vandaar het idee om in Maninjau iets aan het huis te bouwen.
'Het plan van een paviljoentje aanbouwen lijkt me niet kwaad als PaMa naar jullie verhuizen, maar zal ik jullie eens wat vertellen (met speciaal verzoek aan Katy om dit aan Ma te laten lezen) Ma, de eenige plaats waar jij werkelijk tot rust zal komen is in iets dat beweegt. Nu draait de wereld wel, maar dat is je niet opvallend genoeg. Gerust je woonwagen of woonschuit idee is nog zoo kwaad niet. Van je neef weet je al hoe goedkoop je zoo'n wagen kunt laten maken, Pa kan dan overal schilderen, je verplaatst je steeds, ziet als maar nieuwe omgevingen en tafreelen, je verwoont nix en trekt nog huur van je tegenwoordige verblijf, waar menigeen tuk op zal zijn, en je begint met de kant van de Pyreneën uit te trekken. Dan komen jullie eens een weekje hier, ik laat jullie Oporto zien en trek mee naar Braga en Lissabon. Verder gaan jullie dan maar op je eentje naar het zonnige Zuiden: Estoril, Gibraltar en zoo door het hoffelijke Spanje weer naar boven toe, langs alle plaatsen van historisch belang en die zijn er in Spanje wat! En goedkoop dat je leeft op zoo'n manier - en frank en vrij! Heusch, Ma, jouw rustelooze geest en onderzoekende zin zal alleen tranquil worden temidden van het wisselende leven. Ik heb zelf ook zoo'n tik van die molen beet, dus weet precies wat je voelt. En dit voorspel ik je: als je eenmaal in 't houten paviljoentje in Indië zit, hoe knus ook, en de opwinding van het gereed maken voor de reis, de reis zelf en het eerst weerzien achter den rug dan mag je misschien nog 'n maand - nee, ik geef je drie maanden - belangstellen in huishouding, kinderen en kleinkinderen ter plaatse, maar dan heb je ook geen krummel zitvleesch meer over. Je belangstelling zal natuurlijk onveranderd blijven, maar zelf zal je weer vol kriebel zitten nieuwe sensaties en emoties te beleven.'
Nou, nu weet ik waar mijn reislust vandaan komt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten