Eind augustus 1934 (3); vrouwen...

Ging het eerst over het zijden ondergoed, Pieter gaat nog even door.

'Evenzoo beaam ik Frits' verklapte liefde voor zijden kousen (plus wat daar in is). De zorg daaraan besteed in een stopflesch met kamfer is zeker niet misplaatst. Vraag je nu waarom - ja, daarvoor zou je de mannelijke psyche moeten ontleden, die zeker in zoo'n keus een 'semper excelsior' symbool ziet naar 'het land van belofte. (Dat heb ik toch bizonder netjes gezegd, vind ik.)'

Ik neem aan dat de kousen in de kamfer gaan tegen de motten. 

Na reacties op de brieven van Els en Frits nu even iets over of aan Katy. Ze doet weer eens iets dat de goedkeuring van haar vader niet kan wegdragen. Ten eerste heeft hij sinds 

'Vrijdagavond (datums heeft ze geen tijd voor) niets gehoord. Ik heb Zondag m'n kompasstreek geraadpleegd en heb je 10 minuten magnetische straal uitgezonden naar Nunspeet. Did you get them? Ik ben bang dat die zwemmerij ons brieven gaat kosten. Dat gaat maar naar Nunspeet, naar droge zwemlessen, naar volkstuintjes, oud-dienstmeisjes en hulp-machinisten, verjaardagsavonden, enz. Wil je er eens aan denken meisje dat je nog een vader in Rotterdam en nog een broer en zuster in Bangkinang hebt zitten? Nee, ik heb tot nu toe niet over je te klagen, maar ik waarschuw je maar vast.'*

Het is een beetje vreemd dat hij aldus vervolgt:

'Dat herinnert me aan die mop van een dame die de Kalverstraat in loopt van de Dam komende. De dame was reeds zichtbaar eenige maanden heen. Een politieagent zegt: U mag hier niet met een kinderwagen rijden. Maar, man, ik rij toch niet met een kinderwagen! Nee, was het antwoord, ik waarschuw maar vast.' 

Ook over tante Nella is Pieters oordeel niet mild.

'Gisteren heb ik Tante Nella een verjaarsbriefkaartje gestuurd. De stumperd is met haar egoisme nu al een jaar of 70 oud geworden en zal waarschijnlijk het einde harer onnutte dagen in Zuid-Afrika gaan verbrengen. Harer zij vrede. Als de ziel eenmaal ter ziele is kan ik jullie wel wat meer vertellen van 'ancient history'. Van 1903 tot 1915 is zij met een korte onderbreking een soort molensteen om m'n nek geweest en moet ik al mijn philosophische zelfbeheersing en logica er bijhalen om niet in verbittering uit te barsten als ik nog aan die tijden denk. Enfin, haar corpus zitte in vetheid en balsemieke broeilucht in de sub-tropen der Zuider stranden - Amen.'

Ik vind het bijzonder dat we hier Tante Nella even aan het woord krijgen in een brief die tussen de doorslagen is gestoken; ik neem tenminste aan dat dat degene is die zich richt tot 'On-swaer'of B-i-l dat naar ik aanneem 'brother in law' betekent (en dan sister in law natuurlijk).

*Het is wel duidelijk dat Pieter zijn dochter anders aanpakt dan zijn zoons. Misschien was zij in Nunspeet 'betrokken' bij het sanatorium Erica dat was opgericht door de Vereniging Zusterhulp die vooral vrouwen en kinderen bijstond (en niet voor mannen toegankelijk was). In 1934 werd door deze vereniging de villa Kraijenhorst aangekocht, waarmee het aantal bedden tot 70 werd uitgebreid. Toen in 1953 het aantal tuberculosebesmettingen aanzienlijk daalde, werd het sanatorium overbodig en omgevormd tot internaat. In 2007 brandde het grotendeels af. Maar er waren meer instellingen in Nunspeet, zoals vakantiekinderhuizen, en herstellingsoorden, dus het is maar een aanname van mij en verklaart de vermelding van hulp-machinisten geenszins.

Hierbij een plaatje van de Nijkerk waarmee tante Nella naar Zuid-Afrika vertrekt.

De Ribesstraat bevindt zich in de Heesterbuurt in Den Haag die tussen 1915 en 1927 in de stijl van de Nieuwe Haagse School werd gebouwd. Zo te zien is nummer 91 niet meer in 'originele' staat.