'Dag lieve kinders. Hoopies liefs, handen, pooten, stompen, zoenen, galore en piccanientjes daarvan voor HP van...' Zo eindigt de eerste brief van Pieter na zijn vakantie bij Adolf. Er is nog teveel te doen voor een uitgebreid verslag, maar er moet wel even geschreven worden 'om mud en meer loftuitingen en bedankjes uit te storten over Adolf voor de allergezelligste en prettige dagen die ik bij hem in Ierland als zijn gast heb gehad. Hij heeft voor zijn vader gezorgd als een vader voor zijn zoon. Ik ben teruggekomen als een goud haantje, verjongd, verfrischt, aufgeknapft, in 't kort: I had a jolly good time [...] En ik die nooit bij mijn kinderen te gast was, werd op de terugreis nog diner-gast bij m'n dochter, en Auntie. De tijd dat ik bij tante Nella te gast was is reeds jaren her. Dat was nog op 't Vreedenburg, bij de gezusters, in het jaar onzes Heeren 1902.'
De baan van Katy is heel fijn en 'salamandires, een gebouw om van te kwijlen.* Je houdt de indruk over van ruimte, gerief en marmer.'
Pieter keert weliswaar terug in een eenzaam huis, toch geeft het hem veel voldoening 'te weten dat al mijn kinderen het goed en naar hun zin hebben met een taak vóór zich die elk in eigen sfeer voldoening geeft.'
Frits schrijft in zijn brief, weer terug in Solok, dat hij een lastig onderhoud heeft gehad met de Assistent Resident. 'Tja, hij kan gelijk hebben', schijft Pieter,'Vooral ik, oud-Afrikaan, voel wel iets voor dat standpunt.'
Welk standpunt het betreft is mij niet bekend, maar het is in ieder geval zo dat Frits is beschuldigd van 'aanpappen'. Pieter weet niet in hoeverre dat klopt,
'maar ik zou als buitenstaander geneigd zijn te zeggen dat hij eén groote factor uit 't oog heeft verloren en wel deze: Als men Minangkebausch spreekt zooals jij, dan gevoelen de menschen zich zonder meer al direct tot je aangetrokken en meer vertrouwd. Je behoeft dan nog in het geheel geen pogingen te doen tot "aanpappen" om al duidelijk op een geheel andere voet met menschen om te gaan. En dat die luitjes blij waren met iemand die ze zonder tolk konden benaderen of zonder eigen tong in vreemde begrippen te vedraaien hun belangen konden voorleggen, kan ik me levendig indenken. Het is dus weer een kwestie van tussen de klippen doorzeilen. Enfin, jochie, al doende leert men.'
Natuurlijk heeft Pieter iets ingezonden bij de Irish Tourist Association, maar hij heeft nog geen bericht terug ontvangen.
Dolf moet nog wel iets voor zijn vader regelen met Mr Childers, want:
'I am terrifically hard up. Deurwaarders en andere aasvogels op mijn verdiensten, belagen me in mijn droomen als groen-oogige, langzaam nader sluipende, beklauwde monsters.'
* Hier meer over de prachtige ornamenten bij en aan de gebouwen van het Wilhelmina Gasthuis, door Hildo Krop. Hij heeft ook heel veel bruggen van schitterende beeldhouwwerken voorzien.
Mogelijk heeft Pieter ook de bouw kunnen aanschouwen van de Chirurgische Kliniek die in 1932 en '33 op het terrein werd gebouwd naar een ontwerp van E.P. Messer in zakelijk expressionistische trant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten