December 1932 (3); advies

Het is weer zondag en Pieter ontwaakt met de ouverture uit Oberon van Weber via de V.A.R.A. Hij heeft lang geslapen, een sigaret genomen bij zijn kopje koffie en geeft zich over aan 'doodgewoon een zalig, nietsdoenerig genieten in een lekker warm bed, met de zon vriendelijk gluurend door m'n ramen.'

Het werk op deze dag bestaat uit het opruimen van correspondentie en het beantwoorden daarvan.

Omdat het een over en weer is, komt Pieter met een, in mijn ogen wat enigmatische, samenvatting van de in totaal 16 bladzijden die door Frits en Els naar Nederland zijn gestuurd - geadresseerd aan de ouders van Els, want zij wil nu vooral haar familie als eerste bereiken. 

Dus: 'kort resumé van den inhoud:'

                              H.P.

'n Gouvernement, Residenten, Controleurs, Sumatranen, Klimmiens, Basilé, en allerlei andere belangrijke zaken, waar je vroeger nog wel eens van hoorde, dat alles bestaat niet meer. Alles verzwolgen in den Indische Oceaan, waar God alleen voor zijn Piccanini-God het eiland Sumatra heeft laten bestaan met Els en Frits als toeziende voogden.'

Over H.P. ook nog even het volgende, want Pieter vermoedt dat er inmiddels wel opvoedkundige adviezen binnenstromen, maar hij vindt dat ze zich daar niets aan gelegen moeten laten liggen.

'Lees de spreuken van Salomo maar; die ouwe heer wist 't wel.'

Els schrijft uitgebreid over haar kind.

'Voor het zoo sprekend beschrijven van zoo'n klein hoopje mensch op de wijze zooals Elsje dat heeft gedaan, is toch waarlijk een scherpziend moederoog nodig. Het is ten voete uit. Een ware prestatie.'

En even terug:

'Het leukste vind ik de gevallen waarin H.P. op zijn heerlijkst is! Adolf zou zeggen: Om te brullen. Zoo is nu de psychologische ontwikkeling van de afgoderij.' 

En dan nog een echt Pieteraans citaat:

'Het baantje van moeder en vader is heuristisch. Ieder ouderpaar moet zijn eigen homunculus langzamerhand leeren kennen; leeren verstaan waar leed of drift is en die symptomen behandelen naar zij waard zijn. De super-tact waar jullie voor bekend zijn, zal jullie ongetwijfeld den juisten weg doen vinden tot heil van het jonge mensch zelf en tot rust van zijn ouders.'

 

De volgende week is Pieter weer druk, al moet hij op maandag 'wegens vervlugde intestinale actie' thuis blijven. Met kinderen van kennissen gaat hij op dinsdag naar 'een zeer vermakelijk stuk: Wie sag ich' s meinen Mann? * Woensdagavond volgt de opera Othello. De bespiegeling daarvan hierbij:

Als de stilte in huis Pieter aanvliegt, gaat hij ook nog eens alleen naar het Grand Theater om daar Der Prinz von Arcadiën te zien.** Dit vindt hij wel weer plezant: 

'Als dat stuk in jullie buurt komt moet je het bepaald gaan zien. Ik heb me in mijn eentje kostelijk zitten amuseeren. Een geestige film van begin tot eind. Als ik jullie hier had zou dat een film zijn om in geuren en kleuren na te vertellen, zooals we dat vroeger wel eens deden - weten jullie nog wel?'

Er is natuurlijk ook weer de nodige post gearriveerd:'De proza en poezie van het leven lagen vanmorgen naast elkaar op tafel in de huiskamer,' schrijft Pieter vervolgens. Er naast enkele prachtige kerstkaarten van Engelse vrienden ook een belastingaanslag. 'Daar ben je geen Mr., geen Esq., geen Weledele of ander soort Heer, geen vriend, geen nix - dat is aan No. 697465: P. Deys.'

Een andere geldkwestie bedenkt Pieter zich als er geld geteld moet worden op kantoor. Daarbij vraagt hij zich af hoeveel vreugde of leed er aan de briefjes kleeft. 

'Hoeveel ruzie er in vele gezinnen is geweest om een mantel of jurk - hoevelen hebben zich het eten uit den mond gespaard voor een kleedingstuk - wat hebben vele van de koopsters er voor over gehad om in het bezit van zoo'n paar briefjes te komen? Een terrein vol speculatie.' 

 * Deze filmkomedie uit 1932 met Renate Müller in de hoofdrol, gaat over een tirannieke man, wiens vrouw heimelijk met een vriendin een uitstapje onderneemt. Als dit uitkomt volgen er ruzies en zelfs een scheiding, maar vervolgens een verzoening en een tweede huwelijk(sreis).

** Der Prinz von Arcadiën is ook uit 1932, maar een Duits-Oostenrijkse productie. Deze romantische komedie gaat over een prins die er helemaal niet rouwig om is dat hij moet aftreden, omdat hij zo lekker de bloemetjes buiten kan zetten aan de Rivièra. Door een misverstand belandt hij in de kamer van een jonge vrouw, waarop hij verliefd wordt. Beiden verzwijgen elkaar hun ware identiteit. De vrouw is een actrice die een ooit een verboden lied over hem heeft gezongen.