'Dat inmiddels de voortdurend goede berichten ons vreugdevol en hoopvol stemmen hoef ik niet te zeggen. Els vroeg indertijd eens wat ik liever had dat het zou zijn - 'n jongen of 'n meisje. Nu, daar wil ik me niet over uitlaten, alleen zou ik aan al dat gewoelwater en getrappel haast zeggen dat het een padvinder belooft te worden die nu al op onderzoekingstochten uit wil, "Hij" heeft geen aartje naar zijn vaartje, want die is van voor zijn geboorte steeds een kalm en bezadigd jongmensch geweest.'
Zulke en andere post wordt echt gewaardeerd.
'Adolf's vliegbrief kwam prachtig op tijd aan, zoodat de oude grijzende vader op Zondagmorgen niet alleen door het leven ging. Zegt de gezangen-dichter niet:"Ga niet alleen door 't leven,Die last is u te zwaar!"Dat dus alle communicaties van harte welkom zijn, wil ik hier maar mee zeggen. Briefkaart van Katy ook ontvangen. Mersje.'
Maar Pieter zit niet echt heel veel achter zijn 'graanumpie'. Hij heeft het naast zijn werk druk met de vrijmetselarij:
'groote vergadering van de vier Rotterdamsche loges. Dit was een gezamenlijke vergadering voor de opening van het nieuwe werkjaar, waarbij ondergeteekende als een van de vier voorzitters natuurlijk weer een leidende functie had te vervullen [en dan de] voorbereiding van mijn Installation Meeting waarbij naar ik hoor, half Maconniek Rotterdam tegenwoordig denkt te zijn. Dat is de avond dat ik Springett zal promoveeren en installeren tot Voorzittend Meester. Dus daar moet ik mijn beste beentje voorzetten, ad majorem, Huize Deijs gloriam.'
Ondertussen ziet de toekomst er economisch gezien niet roosleurig uit. Er worden weer belastingverhogingen aangekondigd 'waartegen de N.R.C. juist een angstaanjagend artikel schreef en de meening uitte dat zulks oorzaak zou kunnen worden voor een exodus van alles dat nog eenig kapitaal bezit.'
Maar goed, het is zondag en alweer in de middag. Om 11 uur had Pieter een afspraak om voor bovengenoemde installatie wat zaken te repeteren.
'Ik had hem uitgenodigd voor een kop koffie. Dus alvast koffiewater opgezet. Half twaalf nog niemand. Eindelijk, precies om 12 uur ging de bel. Overste Voetelink. Ik had hem gevraagd tussen 11 en 12. Ha meneer Deijs, ben ik niet punctueel? Ik zei, ja, ofschoon ik den moed al begon op te geven tegen 12 uur. Pardon, het is precies 11 uur. Tableau. Ik had vergeten gisteravond mijn horloge op wintertijd te zetten.'
Toen de beste man weg was en Pieter naast een kop thee en slappe koffie (bijna op), nog iets 'ten mage' wilde hebben, gebeurde het volgende:
'Nu had ik Vrijdag, omdat ik dan toch thuis ben om mijn wollen goed te wasschen een kippetje gekocht bij de Bijenkorf. Panklaar voor 90 ct. Dat beest had ik met een klont boter in een vuurvast schaaltje in de oven gezet, af en toe bedropen en toen ie er uit kwam was ie zoo lekker als kip. Van dat beest had ik nog een vlerk over plus het restant van een blik appelmoes en een paar koude aardappelen. Ik denk weet je wat, ik warm die vlerk op met de aardappelen en neem de appelmoes er koud bij. M'n vuurvaste pannetje op een laag vlammetje gezet, wat me niet gauw genoeg ging en dus een beetje hooger opgedraaid. Intusschen zou ik m'n slaapkamer aan kant maken. Ik hoorde verdachte geluiden in de keuken, zocht een tafelmatje op om dan uit het pannetje m'n maal te gebruiken, dan behoefde ik geen borden te wasschen. De zaak stond heerlijk te dampen. Twee theedoeken ter hand genomen om mijn pannetje van het vuur te lichten, maar wat ik optilde was precies de opstaande rand. Alweer Tableau!Enfin, ik heb me toch niet laten lompen door dat gebrek aan vuurvastigheid. De aardappelen en de vlerk waren er nog met zooveel vocht als het bodempje kon houden en ik heb lekker van het bodempje af gegeten. En....ik weet nu meer van vuurvaste pannetjes dan vroeger.'
Vanuit Engeland komen berichten over tante Nella die 'weer tien jaar jonger' is geworden.' Die is weer een zuigeling tegen den tijd dat ik als gebogen grijsaard de Schie op krukken afsleep.' Pieter vraagt zich af wat haar plannen zijn en vermoedt dat ze voorlopig wel in Engeland zal blijven, want 'het pond heeft hier nog geen 75% van zijn waarde in Engeland, dus zou het dure leven hier nog eens zooveel duurder zijn.'
En tante To (dit is nu de tweede keer dat zij opduikt, ik weet nog niet wie zij was, maar vermoed toch nog een zus van Sophie) is snipverkouden.
'Het is wel geen ernstige maar een miserabel vervelende een sleepende aandoening. Ik heb zelf ook weer 27 zakdoeken uit de wasch terug.'
p.s.: Ik heb het internet afgezocht op Springett en (Overste) Voetelink. Hun achernamen vind ik wel, maar ik durf ze niet aan deze heren te koppelen. Zo is tante To dus ook nog een enigma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten