Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. Het gaat hier om een deel van de geschieden

Mijn foto
Amsterdam, Noord-Holland, Netherlands
Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. De informatie komt van foto's en brieven van Pieter Deys (1880-1945), de vader van Katy (1904-1977) Frits (1906-1949) en Adolf (1908-1940). Pieter was getrouwd met Sophia Draaijer (1872-1932). Frits trouwde met Els Nelson (1908-2004). Zij kregen 4 kinderen, mijn vader Henk (1932-2023), Willem (1934? als baby overleden), Bob (1935) en Els (1937).

maandag 4 oktober 2021

Begin september 1932; honderd brieven verder

De honderdste brief uit Solok is gearriveerd. Wat moet daar een schat aan informatie in de hele stapel hebben gezeten, die helaas verloren is gegaan, voor zover ik weet; misschien komt dit mede doordat er geen centraal verzamelpunt was binnen de familie.
Gelukkig hebben we informatie van Pieter, waaruit ik hier al die tijd put.
Er is ook nu weer veel mee te beleven, al betreft het alleen maar het weer.
'Carissima Piccaninies mia, sedert het ochtendgloren gutst de regen in stroompjes op het dorstige land en ook op de steenen en keien der grootstad. Daar is de dorst gauw verzadigd en heb ik ongezellig naar verscheidene klanten gebaggerd vanmorgen, door plassen en modder. Ik zou de 8ste dezer maand aan fietstocht beginnen voor een dag of vijf en hoop nu vuurlijk dat we nog een paar van de mooie dagen krijgen die we in den laatsten tijd hebben gehad, maar dan niet zo warm.'
Herinneringen aan het prachtige Maasdal doen Pieter besluiten om naar België te gaan. Hij heeft daarvoor de wollen trui 'van anno dazumahl' weer uit de kast gevist, een paar sandalen gekocht en hij zal de pet, aangeschaft in Londen, meenemen. Dan alleen nog wat kleinigheden en 'P.D. is ready for all eventualities.'
'Bovendien is België goedkoop en toen ik dat zoo eens in gezelschap opperde kon ik drie dames meekrijgen. Ik dacht, well, there is safety in numbers, dus als ieder voor zichzelf betaalt kan ik er geen kwaad mee. Nu hoor ik juist dat er een van de drie een rheumatiekaanval heeft gekregen, zoodat uitstel waarschijnlijk is. Hieruit moge tevens blijken dat ze niet tot de jongsten behooren.'
Dat maakt, ondanks de geavanceerde leeftijd van de dames, toch weer nieuwsgierig, maar ik denk niet dat we erachter gaan komen wie de bevalligen waren, want een paar dagen na het schrijven, gaat Pieter zijn zoon van de trein halen en gaan ze samen naar Brussel; Pieters eerste paar dagen vakantie in vijf jaar.
'Die mag ik mezelf wel gunnen vind ik. Ik laat alle zorg achter in Rotterdam, doe net of er geen kantoor of belasting bestaat en ga eenvoudig genieten, alleen beperkt door de grenzen van mijn franken-bezit. O zoo.'
Hoe Adolf vervolgens terugkomt in Londen is nog onduidelijk, want er is een 'algeheele staking van alle Nederlandsche schepelingen, met uitzondering van de twee Indische lijnen. In elk geval kan hij eventueel over Antwerpen terug.'
Dat prachtige Maasdal verkende Pieter met zijn zoons op een fietstocht van 13 dagen, waarbij Pieter een keer kletsnat is geregend. 
'Ik zie jullie nog samen mijn jas uitwringen. Jullie hadden regenjassen bij je. Diezelfde avond hebben we toen nog zoo'n moeite gehad om onderdak te vinden, dat we 't laatste vonden in een of ander "chem" op z'n aller-primitiefs. Ingojchem of zoo iets was het.* Dat is een tocht geweest waar ik dikwijls nog met het meeste genoegen aan terug denk. Nauwelijks waren we uit Lage Zwaluwen weg of Adolf was het zadelkleedje al kwijt dat moeder met zooveel zorg gereed had gemaakt. Bij Hooge verloor hij ons brood zonder dat ie er iets van  merkte en ik heb laatst nog naar het bankje gekeken in het Bois de la Cambre waar hij het fleschje tegen stuk sloeg dat in de knapzak zat. Dat was een fleschje embrocation dat we mee genomen hadden tegen verstijfde spieren, enz.** Dat was een pest-eindje, van Jabbeke naar Brugge met Adolf's lekke band. Dat was bot boven op die ongemakkelijke nacht in de stationswachtkamer van Ieperen, toen de centen op waren. En in Numansdorp waren ze wéér op, zoodat ik gepoft heb bij den conducteur. Ja, dat was werkelijk een avontuurlijk uitje.'
Dat alles gaat de jongens aan. Voor het meisje is er nog een soort p.s. ik denk 'for her eyes only'.
'Je briefkaart heb ik ontvangen, Katy. Mijn huisnummer is 156, niet 56. Daardoor was er vertraging in de ontvangst. Je struisvogelpolitiek kan ik niet erg apprecieeren. Je bent zoo graag GROOT en och God, kind, wat ben je klein. Enfin, daar zal nooit iets aan te doen zijn. Shakespear laat Richard II zeggen: -"Ik ben zoo geboren, moeder!"'

* Misschien doelt Pieter hier op Innochem in Meerhout? Ik weet het niet.

** Embrocation is 'absorbine liniment liquid', een antisceptisch, kalmerend middel van natuurlijke kruiden en oliën.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

1880-1945; Pieters cv 1893-1915

Het is weer eens tijd voor een update van de informatie rond Pieter Deys. Ik probeer zijn 'werkzame' leven op een rijtje te zetten e...