Zo hebben we de hond. Die blijft aandacht vragen en wil spelen, net als een kind. Het typen wordt er niet makkelijker op. Maar qua 'zinnelijkheidspogingen' heeft hij het toch makkelijker gehad dan Frits en Els met hun HP.
'Wat jullie niet hebben kunnen doen was hier een probaat middel: in z'n nekvel nemen, met z'n neus er door heen en met een paar tikken op zijn bibs uitgeworpen in het rijk der buitenste duisternis.....aldaar zal weening zijn en knersing der tanden.'
Maar Pieter heeft ook wel door dat het dier bij hem niet op z'n plaats is, want er is overdag en soms ook nog 's avonds niemand in huis. 'Dan hokt dat lieve beest hier op een klein binnenplaatsje en moet zich vermaken met het omgooien van z'n waterbakje en met de bezem, die al heel wat haren bij dat spelletje heeft ingeboet.'
Dus gaat het beestje naar 'een van mijn weinige stinkrijke kennissen. Die heeft een landgoed in Rockanje met 20 HA bosch en duin.* Daar gaat hij nu met St. Nicolaas heen. Voor mijn part was ik 't zelf.'
Pieter ligt zijn kinderen over elkaar in, dat is niks nieuws. Ik weet niet of Katy en Frits zitten te wachten op het nieuws dat Daisy en Adolf hun eerste ruzie achter de rug hebben, maar het wordt wel even gemeld.
'Katy doet alsmaar nieuwe ervaringen op met de privélevens van allerlei menschen in haar "Huis vol Menschen" en neemt snellelijk toe in wasdom van geest en gemoed voor God en de menschen. (Aldus de kleine Jezus in Lucas2).'
Er wordt weer een mopje neergepend, dat Pieter kennelijk toch de moeite van een extra postzegel waard vindt - al is ook deze best weer flauw; in mijn ogen. Maar oordeel zelf:
'Echtpaartje is begin October getrouwd. Baby treedt hoffelijk buigens binnen in begin Januari en zegt toen ie z'n vader zag: "Toch nog wat koud voor begin Juli."'
En dan opmerkingen over de schrijverij van de kinderen.
Adolf heeft op een lang relaas van Pieter maar minimaal gereageerd en dat moet toch even opgemerkt worden. Dat hij net een aantal weken weg is geweest en orde op zaken moet stellen, een nieuwe plek en een nieuw huwelijk heeft, is natuurlijk te begrijpen.
'Ergo: absolve te! Wel echter met een kleine vader-vriendelijke aansporing niet op den ingeslagen weg voort te gaan. Men went wel gauw aan alles, maar ouder-gewoonte (in dit geval in twee beteekenissen) ging ik vanmorgen toch eens even op de mat kijken om te zien of Ierland nog zijn eigen postzegels fabriceerde....Cold feet....het eenige resultaat.'
Even later schrijft Pieter nog dat hij wel de nodige verklaringen heeft voor de stilte van Dolfke, maar die geeft hij verder niet. Hij is, naast privénieuws, ook erg benieuwd of
'mijn reclamefiguren nog op dat kleine tafeltje staan met een kans om verkocht te worden. Het meest zou mij verheugen te hooren dat je GELUKKIG bent m'n jongen - als dat zoo is mag je voor mijn part nog langer tijd niets van je laten hooren.'
Ook '
van de tleine Teetjest heb ik al in een poostje niets gehoord, maar die komt in elk geval morgen over acht dagen bij me logeeren en vieren we met z'n tweetjes 5 December. Dat kan gezellig worden. Diverse "oude koeden" zullen dan wel uit de sloot herrijzen. Maar vóór die tijd wil ik toch nog graag een briefje hebben.'
Vervolgens toch weer wat extra informatie, die ervoor zorgt - ik spreek hier voor mezelf - dat het doorlopen van alle doorslagen interessant en spannend blijft.
Dan is er de winterse kou. Het wil maar niet warm worden in het kleine sousterrain. En Adolf heeft het probleem dat de huiskamer 'van 32ft lengte' te groot is om warm te stoken. Maar er zal weer verhuisd worden, ook niets nieuws, al brengt het natuurlijk veel verandering.
Zo geldt dat ook wat Bangkinang betreft, want wat lezen we:
'Incident van overplaatsing naar Bali heb ik zeer van genoten. Zeg, Frits, dat is een reuzenpluim in je k......ik bedoel op je hoed, dat de Resident in hoogst eigen persoon tegen je overplaatsing naar Bali heeft gesputterd.'Volgens de geleerden ben ik nu op een leeftijd dat men langzamerhand gaat krimpen, maar van dergelijke berichten groei ik weer eventjes, zoodat jullie me, bij verlofovereenkomst, waarschijnlijk nog net zoo lang zult vinden als toen je vertrok.'
Al is het dan een van de interessantste eilanden van de gordel van smaragd, het zou toch zonde zijn als Frits weer een nieuwe taal moest beginnen.
En tot slot weer eens melding van de krappe financiële situatie, waardoor diverse zaken,
'een partijtje clichés [...]en het verjaardagsboek van Esje', nog niet verzonden kunnen worden.
Maar de optimist voegt eraan toe. 'Enfin, willen we hopen dat 't voor mij ook nog eens gaat daghen in het Oosten.'
Geen slecht thuis voor een hondje, denk ik.
Het bedrijf Smith en van Ommeren (Smithom) vervoerde met stoomschepen vooral vracht tussen Rotterdam en London.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten