Februari 1933; kopzorgen

De brief begint met 'Dierbare dochter' en eindigt met 'Je liefhebbende' en dan waarschijnlijk ondertekening (met de hand) met 'Vader'. 

Maar voor de rest knarst het zand tussen de tanden. 

De inventarislijst blijkt inderdaad te maken te hebben met de afhandeling van de erfenis. Pieter heeft daartoe een notaris gevonden (Van Schouwen, al dertig jaar in het vak) die 'uit vriendschap' kosteloos zijn diensten heeft aangeboden. En nu begint Katy te muiten. Pieter heeft een eerdere brief verscheurd. 'Op deze herdenkingsdag wordt ie allicht zachter van toon.'Het is 17 februari, dus Sophie is precies een jaar geleden overleden. Een en ander moet afgehandeld worden. 'Er is niets dan veel schuld. Maar tegenover den notaris heb ik dat niet alles naar voren gebracht.'

Pieter stuurt die notaris namelijk een overzicht van zijn financiële toestand in februari 1932 en komt dan op een schuld van f 1838,79.

'Uit die zoogenaamd WARE toestand laat ik dan nog weg een post van f 3500,- die ik nog aan den Heer Van der Leeuw [?] heb te betalen.'*

Katy begrijpt het allemaal niet goed.

'Ja, wat kan ik er méér van zeggen dan ik reeds deed. Waarom de regeering een successiebelasting heeft ingesteld weet ik niet. En als er niets is om van te trekken dan moeten ze het ook weten. Vandaar formaliteitje dat volgens de wet door een notaris moet worden opgeknapt.'

En Katy is verbolgen over het feit dat Pieter de notaris heeft laten weten dat zijn dochter in het W.G. 'in de huishouding' werkte, waarop die notaris haar, in plaats van als adjunct opzichter heeft vermeld als huishoudster, maar Pieter ziet het probleem niet.

'Aangezien het echter een papier is dat op de Boompjes in een stoffig kantoor voor eeuwig wordt opgeborgen en niet aan de openbaarheid wordt prijsgegeven, heb ik op deze slak geen zout gelegd.'**

Katy hoeft het document niet voor Pieters plezier te tekenen, maar hij heeft wel een beetje haast, in verband met de belastingaangifte. Dus geeft Pieter een heuse routebeschrijving naar de notaris (wiens kantoor en waarschijnlijk ook woonhuis hierboven op de foto uit 1920 staat).

De lunchafspraak met zijn dochter moet Pieter afzeggen, wegens een bezoek aan Antwerpen, en dan komt het laatste stukje voor die afsluiting met 'Je liefhebbende':

'O ja, dit moet ik voor alle zekerheid nog even erbij zeggen, mocht jij op een boedelscheiding aandringen dan voeg ik de post die ik aan Van der Leeuw schuldig ben er bij in. Ik herzeg dus in 't kort - en beter kan ik het niet uitleggen - er is een formaliteit te vervullen, die ik zoo goed mogelijk heb behandeld. Doe nu dus maar naar goeddunken.'

Ondertussen schrijft Pieter ook aan de notaris hoe de vork in de steel zit en hij windt er geen doekjes om.

'Toen U zoo vriendelijk waart mij kosteloos te helpen aan het opstellen van het door de wet vereischte document, heeft er geen haar op mijn hoofd bij gedacht dat mijn dochter bezwaar zou maken tegen het plaatsen van hare handteekening onder die formaliteit.'

Opdat Pieter is 'gewapend tegen alle eventualiteiten', stuurt hij Van Schouwen het financiële plaatje, in de hoop dat deze nog eens aan de dochter wil uitleggen dat de zaak in orde is, als zij tekent, en dat er anders een boedelscheiding moet plaatsvinden. 

'Onder de tegenwoordige omstandigheden zal mijn inboelen de kosten van de schulden niet opbrengen, doch mocht zij daar op staan dan ben ik tot alles bereid. In dat geval moet mijn dochter een bontmantel, toiletkastje en sieraden die ik haar reeds zond, plus de muziek die hier voor haar ligt in den boedel terug geven.

Zij moet dus goed begrijpen hoe de toestand is. Ik ga mijn huis uit, alles wordt verkocht en we zijn nog niets verder - of ze teekent, ik blijf aansprakelijk voor de schulden en de zaak blijft zooals het is. In het eerste geval worden de schulden [die in werkelijkheid dus nog hoger zijn] toch niet gedekt en in het tweede geval heb ik kans dat ik tegen den tijd dat ik ten grave daal ook eens uit de schulden kom.'

 Het spijt Pieter wel deze zorgen te delen met de notaris, maar: 

'U hebt nu eenmaal A gezegd en wilt hoop ik wel zoo goed zijn om door het B van mijn misère ook heen te helpen. U begrijpt dat ik piëteitshalve de zaak heel eenvoudig bij U heb voorgesteld, nu ik echter verplicht ben geworden alles uit te rafelen zal aangehechte opsomming wel voldoende zijn.'

Wederom een vervelend akkefietje tussen vader en dochter dus.

* Op internet speurend vind ik Van der Leeuw in Rotterdam als Cees van der Leeuw (1890-1973) fabrikant en familie van de eigenaren van Ervend de Wed. J. van Nelle. Hij was theosoof en psychoanalyticus, zijn vader was een vennott van Van Nelle, groothandel in koffie, thee en tabak.

Cees en zijn broers stonden in Rotterdam bekend als 'de sierbengels' vanwege hun moderne en luxe levensstijl. Hij deed de studie psychiatrie echter pas in 1932, dus ik denk niet dat hij betrokken was bij de (geestelijke) zorg van Sophie. 

** Bij de bouw van 'de Waterstad' bij Rotterdam, kwam er in 1611 een drassig terrein braak te liggen dat werd bebouwd met scheepswerven en huizen. Over de hele lengte van de wal werd in 1615 een dubbele rij lindebomen aangepland, waardoor de buurt in de volksmond al snel tot 'De Boomptjens' werd gedoopt. Hier meer over deze plek.