November 1932 (4); in zake...

'Het motregent van de mist', mensen lopen, diep in hun kragen gedoken langs het raam. Er zit een stel mussen 'met klefferige veertjes zielig in de boom te tjilpen.'Binnen brandt het petroleumkacheltje, neuriet de ketel en staat er een prachtbundel geurige rozen in het mooie zwarte kannetje. Vanuit de radio van de buren komen 'vlagen van sonore orgeltonen...'

'En als ik 't dan zoo lekker naar m'n zin heb, dan kan ik alle zorgen van de weekdagen die achter me liggen en van de nieuwe week die op komst is van me afschuiven en denken "Après moi le deluge".'

Ik denk dat het een zending voor Indië is die Pieter met hulp van zijn kantoorjongen heeft verzorgd. Het betreft een kist van tante [?], een kartonnen doos met rommeltjes en papieren van Katy en een door Adolf gemaakt tafeltje. De kist is met touw (van 25 cent) omwonden. Het geheel is op een gehuurd wagentje geladen en door de besteldienst V.G.& L. '(waar de staking inmiddels is geëindigd) verzonden.* Nu maar hopen dat alles goed aankomt. 

Katy heeft een kaartje gestuurd om te melden dat ze in het ziekenhuis ligt, 'ofschoon HH Doktoren nog niet wisten wat haar scheelde'. De volgende dag wordt alleen vermeld dat ze van de artsen meer moet eten.

En dan is het weer tijd voor zakelijk commentaar, want het lijkt erop dat Adolf een slagzin heeft bedacht ("I wish he would remember what I want for X-mas") die Mr Knott [?] zich mogelijk heeft toegeëigend. 'Ik vind het een treurig karakter that does not give honour to whom honour is due.'Pieter zit zelf ook af en toe te puzzelen op goede slogans, zoals 'She was only a so and so's daughter. They are fairly easy to make up.' Maar helaas werkt dat in het Nederlands niet. 

'Die Bovril-serie die je met Barnes [?] uit wil werken is uitstekend. Zooals je schreef: Bovril is wel de geestigste op dat gebied. De laatste met die paar draagbanden en niets anders dan het woord Bovril er boven was ook Al Bovril braces!**

Adolf vraagt zijn vader ook of het geen idee is om de bloembollencultuur in Engeland te laten herleven, maar Pieter komt met allemaal punten of 'tegenwerkende factoren', zoals bezwarende invoerbepalingen, hoge invoerrechten en 'wantrouwen in de Hollandsche kweekers-advertenties, waarvan er verscheidene onbetrouwbaar zijn gebleken.' Maar vader zal zijn licht eens wel bij deze en gene opsteken. 

'Als dan de kweekers, exporteurs, importeurs en scheepvaart mij gezamenlijk een reclame-campagne voor het artikel op touw zetten, dan zal er wel iets te bereiken zijn. Maar eer dat je het zoo ver hebt..............'

En dan:

'Het Indische rapport van den Wnd Controleur van Moeara Laboeh met veel belangstelling gelezen. Hoogst interessant. Van hetgeen ik daarin lees kan ik zoo nagaan dat je een baantje hebt Frits dat precies een kolfje naar je hand is. Jij hebt een bijzondere aptitude voor dat soort werk. Alle goede gaven waarmee je ter wereld bent gekomen kunnen in dat werk ontplooiing vinden. Het is rijk aan afwisseling, rijk aan stof voor studie en gezond oordeel en een voortdurende bron van genoegdoening voor jezelf waar je voor anderen leven en werken helpt mogelijk maken, verbeteren en veraangenamen. Al wat je bezit aan verstand en intuitie komt je in dat werk van pas. En dat brengt me te binnen de kernachtig uitgedrukte definitie van den grooten philosoof Bergson, ook al moet men aphorismen cum grano salis nemen: "Het verstand zoekt datgene wat het nooit zal vinden; het instinct vindt datgene wat het nooit heeft gezocht."'***

* Van Gent en Loos beheerde aanvankelijk diligences die het in de 19de eeuw met opkomst van de spoorwegen zwaar kregen, maar toen kwam het wegvervoer in de 20ste eeuw op gang en kregen juist de spoorwegen het zwaar. Daarom richtte de NS in '27 de Algemeene Transport Onderneming (ATO) op die reed met autobussen en vrachtwagens. Toen zij zich ook met stukgoederenvervoer bezig gingen houden, kwam V.G.& L in verzet. Dit had tot gevolg dat de NS het bedrijf volledig overnam en onderdeel van de ATO maakte. Van Gent & Loos ging over op vrachtwagentransport en groeide flink. Bij belangrijke stations stonden grote goederenloodsen waar ladingen tussen trein en vrachtwagen werden uitgewisseld. 

** Bovril werd in 1886 in Engeland geïntroduceerd. Het was een uitvinding van een slager. Het runderextract werd populair nadat het werd gedistribueerd onder het Franse leger in 1874 - het zou bekend blijven als krachtmiddel voor militairen en zieken. Ook bij expedities zat het in de bagage, zoals bij Edmund Hillary die het de berg mee op nam. Bovril werd een groot bedrijf (het ronde potje wereldberoemd) en in 1930 zou het de enige zelfstandige onderneming zijn met 310.000 koeien (zowel in Argentinië als Australië). Een vergadering van de directie werd in de Times in 1932 omschreven als lijkend op een kabinetsberaad, ware het niet dat in het bestuur van Bovril een lid uit de koninklijke familie zit, waarvan de naam niet wordt onthuld. Er zijn heel veel Bovril advertenties op internet te vinden, maar die met de draagbanden vind ik niet. De advertentie hiernaast stamt uit '38, die bovenaan de pagina verscheen in december 1932 in The Tatler.....

*** Henri-Louis Bergson (1859-1941) was een belangrijke Franse filosoof.  Hij geldt als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het vitalisme in de filosofie, dat een belangrijke rol in de geschiedenis van de levensfilosofie speelde. In 1927 ontving hij de nobelprijs voor literatuur. Hier nog wat meer over zijn visie op onder meer het verstand.