Tien dagen na de tirade zijn de wolken voor de zon verdwenen en leeft Pieter 'met een tevreden gemoed een opgeruimden geest en een optimistische gezindheid ten opzichte van de meesten dingen. Dat maakt het leven aangenaam.'''s Avonds een groote pot thee naast me, een boek waar wat in zit en cigaretten ad libitum en ik ben 't heertje.'
Over die sigaretten gesproken: Pieter leest 'Frits is er zoo maar in eens mee uigescheden. Marvellous. Dat het geen moeite kost is eigenlijk jammer, want dan is er geen eer aan. Zonder strijd geen kroon.'
Er zijn natuurlijk wel grote en kleine problemen, maar die beschouwt Pieter als 'de specerijen bij den levensmaaltijd'. En, kon hij vroeger nog wel eens erg mopperen, 'Tegenwoordig, in klassiek Hollandsch gezegd, verd..ik het om mezelf door anderen, of de opinies van anderen het leven zuur te laten maken.'
Zou dat op zijn dochter slaan? Of op Keuzenkamp? Nee, niet die laatste, want er is een wonder gebeurd:
Pieter heeft recent een potje biljart met zijn compagnon gespeeld.
'Die is in den laatste tijd , d.w.z. van af den tijd dat ik er over dacht weg te gaan en mijn eigen krant te beginnen, heel wat veranderd. Die is omgeslagen als een blad op een boom. Zoodra hij bemerkte dat ik hem ten laarze lapte als het er op aan kwam, is hij voor zijn doen "lief" geworden. Als ik er een dag niet ben of bij klanten een heele middag wordt opgehouden, is zijn dag bedorven.'
Verder gaat Pieter niet veel meer uit. Naar de Hollandsche loge is hij al maanden niet geweest en de Engelse heeft drie maanden stil gelegen. Om geld te besparen zijn de dagelijke bezoeken aan de Sandeman Bodega ook verleden tijd. De visites her en der probeert Pieter zoveel mogelijk te beperken, 'hoe langer men de meeste menschen leert kennen, hoe minder ze de moeite waard blijken om er je conversatietalenten aan te verspillen [...] en zoo stap je dan door deze drukke wereld tamelijk wel in je eentje overal doorheen.'
En dan weer een filosofische noot:
'Trouwens ieder "ik" is alleen. Ieder "ik" is een zoo op zichzelf staand iets, met aparte motieven, aparte gevoelens, aparte ideeën, dat zelfs bij een intimiteit als tusschen man en vrouw dat "ik" nooit opgeheven kan worden. Dat wordt mooi naar voren gebracht in dat boek "Menschen im Hotel" van Vicky Baum. Als jullie het nog niet hebt gelezen, try and get it. De Engelsche vertaling heet "Grand Hotel".'*
Dan nog even in reactie op berichten uit Indië, laat Pieter weten dat hij er begrip voor heeft dat Esje even niet aan haar slanke lijn kan denken en hij vindt het leuk voor zijn zoon en schoondochter, alweer 2 jaar gebtrouwd, dat ze Elly en Gerrit op bezoek krijgen. 'Dan zullen er wel eenige oude koeien uit diverse slooten worden opgevischt.'**
Tot slot, eind augustus, raadt Pieter Dolfke aan om het boek Thunder on the Left van Christopher Morely te pakken zien te krijgen. En dat lijkt me ook nu nog een goede tip.
'Die vent begint al met een aardig citaat uit Voltaire (Zadig) "La bile rend colère et malade; mais sans la bile l'homme ne saurait vivre. Tout est dangereux ici-bas, et tout est nécessaire."'
* Grand Hotel is ook de titel van de zeer populaire film, naar het boek van Vicky Baum uit 1929. Het verhaal gaat over een aantal mensen in een luxueus hotel in Berlijn (jaren '20), waarvan de levens elkaar kort kruisen, wat voor een ieder grote gevolgen heeft. In de film, uit 1932, speelt Greta Garbo een Russische ballerina met zelfmoordneigingen. Hier onder andere nog wat sappige informatie over de opnames en problemen met Garbo en Crawford.
** Elly en Gerrit Förch, we hebben ze eerder ontmoet, hebben Frits en Els aan elkaar gekoppeld, omdat Frits, die net als Gerrit Indiologie studeerde, een danspartner nodig had. Door die studie was Gerrit ook naar Indië uitgezonden.
Bovenaan dit stukje staan ze gevieren op de foto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten