'M'n 'beste' bruine pak deed weer dienst. Aan de glimmerigheid van de ellebogen was helaas niets te doen. Dei broek is vanwege de stoomerij enz ook al aan het krimpen geslagen, zoodat ik mijn bretels tot op het langste moest laten zakken, waardoor ik een sensatie had alsof mijn kruis tusschen m'n knieën hing. M'n bijpassende bruine schoenen kon ik niet aan omdat ik er bij het werk van den vorigen avond een scheut petroleum over had gekregen, dus moesten de Zondagsche zwarte en ook m'n groote-teenknobbel er aan gelooven. Maar het geheel, plus zwarte fantasiehoed en handschoenen zag er toch nog hebbelijk genoeg uit. Ik leek nog precies op 'n heer.'
En waarom kleedt Pieter zich zo netjes? Hij legt het zelf uit:
'Was me dát even 'n belangrijke dag gisteren! Twee evenementen, De verjaardag van Esje en de kroning van George VI en Elizabeth. Ik heb ze feestelijk herdacht én - deze keer niét in m'n eentje. Ik was n.l. op de 11de naar het consulaat getogen om m'n verleden jaar uit Londen meegebrachte nieuwe paspoort te laten inschrijven (geteekend door Anthony Eden) en om tegelijkertijd eens te informeeren waar ik mijn handteekening kon zetten om als loyaal Britsch onderdaan, hulde te doen aan mijn King en queen. Ik kreeg toen kennis van drie bijeenkomsten: In de Engelsche kerk (High Church) om 11 uur; Afternoon Tea and Sports aangeboden door den Consul en morgen een receptie in den namiddag.'
Pieter geniet in de kerk van het feit dat hij zich, gezeten op een prima plaats, sinds lange tijd weer eens onder mensen bevindt die dezelfde taal spreken als hij. Enkele Portugese autoriteiten en de consul zijn in vol ornaat aanwezig. 'De consul was in uniform, waarvan het galon wel eens in de benzine mocht.'
Er wordt ook muziek gemaak.
''n Minuut of 10 vóór de dienst begon speelde een dame op een piano vaderlandsche liederen. Toen zij 'Land of Hope and Glory' speelde, was het of ik de slotregel als een stil gebed boven de hoofden van de aanwezigen naar boven zag stijgen.........MAKE THEE MIGHTY YET!'
De dienst voltrekt zich vervolgens volgens een vastgelegd ritueel (door de aartsbisschoppen van Canterbury en York). 'Sommigen zinswendingen deden erg maçonniek aan'. Pieter stuur het programma op naar Indië.
'Bij de slot'hymn', waar ik een kruisje bij gezet heb, deed zich een eigenaardig geval voor. Het orgel begon te spelen en het kleine koor begon te zingen. Ik deed dadelijk mee, want de wijs was mij heel goed bekend, n.l. die van 'Een vaste burg is onze God'. Maar de rest van de kerkgangers kenden die wijs ni´t, zoodat ik op een gegeven moment tot de ontdekking kwam dat ik alleen met het koor aan 't zingen was. Er waren er wel een paar die meeneurieden, maar die struikelden allemaal aan het slot van den tweeden regel. Die is: - Een toevlucht voor de Zij-ij-ij-nen. Daar kwam de 'exultation' leelijk bij in het gedrang. Maar ik heb zonder blikken of blozen volgehouden tot aan het eind van het tweede couplet, waardoor veler oogen op de vreemde eend in de bijt gevestigd waren.'
Daarna gaat Pieter naar het verbazend grote tennisterrein waar hij een nieuwe consul (Mr. Dible) ontmoet. De opbrengst van 'eenige vermakelijkheden' gaan naar het King George Fund.
Overigens proost Pieter op de verjaardag van Els met een voor het eerst sinds meer dan een half jaar zelf gekochte fles wijn. Hij nodigt Nascimento en de buurman uit voor een glaasje.
Hoe de feestelijkheden verder verlopen, gaan we nog lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten