''t Is rumoerig. In de vier bomen voor mijn huis wonen 27.000.000 musschen, die ieder minstens tweelingen aan 't grootbrengen zijn. Die 54 millioen jongen zitten onophoudelijk om eten te blèren, terwijl een paar snerthonden hevig aan 't keffen zijn, trams en auto's voorbij toeteren en vlak bij een boot met oud roest wordt geladen. Tusschen dat alles door hoor je in de verte een harmonica weenen en 'n radio schetteren, vermengd met kidergejoel en het geroep van straatventers.'
Het is de opmaat van een verslag van de politieke situatie, na een opmerking dat vandaag de dag is dat Pieter voor zijn hele partij flit betaald zou worden. Maar het verlossende telefoontje van Nascimento blijft nog uit. Gonzalves probeert de betaling te regelen via zijn nieuw aangevraagde hypotheek en dat zou wel eens een probleem kunnen worden.
'Voor iedere 100 Escudos die de vent me niét betaald [sic] sla ik hem 'n blauw ook of 'n tand er uit. Ik zal nog even geduld oefenen.'
Maar goed, de situatie.*
Van de Europese situatie, wordt er nu ingezoomd op veel persoonlijker nieuws, waar ik het fijne niet van weet, al zijn we de muzikale Hutschenruijter eerder tegengekomen.
'Na dit droge verslag over den politieken toestand van Portugal ga ik over tot het bedanken van Katy voor alweer een 'roote brief' en met diverse nieuwtjes. Waarom gaan de Hutschenruyters daar weg, Katy? Ze hadden daar toch vrij wonen in dat Park van Van Ommeren! Wat 'n lamstraal die oudste jongen van hun. Nee, van die begrafenisspaarduitjes zien ze nooit 'n cent terug; daar kan je donder op zeggen. Dat slappe ongeluk loopt nog met f 7,50 van mij ook in z'n zak. 'k Wou dat ik ze had - bijna 100 Esc.! En wat 'n triest geval met die Netty Alsbach.** Weet je wel dat vonden we indertijd nog wel 'n aardig meisje voor Frits. Nou, ventje, ik ben blij dat je 't in 't Haagje bent gaan zoeken. Trouwnes [sic] het spreekwoord zegt ook: wat je ver haalt is lekker.'
Dan is er nog een hele woordenwisseling tussen vader en dochter over het Vredespaleis dat Katy kennelijk heeft bezocht of gewoon ter sprake brengt, omdat het dit jaar 30 jaar oud is.
'Ja, die Japansche zaal, met die prachtige wandbekleeding en die schitterende vazen is ook het best in mijn herinnering bewaard gebleven als gave eenheid.*** - Bij die Indische maaltijd met kroepoek had ik wel mee willen doen. Van die lekkere bros gebakken kroepoek kan ik kilogrammen verslinden.'
Referenend aan de bioloog waar Pieter in zijn vorige brief over schreef, vermeldt hij nu:
'En wat leuk dat je nog bij die oude mevrouw Hubrecht bent geweest. Zoo, ik wist niet dat hij in Afrika op aardvarkens uit was. Hij was in de eerste plaats embryoloog. Ik herinner mij wel dat hij foeti van drachtige leeuwinnen verzamelde en heb hem nog een introductie meegegeven naar de Administrateur van Transvaal om te zien wat het Kruger Reservaat kon opleveren.'
Het is gemakkelijk niet te hoeven antwoorden als er ook geen brieven arriveren (uit Manindjau), 'maar mijn verlangen iets te hooren is toch altijd nog grooter dan mijn gemakzucht. Ondertussen is het wachten op kieken en dagboeken en zijn, tussen al het geharrewar in de wereld de enige lichtpunten 'de tocht van de Russen over de Noordpool naar Ver. Staten, het het poolonderzoek ter plaatse en de wereldtentoonstelling te Parijs, waar ze de Blum-metjes ook niet lang buiten hebben gezet.'****
Tenslotte wat couleur locale.
* Lees hier meer over de toch wel bijzondere Salazar.
** Het zou kunnen dat deze Netty Alsbach familie is van Johann Adam Alsbach, die een muziekuitgeverij had en onder andere liederenboeken uitgaf. Misschien was Sophie wel een (goede) klant, zeker als je je bedenkt dat deze Alsbach zich toelegde op het uitgeven van Nederlandse composities, Sophie in Zuid-Afrika veel Hollandse liederen heeft gezongen en zich met de organisatie van zangwedstrijden ook inzette voor de bevordering van de Nederlandse taal (in Zuid-Afrika). Voor zover ik kan achterhalen kreeg Johann echter twee zoons en geen dochter. Maar zijn brier, Georg Heinrich Alsbach, ook uit Rotterdam, kreeg in 1906 echter een dochter Jeanette! Zij zou in 1988 overlijden.
*** Voor een blik op de Japanse zaal, kun je hier een filmpje kijken.
**** Léon Blum gaf grote (avandgardistische) opdrachten voor de tentoonstelling (aan het echtpaar Delaunay), maar waar Pieter met zijn woordspeling op doelt, weet ik niet.
En het spannende verhaal van het eerste drijvende poolstation de Noordpool 1, lees je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten