'Over de eerste schreef ik reeds. De tweede verkocht ik aan de manager van Philips waar ik op afgestapt was en de derde aan een van de mannetjes die ik uit de krant had aangeschreven. Die kwam maandag opdagen. 'n Man-meheer die het artikel wel eens wou probeeren. Ik gaf hem nog een klein monsterfleschje vol mee, 'n hoop lofzangen over advocaat en 'n exemplaar of 4 getikte gebruiksaanwijzingen. Maar hard loopen doet het zeker niet, want hij is nog niet terug geweest. Vanmorgen kwam no.3 van de aangeschrevenen opdagen. Dat was de eerst m'neer. Reeds iemand op leeftijd. Gepraat, geproefd, gelezen, enz. en hij wou er nog even over denken. De Co-operative Stores die ik vorige week plat heb geloopen, zal ik nu eenige dagen rust geven en er tegen het einde van de week eens heengaan. Dus alles bij elkaar eigenlijk niet wat je noemt 'something to write home about'.'
Ondertussen heeft Pieter zich op een paar onregelmatige werkwoorden gestort, waarvan hij niet alles tot zich zal nemen.
'De tweede persoon schrijf ik ooit voor mezelf op omdat je toch iedereen steeds in den derden persoon aanspreekt. De tweede gebruikt men alleen binnenshuis, tegen bedelaars en tegen kinderen. Gedurende al den tijd dat ik met zakelijke pogingen aan het werk ben geweest is het Portugeesch geheel op den achtergrond geraakt en schaam ik me heusch dat ik er nog niet meer van terecht breng. Iemand op 'n manier aan z'n verstand brengen waar ik het over heb gaat wel, maar het verstaan is nog maar erg belabberd. Het is nog steeds 1/2 verstaan en 1/2 raden en snappen.'
's Morgens moet Pieter bij het wakker worden hard nadenken welke dag het vandaag is. Alle dagen lijken zo'n beetje op elkaar, dus het kost even tijd. Dan bedenkt hij zich dat het donderdag is en dat dat vaak een geluksdag voor hem is, ook volgens de astrologie. Dus stapt 'ie snel uit bed en staat hij om 7 uur reeds theewater te koken.
'En zie, om 10 uur werd er geklopt, terwijl de basstem van de postbode riep: Correios! Brief uit Manindjau van 1/6 met weer een postzegel van 40 ct die ik nog niet had. Thanks very much onder het motto van Droste: "Altijd welkom!"
Dus gaat Pieter aan de slag om commentaar op het geschrevene te geven.
'En van Esje óók 2 blz. Gezellig! Afscheidsfuiven van de 'Baas', tripjens naar Fort de Kock, enz. De Duitsche versregel: O lieb' so lang du lieben kannst, zou ik voor jullie kunnen omzetten in: 'Geniet zoo lang je genieten kunt! - je weet nooit precies wanneer of het afgeloppen is met de genietingen. Alweer: CARPE DIEM! - Het bezoek van PaMA is 'n betrekkelijk korte vreugde geweest; 5 maanden voor zoo'n lange en kostbare reis. En nu schijf je dat Pa het best vindt maar Ma er tegen opziet, terwijl ik juist dacht dat Ma de rustelooze geest was. - Ja, kijk eens lieve kind, in 'goede bedoelingen' kun je je niet kleeden. Stel je voor dat je de galerij instapte gekleed in je trouwring en gedrapeerd in crêpe-de-goede-bedoelingen! Daar zou Frits, én terecht, bezwaar tegen hebben. Je lappie stof komt dus in elk geval. - Ja, hoor, dat Londensche adres van Miss Benson mogen jullie vooral niet verliezen, daar zullen jullie nog plezier van beleven. - Ik heb moeten lachen om het 'hoooopelooze' geval (dat toch juist zoo vól 'hoopies' is) om Bobbie zindelijk te krijgen. Ja dat is geen prettig train-werk, maar evenals bij het praten leeren zal tijd en geduld de oplossing brengen.'
'Van Katy heb ik deze week nog niets gehoord. Ja, als je eenmaal in de rij van de dakloozen terecht bent gekomen dan ben je er nog niet zoo gauw weer uit. Ik ben heel erg benieuwd. En dat rondtrekken om te solliciteeren en de schrijverij - 't kost allemaal geld, dat je juist dán het slechtst kan missen.Zoo, nu schrijf ik niks meer tot Zaterdag.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten