Juni 1937 (1); een bad Noord-Poolwater.

De eerste brief van juni wordt pas laat in de week geschreven, omdat Pieter zo lang mogelijk wacht op iets dat interessant is om te melden, maar dat komt maar niet.

Op maandag gaat hij welgemoed op stap om zijn advocaat aan de man te brengen. De man van Shell lijkt hem daarvoor een goede eerste stop. Als in diens huis zo'n fles staat, is dat meteen goede reclame. 

'Ik stopte een flesch in mijn actentasch. Nou die zag eruit.....ze was met een flanellen lap opgewreven, zuiver recht geëtiketteerd, had een prachtig rood lakhoedje op, dat tegen het geel van den inhoud zeer flatteerend uitkwam en harmonieerde met de roode titel op het etiket. In één woord; 'n flesch om te zoenen.

Ik werd met een aangename glimlach ontvangen, Hij dacht zeker dat ik weer als klant kwam. Maar ik hielp hem meteen uit de droom. Ik had n.l. een klein monsterfleschje én een glaasje ook meegenomen en voor hij wist wat er gebeurde stond er een glaasje advocaat voor z'n neus.'

En hoe vergaat het bij Bento?

'Zelfde recept. Flesch, fleschje en glaasje meegenomen. Eindelijk kreeg ik hem te spreken. Drie glaasjes ingeschonken. De barman lustte het niet en verklaarde het voor de bar onverkoopbaar. Misschien was dat juist voor hem aanleiding om het nog niét zoo beroerd te vinden. Geproefd...nog eens geproefd, gesmaakt, gesnoven...nou, hij zou er eens met de directie over spreken (hij is slechts de manager) en dan over een paar dagen eens komen hooren. Dat heb ik gedaan, maar er was nog geen uitsluitsel. Ik heb hem voorgesteld 50 flesschen te maken in consignatie, om die met een circulaire aan 50 klanten te sturen en te zien hoe dat liep. Dus risico hebben ze heelemaal niet. 

Dat die pestvent van Shell me die flesch niet had afgekocht was nou een echte teleurstelling voor me. Gek, hè! Zoo'n kleinigheid. Maar dat had ik me al zóó als een voldongen feit ingedacht, dat zijn weigering echt een bad Noord-Poolwater was.'

En daar laten we het voor vandaag even bij.