Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. Het gaat hier om een deel van de geschieden

Mijn foto
Amsterdam, Noord-Holland, Netherlands
Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. De informatie komt van foto's en brieven van Pieter Deys (1880-1945), de vader van Katy (1904-1977) Frits (1906-1949) en Adolf (1908-1940). Pieter was getrouwd met Sophia Draaijer (1872-1932). Frits trouwde met Els Nelson (1908-2004). Zij kregen 4 kinderen, mijn vader Henk (1932-2023), Willem (1934? als baby overleden), Bob (1935) en Els (1937).

dinsdag 23 augustus 2022

Juni 1937 (2); 'n sloome duikelaar

Vreemd genoeg staat er bovenaan deze brief van medio juni, met de hand geschreven: 'Laatste copie aan Koekie'. En dat met een dubbele onderstreping die er wel heel ferm uitziet. Ik heb geen idee wat dit betekent. De brief begint als volgt:
''The time has come', the Walrus sais,
To talk of many things:
Of shoes and ships and sealing-wax,
And cabbages and kings.'*
Want het is alweer Zaterdag. Wat schoenen betreft zou ik kunnen vertellen dat ik voor het eerst sedert mijn komst in dit land een paar schoenen heb laten verhallevezolen. Maar dat hangt er dan ook meteen geweldig in. 15 Esc. Van sealing-wax weet ik verder niets dan dat ik er mijn flesschen advocaat mee dicht maak; schepen die naar het Noorden varen en hier iederen dag voorbij komen geven me home-wee voor cabbages is het nu geen tijd en koningen zijn ook uit den tijd.
Door de post ben ik deze week ook niet rijkelijk bedeeld. Van Manindjau: nul, 'k onthou 'n bokkie; van Bussum hetzelfde met nog meer bokkies; van Rotterdam dito, zoodat ik al een heele kudde heb. Gelukkig van Katy een briefkaart, meldende dat zij in Rotterdam zit en solliciteert naar een baan bij de Rijkskweekschool voor Vroedvrouwen, als huismeesteres en tevens adj.-directrice.** Is het voor dat baantje geen bezwaar dat je nog nooit 'gevroed' hebt? Mij dunkt dat ze daarvoor wel iemand uit dat corps zelf zullen aanstellen.'
Ook bij Pieter zit er geen schot in de zaken. 
'Eenige bezoeken van de British Co-operative Stores leidden nog steeds niet tot een antwoord en toen ik er gisteren weer was, had de manager een zoo hoogloopende woordenwisseling met iemand van zijn personeel dat het tijdstip me zeer ongeschikt voorkwam om met den man te praten. Z'n stem sloeg over van de zenuwen.' 
En er is weer een plannetje in de mans hoofd opgekomen, dat hij ook direct uitvoert. 

'Ook met I.R.A. nog geen vorderingen. Terwijl men in Holland over een hittegolf klaagt weten we hier nauwelijks dat het zomer is. Het is niet koud, maar daar is ook alles mee gezegd. Best een aangenaam weer maar geen weer waardoor je 'flit' verkoopt.
En dan hebben we N.B. over 12 dagen alweer de langste dag gehad. Het is onbegrijpelijk hoe die tijd nog vliegt. Wel heb je ál je aangeboren plus nog een beetje kunstmatig er bij gefabriceerde optimisme noodig om voortdurend tegen zoo'n aanhoudende stroom van teleurstellingen op te blijven zwemmen. 
In den Bijbel staat 'De haren Uwe hoofds zijn alle geteld'. Maar de leerling-engel-aspirant-adjunct-commies die met dat onderdeel der aardsche boekhouding is belast, heeft wat mij betreft steeds minder te tellen. Dit is onder de omstandigheden wel niet te verwonderen, maar ik moet toch eens 'n ernstige poging aanwenden om dat verlies tegen te gaan.'
Wat ook al niet vrolijk maakt is dat een 'digestie visite' aan het echtpaar Rush niet doorgaat, of zoals staat geschreven: 'ze waren gelukkig niet thuis'. Vervolguitnodigingen verwacht Pieter niet; hij speelt niet goed bridge, terwijl dat nu juist de hobby van de heer R. is. 
Omdat het raar weer was, had Pieter zijn parpaplu meegenomen en een regenjas aangetrokken, maar op weg naar huis was het intussen zo stralend geworden dat hij een raar figuur sloeg. 
En dan zijn de sinaasappels (een echt winterfruit natuurlijk) inmiddels zo duur dat de beste man er al in geen twee maanden een gegeten heeft.
'Ik voel me een beetje minder lekker op het oogenblik, misschien dat ook daardoor de schrijflust ontbreekt - in elk geval blijft het deze week bij deze twee velletjes.'
De brief wordt afgesloten na een mededeling dat Nascimento Gonzalves achter diens broek zit en dan tot slot.
'Nu, dag kinderkens! Misschien is er de volgende week iets meer te vertellen. Hoopjens lievighedens, knuffelen den ukken, en groeten aan PaMa als die er nog zijn.'
Dat betekent dat deze ouders van Els mogelijk al na krap 5 maanden hun koffers weer pakken, terwijl er aanvankelijk sprake was van permanente vestiging en vervolgens in ieder geval een jaar.

* Dit is een gedicht in Alice in Wonderland van Lewis Caroll dat nog twee regels kent:
'and why the sea is boiling hot
and whether pigs have wings.
Lees hier meer.

** De rijkskweekschool bevond zich in een statig gebouw aan de Henegauwerlaan (70) in Rotterdam. Het geheel had een hoefijzervorm met de ingang op de binnenplaats. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

1880-1945; Pieters cv 1893-1915

Het is weer eens tijd voor een update van de informatie rond Pieter Deys. Ik probeer zijn 'werkzame' leven op een rijtje te zetten e...