April 1937 (3 bis bis); 'n kleffe, zieltogende kikvorsch

'Vannacht heb ik geposeerd voor de schilderij van 'Adam op 'n stroozak'. Sakkerjuu wat was 't heet. Ik heb gelukkig zeer luchtige voetkleeding. 'n Gevoerde rubberzool met 'n linnen schaatsgarnituur. (Bijenkorf f 1,38) Die zijn heerlijk om blootsvoets mee in huis rond te scharrelen. Behalve die sandalen en 'n bril draag ik ook nog voornoemd pyamajasje en shorts. Maar ik zal me vanmiddag toch moeten omkleeden om deze brieven naar de hoofdpost te brengen.'

Gelukkig komt er weer post binnen, van Katy, van Tante Mien en uit Indië. Tante Mien stuurt twee nummers van de Happy. Pieter heeft al eens geschreven dat dit vooral doktersromannetjesachtige verhalen bevat.

'Je mag van die magazine stories denken wat je wil, maar 't is toch handig werk. Ik geloof niet dat ik zoo'n verhaaltje inelkaar zou kunnen draaien, of als ik 't kon, dat ik er het geduld niet voor zou hebben. Feitenmateriaal kan ik verwerken maar om 'n onnoozel intrigue-tje in elkaar te schroeven is nog 'n heele aparte kunst. 't Is allemaal 'n dialoog van lik-me-vessie en toch blijft er belangstelling voor de situatie, die overigens heelemaal niet belangwekkend is. Nee, de gave der fantasie heb ik niet meegekregen.'

Katy is kennelijk bij de doop van de Nieuw Amsterdam geweest, of heeft het nieuws van de 'van stapelloop' gezien/gehoord. 

'Iedereen nat, maar happy. Ook mijn in de koninklijke gunst geblakerde vriend George. Verduveld jammer dat die inspanning en de druk van de verantwoordelijkheid hem een hernieuwde hartaanval hebben bezorgd. Ik zit er echt over in, want ik heb niettegenstaande een beloofde brief niets meer gehoord van ze.

 

Wat 'n geheugen heb jij, Katy, dat je den naam nog weet van Prof. Huizingga op de 'Umhloti' [stoomschip*] Ja, dat was zijn lijfgezegde: menschen, menschen! Dat kon je bij de van stapelloop ook zeggen: Menschen, menschen wat 'n menschen. Dertig duizend! Doodgewoon enorm! Toch is het eigenaardig hoe je belangstelling in zoo'n evenment meer dan 2700% wordt verhoogd doordat je belangstelling hebt voor slechts één hoofdpersoon die in het werk betrokken was.' 

Over haar huisbaas, de dominee die zich met maatschappelijk werk bezighoudt, kan de dochter het volgende melden:

'Hij geeft 'n hand als Alhrich Lührs.** En vergeet niet net als die vriendin van Els. Zooiets van 'n kleffe, zieltogende kikvorsch. Tjasses. Ja, hoor, vraaaaaaaaaiiiiiiiiiselijkiens! Kan me best begrijpen dat z'n vrouw 'm gesmeerd heeft. Brrr, zoo'n klefhand op je lijf is 'n remedie tegen alle teedere aandoeningen.'

En dan de brief uit Indië:

Dit is het eind van de brief van Pieter, met groeten aan PaMa en sympathie voor Ma, die kennelijk moeite heeft met de warmte. 'Knuffelienies voor het tweetal en veel liefs voor jullie zelf.' 

* In 1915 vertrekt het gezin van Pieter en Sophie op de Umhloti vanuit Durban naar Colombo. In het volgende jaar strandt dit schip bij Kaapstad; lees hier.

** Ahlrich Andreas Lührs was van 1919 tot 1943 gemeenteraadslid van de SDAP in Rotterdam en voorzitter van de nederlandse Bond van Personeel in Overheidsdienst en tevens voorzitter van de Rotterdamse bestuursbond. Je kunt aan het portret de weke hand bijna aflezen. 

Frits Kreisler (1875-1962) was een Oostenrijkse componist en violist. Luister hier naar zijn eigen geschreven en uitgevoerde Liebeslied.