'Bom dia - m'n handteekening zetten - 'n fooitje - Muite obrigada! - en ik ben aalleen met mijn kostbare bezit.'
Pieter herkent het handschrft. De brief komt niet uit Maninjau, niet uit Amsterdam en ook niet uit Rotterdam, op Bussum, maar...uit Hilversum. Hij is van de vriend die eerder voor honderd gulden spullen van Pieter heeft weten te verkopen, dus...'Dat er geld in zou zitten kon ik wel aan 't tikken van m'n horloge voelen, maar........hoeveel? Zou hij de 2de honderd hebben gehaald?'
Pieter voegt een hele regel met punten in..................enz.
'Deze titteltjes geven het oogenblik van spanning weer.'
De cheque durft Pieter niet open te vouwen, hij leest eerst van de vriend te melden heeft. Die maakt excuses voor het lange uitblijven van nieuws, maar
'hij had juist gewacht omdat het steeds nog maar nadruppelde en ofschoon hij nog meer antwoorden wachtende was, had hij maar vast een cheque van twee duizend een honderd en veertig Escudos, zijnde het equivalent van f 175,- tegen een nog iets betere koers dan de vorige keer.'
Daar staat Pieter wel even paf van. Zelfs als het flitproject spaak loopt, is er nog geld om aan de kippen te beginnen. Er is kans op nog eens 25 of 30 gulden en er zijn nog 13 platen over. ''t Is doodgewoon enorm.'
De gelukkige man schrijft meteen een lange bedankbrief (6 kantjes) met informatie over Portugal, omdat die vriend daarnaar heeft gevraagd. Hij bestelt ook meteen wat boeken 'over de onderwerpen die ik nog in zin heb, voor het geval ik hier niet blijf. Kippenboerderij is er één van.'
'Met wat 'n andere mentaliteit je de wereld bekijkt als je durft te denken in richtingen waarbij je moet beginnen met geld uitgeven, wat ik al zoo lang niet heb durven en kunnen doen. Ja, God, het is natuurlijk nóg niets bizonders, maar voor de kleine projecten die een begin kunnen zijn van iets meer heb ik dan toch op het oogenblik voor dit goedkoope land de contanten. En ik ben niettegenstaande deze extra's zoo zuinig als het Diakenhuismannetje uit de Camera Obscura.* Zelfs geen bioscoopje heb ik er van gepikt of voor zelfs maar twee dubbeltjes wijn in huis gehaald. Ik doe voorloopig net of er niets is gebeurd. Alle extraatjes ook van mijn verjaardag, inclusief het just aangekomene van Essiefissie staan op de bank; ik heb weer een chequeboek zooals de goede oude dagen van weleer, waarvan uitsluitend voor zakelijke aangelegenheden gebruik gemaakt zal worden.'
Helaas is het haperende postverkeer ook elledig voor de zaken. Pieter wacht al weken op een reactie van Bayer, terwijl hij in de tussentijd op zoek is naar een goedkope fabrikant van insectenpoeder 'want dat staat niet op de busjes vermeld. De drogist waar ik kocht wou het me niet geven.'
Dan bedenkt Pieter zich dat Portugal toch ook een Kamer van Koophandel heeft en dat klopt uiteraard. Hij komt zo achter een adres van een fabrikant die hij aanschrijft. Helaas moet dit zonder de hulp van Nascimento, want Pieter wil hem het recept niet prijsgeven, dus 'weet hij verder niets dan dat de grondstof petroleum is.'
En naast de trage post, is die arme Nascimento met een fles 'Gazoil' , dat mogelijk als alternatief kan dienen, een tram in gesprongen, waarbij die fles tegen iets aanstoot en 'patsch!'.
Nu moet er weer aan een nieuw monster worden gewerkt.
'Bij mij is 't toch verdomme altijd wát - zijn 't geen grootigheden dan zijn 't kleinigheden. Nooit loopt er zonder allerlei gedonder iets vlot van stapel. Edoch, ik mag voorlopig al heel erg blij zijn dat ik iets heb om op stapel te zetten. Derhalve zijn we verheugd. M'n haar dat al maanden lang zoo plat lag als een korenveld na een hevige hagelslag, begint weer neigingen tot springerigheid te vertoonen, wat bij mij altijd een goed teeken is voor reserve-vitaliteit.'
Mocht je het fragment over het diakenhuismannetje willlen lezen, dan kan dat hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten