In het vorige deel van de brief schreeft Pieter weer even over Madeira. Daar heeft hij wat persoonlijk nieuws over te melden.
'Ik kan jullie mededeelen dat ik een synopsis kreeg uit Londen over kippen-teeltonderwijs. Dat is een pracht-cursus, maar die kost niet minder dan £ 12.10.- Ik betwijfel geen oogenblik of de cursus is het ten volle waard, want de Intern. Corresp. Schools ken ik van ouds, maar dat is me toch te duur. Bovendien wordt het met kippen nix, want schrijft mijn informant: de prijs van 15 Esc. per kip die ik je noemde was geduurdende de feestdagen; ze worden nu aan de deur gebracht voor 7. Ook had ik gevraagd naar de mogelijkheden van werk te vinden of zelf iets te beginnen. Maaar ook daarop waren zijn antwoorden meer dan ontmoedigend. Werk door vreemdelingen wordt daar, net als hier, op alle mogelijke manieren in den weg gestaan. In Holland is ook wel zoo'n soort wetje, maar dat is een wassen neus vergeleken bij de toepassing hier. Men houdt er hier zéér streng de hand aan. Ik had hem ook gevraagd naar de mogelijkheden voor het beginnen van een 'lending library' (wat ik hier trouwens ook had willen probeeren) maar daar, net als hier, bestaat een bizonder goede bibliotheek van de Engelsche Club. Het gordijn valt dus weer én over boeken én over kippen.'
Pieter komt ook terug over zijn vondst van een catalysator die kleur kan extraheren, want hij heeft nog iets gevonden.
'Ik meen n.l. een manier te hebben ontdekt om benzine verder te zuiveren op een gemakkelijke en goedkope manier, hetwelk voor vliegtuigbrandstof van veel belang kan zijn. Ik ben met mijn vondst naar het chemisch laboratorium van de Universiteit getogen en nog naar een andere dergelijke instelling, maar de analyses zijn me voorloopig te duur. Die kosten meer dan een Pond per stuk. De waarschijnlijkheid is natuurlijk héél groot dat ik bezig ben een open deur in te trappen, want het zou wel een groot wonder zijn als ik op deze hansworsten-manier iets zou hebben gevonden dat de rijk geoutillieerde laboratoria van de groote oliemaatschappijen zou zijn ontgaan. Maar je kan nooit weten......Ik houd dat idee in petto tot er weer contanten zijn.'
Nee, Pieter laat zich niet uit het veld slaan. Dat lezen we wel weer in de volgende passage.
Zittend op een warmwaterzak heeft Pieter het intussen aardig warm. Hij gaat een hapje eten en dan 'koopwaar in ontvangst nemen waaraan ik bezig ben 240 esc. te verspeculeeren.' Meer wil vader er nog niet over zeggen. Hij weet namelijk nog niet zeker of zijn plannetje zal lukken (dat klinkt bekend). Per procuratie heeft hij in Lissabon op een veiling iets gekocht dat hij nog niet gezien heeft, maar hij heeft bericht dat het aangekomen is. Spannend!
Met een dringend verzoek aan de kinderen in Indië om toch vooral iets van zich te laten horen, eindigt Pieter deze brief, uiteraard weer met HZSt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten