'Bij mij was 't half twee van nacht, niet dat ik thuis, maar boven kwam, want de buren hadden me uitgenodigd om bij hen te komen eten en verder de avodn door te brengen. Er was weer van alles, volop, en ook weer wentelteefjes net zooals wij ze maken. 's Avonds laat kwam nog een der zwagers met vrouw en dochter en heb ik ze allemaal laten 'rummy-en'. 's Middags om 20 voor 5 heb ik met thee de beste wenschen naar Sumatra toegezwaaid en om 20 voor 12 wuifde ik Holland in gedachten met een likeurglaasje whisky toe, want men had ter mijner eere 'n flesch 'Black and White', die ze al meer dan 20 jaar in huis hadden, geopend. Ik heb nog geprotesteerd, maar daar hielp niets aan. Bij een 'Engelschman' hoort nu eenmaal whisky. Van feliciteeren of zoo iets weet men hier niets. Hun eigenlijke feest is 'Natal' en daar is Nieuw Jaar een staartje van. De booten floten allemaal om het hardst, net als in R'dam of als de mijnen aan den Rand. En vandaag ben ik wéér de eetgast van beneden. [...] Ik ben het jaar goed geeindigd en goed begonnen wat de schrijverij betreft, alleen ben ik bang dat ik jullie ermee verveel. Als dat zoo is, zeg het dan maar gerust.'
In het nieuwe jaar komen de twee katten Pieter met opgeheven staart het beste wensen en dan komen er ook kaarten van Katy en PaMa. En laat er nou een derde wens van Manuel Baptista, de brievenbesteller, bij komen. 'Dus drie in totaal. Het Heiligengetal. O nee, dat is No. 7.' Van Chamers ontvangt Pieter ook een dikke enveloppe, maar er zit geen brief in, maar 'gebonden adressenstrookjes om op enveloppen te plakken. Dat is toch alleraardigst. Of zoals Els zou schrijven: enig!
En nog even iets over die vloeipapierkwestie.
'Die man die nu in Genua zit had zijn zaken ook in Barcelona. Mijn bezoeker was nog een paar keer in Spanje geweest in den laatsten tijd, waar in het zoogenaamde 'witte' gedeelte alles rustig is. Er komt natuurlijk langzamerhand gebrek aan grondstoffen, zoodat binnenkort alle productie stil zal staan. Veel goud hebben ze geen van beiden meer. Mannenmateriaal is er nog genoeg, beweert mijn kennis. France kan nog over heel wat fascistisch gedrilde jongelui beschikken. Duitschers plenty. De Catelanen zijn volgens mijn zegsman geen vechters.* Die zullen blij zijn als het afgeloopen is. De wederzijdsche haat is groot en zal alle bemiddelingspogingen nog wel een poosje in de weg staan. Volkomen uitputting aan beide zijden zal hen pas toegankeijk maken voor bemiddeling. Iedereen die iest bezit is de natuurlijke vijand van 'rood' So that's that.'
* In 1938 verschijnt Homage to Catalonia, het verslag van de Spaanse Burgeroorlog door George Orwell (1903-1950). Hij was in december 1936 naar Spanje gegaan om verslag van deze oorlog te doen, maar had zich vrijwel meteen aangemeld als vrijwilliger bij het republikeinse leger, 'omdat iets anders op dat moment in die atmosfeer onvoorstelbaar leek', zo schreef hij. Met 25 Britten sloot hij zich aan bij een marxistische militie die een arbeidsdictatuur wilde vestigen. Maar dit stuitte, tot verbazing van Orwell, op groot verzet bij de Spaanse communisten, die naar de rokken van de Soviet-Unie dansten. Uiteindelijk moest George in juni 1937, toen de militie werd verboden, uit Barcelona vluchten. Hij was een maand daarvoor aan het front ernstig gewond geraakt door een schot in zijn hals. De heksenjacht, valse beschuldingen, lastercampagnes, huiszoekingen en arrestaties van de marxisten, zouden Orwell zijn leven lang tot antistalinist maken. Uit deze ervaringen putte de schrijver, essayist en literair criticus voor zijn meesterwerk Animal Farm. Deze invloedrijke schrijver van de twintigste eeuw overleed op 47-jarige leeftijd in een ziekenhuis aan tuberculose.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten