Helaas lukt dan wel het een en ander voor Pieter - er worden wel artikeltjes geplaatst - maar de uitbetaling laat dan weer op zich wachten. De verkoop van bezittingen verloopt ook maar matig en 'Bij de Bataafsche kreeg ik de proef op de som dat ik te oud was om met succes te kunnen solliciteren'. Hierdoor komt het dat er 'op een gegeven moment nog f 10,- stonden tussen mij en de straat.' Het eten, de was en de werkster krijgt hij al een tijdje 'van bevriende zijde' al vindt hij het maar lastig om deze hulp te aanvaarden. Dus het moment breekt aan waarop Pieter overweegt om alles dan maar voor een laag bedrag van de hand te doen, een fiets aan te schaffen en naar het zuiden te vertrekken.
Hij is eigenlijk net zo failliet als Duitsland waar hij later nog wat over schrijft, maar er is licht aan het eind van de tunnel.
Pieter ontmoet een oude 'club-kennis' die hem uitnodigt om een glas whisky-soda te komen drinken. Deze Mr. Paton vertelt Pieter dat zijn zaken (hij is 'ships chandler en agent voor diverse buitenlandsche huizen in wijn') slecht gaan en dat hij daardoor zijn knecht in plaats van f 35,- per week nog maar f 28,- kan betalen, waarop deze vent ontevreden is geworden. Nou herinnert Pieter zich dat zijn eigen voormalige knecht bij Keuzenkamp, Kees, zonder werk zit en Pieter zelf ook eigenlijk niets te doen heeft, dus stelt hij twee voor de prijs van een voor: Pieter gaat dan voor Paton werken voor f 18,- en Kees voor f 10,-. Het argument dat de huidige knecht zo goed op de hoogte is van het bedienen van schepen, wuift Pieter weg. 'Ik beweerde dat wat die boerenpummel had kunnen leeren, Kees binnen enkele dagen ook zou kennen en na heel wat heen en weer gepraat is dat er dan van gekomen.'
Pieter schrijft specifiek aan Frits dat het kantoor zich aan de Veerhaven bevindt 'waar al die mooie scheepjes liggen van de Kon. Roei- en Zeilvereeniging.'*
De baan komt net op tijd. Er is dus weer geld voor 'huur, trammetjes, gas, electriciteit, postzegels en diverse kleinigheden.' Maar er zijn nog wat kleine schulden af te betalen
'zoodat jullie geen flauw idee hebben hoe de f 25,- die me daar eens uit den hemel kwamen vallen, me gelukkig maakten. Het was als regen op een dor land. Het was een oase van herademing in een woestijntje van knagende zorgjes.'
Al na een paar dagen komt er zelfs een tweede postwissel met nog eens f 25,-. Pieter is er ondersteboven van,
'nog niet eens zoozeer om het geld, hoe waardevol dat ook voor me is op het oogenblik. Voor iemand die zich al zoo langzamerhand is gaan voorstellen dat hij wel ergens in een achterhoek van de Pyreneen een plekkie kan gaan opzoeken om alleen en vergeten te gaan crepeeren, is de ontdekking dat hij nog kinderen met een hart heeft veel waardevoller dan 'n millioen.'
Maar omdat hij inmiddels werk heeft gevonden, vindt hij het eigenlijk een beetje teveel van het goede, dus stelt hij voor het bedrag terug te brengen tot f 10,-. Dat geld kan hij dan nog wel goed gebruiken, want
'er zijn plannen in de maak die wellicht niet voor a.s. voorjaar tot rijpheid zullen komen en als jullie me tot dien tijd willen helpen met aanvullen van hetgeen ik nu te veel heb om van dood te gaan en te weinig om van te leven dan ben ik al weer een heele Piet!'
In een volgend schrijven zal hij nog meer over zijn werk uit de doeken doen. Nu alleen nog iets over en aan de dochter.
'En de Katy is weer eens voor de zooveelste maal in de lappenmand. jammer dat je met de Pinksterdagen niet hier was Kaatje. Beterschap hoor. Hou je nog maar een poosje goed tot je kruidenmannetje al je kwaaltjes heeft weggekeken. Maar begin in Godsnaam eerst met geregeld voor de W.C. te zorgen. Dat is bij jou eine alte Geschichte die ewig neu bleibt.'
* In het pand aan de Veerhaven 13 (dat zo te zien tijdens de Tweede Wereldoorlog gespaard is gebleven) zit inmiddels een Frans restaurantje.
De foto bovenaan, van Pieter aan de Veerhaven is op 15 juli 1935 genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten