'Het penseel waarmede Vader Tijd mijn slapen bestrijkt, doopt hij steeds dieper in 't zilver, maar zijn klokslinger, die regelmatig aan het firmament voorbij trekt, werpt gouden stralen door mijn raam en in mijn gemoed. Waar spreken zilver en zwijgen goud is, laat ik mijn slapen kalm tot de buitenwereld spreken en zwijgt in me de gulden tevredenheid van een gelukkig, tevreden mensch. Inzooverre een arm mensch tevreden kan zijn, n.l. van dag tot dag. Ik leef nog en heb minstens f 25,- verdienste in 't verschiet.'
Pieter legt uit hoe het zo gekomen is. Op een kaartavond vertelde mevrouw Chambers dat ze een Engelse professor op de radio had gehoord en daarover zei ze tegen Pieter:'"Dat kan je hoopies beter! Waarom schrijf je niet eens naar de A.V.R.O.?"' Pieter moet even nadenken waarover hij het zou kunnen hebben, iets dat anders is dan alle voordrachten die er al zijn. 'En opeens schoot me te binnen dat ik o.a. goed Afrikaansch spreek.' Dus schrijft hij een artikel over 'Een Nederlandsch Taalgebied van 1.165.000 vk. KM.' Daar doet hij een brief bij en papieren die aantonen dat hij oud wethouder en oud-voorzitter is geweest in Transvaal. Het voorstel is om een 'Afrikaansch 'half-uurtje'' te doen en dan onder andere '"Die ke'el" voor te dragen, een stukje dat jullie je nog wel van mijn voorlezingen thuis zult herinneren.'
Er komt bij kerende post een antwoord. Pieter zet zich schrap. Hij is alle afwijzingen wel gewend en ziet het geschrevenen 'Het spijt ons enz, enz.....'al voor zich. Puur voor 'acquit de conscience' maakt hij de post toch open. En wat staat er:
'Wij noodigen U uit op Vrijdag, 8 Februari, eenige Afrikaansche voordrachten te geven van 2 x 15 minuten. Vergoeding f 25,-!' Helaas moet daar het retour Hilversum vanaf, 'but it's better than a kick in the pants.' Nou weet Pieter uit ervaring, namelijk van 15 jaar geleden (?) dat spreken tegen een publiek dat je niet kunt zien en waarvan je hun reactie niet kunt lezen, nog helemaal niet meevalt. Dat 'is 'n taai baantje', zeker als het geen routine is, maar wie weet komt van het een het ander, dus 'we zullen er het beste maar van hopen.'
Intussen is Pieter 'au bout de mon Latin'en blijft hij van alles proberen.
Er is een artikel van zijn hand geplaatst in Haarlem, van De Zaanlander heeft hij nog niets gehoord en hij is bezig aan een stuk dat hij naar Het Nieuws van den Dag zal sturen. Naast dit alles voor dagbladen, probeert hij ook artikelen te slijten aan 'hoofddagbladen of voor een goed maandblad.' Helaas is het uitgewerkte rapport voor "De Eerste Nederlandsche" niets geworden en heeft de Haagsche Post het stuk over zijn Naamlooze Vennootschap-theorie doorgezonden aan het Haagsche Maandblad, omdat het te lang bevonden werd.
De reactie luidt als volgt:
'en nu komt van Indië weer de onprettige tijding dat Henkje over een jaar onder het mes moet. Ja, ik weet ook wel dat ze voor een breukoperatietje hun hand niet omdraaien, maar het is toch iets bezwarends dat je eigenlijk maar hoe gauwer hoe liever uit de wereld helpt. Dr. Van Vliet, die Frits indertijd nog een kerfje ten aarse heeft gegeven, zei wel: m'n appendiksjes zamel ik op voor Donderdags en m'n breukjes voor Vrijdags - en dat is een leuk gehoor als het de appendixen en breuken van onbekenden betreft, maar in je naaste omgeving houdt ik het instrumentaria van den chirurg maar liefst op een flinke afstand.'
Frits heeft kennelijk een opmerking gemaakt over de Amerikaanse actrice waar Pieter zo graag moppen over vertelt, want hij schrijft:
'Je opinie omtrent Mae West deel ik volkomen. Ik geloof dat ik haar maanden geleden in dezelfde film heb gezien als jij, maar ik vond haar grof. Ze moest het hebben van voor haar uitgedachte 'repartee'. Wat jullie moeten gaan zien als die film ooit op Sumatra beland is "De vijf Frankforters".* Dat is een eenigszins fantastische geschiedenis, d.w.z. niet historisch juiste, van het huis Rotschild. Maar biZONder goed.'
Frits en Els zijn reislustig geweest, want Pieter krijgt verslagen van 'bezoek PB,Pjkmb,FdK en Pdg.' Er wordt gehoopt op een overplaatsing naar Pajakombo.'
En dan is er nog nieuws van Katy die problemen heeft op haar werk, omdat ze 'wellicht als vreemdeling haar baantje kwijt zou kunnen raken.'Pieter snapt niet waarom ze wil dat hij naar Den Haag komt, terwijl zijn 'lijntje op het oogenblik weer heel strak gespannen' is.
Wat er uiteindelijk voor afspraak komt, vertelt de historie in dit geval niet.
* Deze film heet oorspronkelijk The House of Rotschild en werd in 1934 uitgebracht. De dramafilm vertelt hoe de Joodse bankiersfamilie uitgroeit tot een van de invloedrijkste families van Europa. De hele film is op YouTube te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten