Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. Het gaat hier om een deel van de geschieden

Mijn foto
Amsterdam, Noord-Holland, Netherlands
Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. De informatie komt van foto's en brieven van Pieter Deys (1880-1945), de vader van Katy (1904-1977) Frits (1906-1949) en Adolf (1908-1940). Pieter was getrouwd met Sophia Draaijer (1872-1932). Frits trouwde met Els Nelson (1908-2004). Zij kregen 4 kinderen, mijn vader Henk (1932-2023), Willem (1934? als baby overleden), Bob (1935) en Els (1937).

woensdag 22 december 2021

Augustus September 1935; m'n liefje m'n duifje

Els, mijn oma, woonde een tijd lang op de Sportlaan in Den Haag. Ze had de flat op de bovenste verdieping overgenomen van Katy, na diens overlijden. Oma Es, zoals wij haar noemden, had het er erg naar haar zin en genoot van het uitzicht, maar de duiven op haar kleine balkon waren haar een doorn in het oog.
"Maar ik heb er wat op gevonden," zei ze ooit toen ik op bezoek was. Vanachter haar stoel haalde ze een grote fel oranje 'supersoaker' tevoorschijn. Elke keer als een duif een poging deed op het balkon of de balustrade te landen, legde ze dit grote waterpistool aan en mikte op de onverlaat. 
Ik moet nog grinneken bij de gedachte aan deze 'super-granny-daad'. 
Pieter vindt duiven best aardig. Zo in de nazomer zitten er veel op het H.B.S.-gebouw waar hij op uitkijkt. Ze proberen overal waar ze kunnen naar binnen te gaan, zo ook in de woning van Pieter. Daar heeft hij al gezien hoe een brutale mannetjesduif het keukenraam binnenstapt. Op een gegeven moment moet ook het vrouwtje van de partij zijn geweest, want er ligt een duivenei op de keukenmat. Dat is Pieter te gortig, dus vervangt hij het exemplaar voor een kippenei. Hij zet het keukenraam weer open en wacht af en wat denk je...mevrouw hipt na enige tijd naar binnen, kijkt om zich heen en plaatst zich parmantig, maar volkomen onmogelijk op dat veel te grote exemplaar. 
Nog zo'n rare anecdote schrijft Pieter over zijn bezoek met Katy aan Den Haag. 
'Nou, we kwamen daar dan; ongeveer 11 uur toogen gezamenlijk het station uit om zooals gebruikelijk is geworden in Terminus een kop koffie en 'n eerste babbeltje te gaan genieten. Nauwelijks zaten we daar of het begon op z'n Indisch te regenen. Je reinste wolkbreuk. En 'n onweer! Die arme Katy die een piessie moest doen, was naar beneden gegaan en juist toen zij ten brille gereed stond haar zetel in te nemen kwam er zoo'n geweldige donderslag dat ze van pure schrik meteen achterover viel en zat. De menschen die voor het raam zaten zag ik bij dien slag afwerende bewegingen maken. De heele tramdienst heeft bijna twee uur stil gestaan.'
Als het is opgeklaard gaan Katy en Pieter naar de bioscoop tegenover De Kroon voor een 'dramatische leukheid' met de titel De Zigeunerbaron. Daarna een kopje thee bij Riche waarop 
'het wicht met alle geweld de boomen van de oude Scheveningsche Weg wou zien. Dus ten tramme. Met lijn 8 een mooi ritje gemaakt; laan, bosch en zon schitterend; door een haringstankachterbuurtje van Scheveningen naar de Boulevard, daar langs gedrenteld naar lijn 11 en zoo naar de Conradkade.'
Bij PaMa is het weer reuze gezellig en Pieter kijkt zijn ogen uit 'op de practica ad multiplex die daar ten toon is gespreid. [...] Niemand vermoedt in die eetkamer een slaapkamer. En als 't omgekeerd is, dan is de metamorphose nog ondenkbaarder.
Kennelijk zijn PaMa in hun huis naar beneden verhuisd. Of dit te maken heeft met lichamelijke klachten of misschien ter voorbereiding is van het verlof van Frits met Els en Henk, dat weet ik niet. 
Wat we er nog over te lezen krijgen is:
'Ma's wispelturigheid over het beneden wonen is nu weer gezakt (want ik zei nog tegen haar: "maar m'n lieve mensch, het was je eigen voorstel!) en Pa vertelde mij op de wandeling dat hij nu maar weer een reisje met haar maakt tegen de ongedurigheid.'
Dat reisje zal naar Merano gaan,'Nu, te oordeelen naar hetgeen Katy mij van die streek heeft verteld en laten zien is het daar Gods eigen paradijs.'
Dan volgt er een vraag om advies, want 'ik MOET mijn gemoed rust geven door te zien zooveel mogelijk de Indische goedheid goed te maken.' Pieter heeft het plan om een selectie van zijn postzegelverzameling op te schonen. Zijn zoons hadden twee albums, maar die hebben waterschade opgelopen. Voor de verjaardag van Henk en aangezien Els al een verzameling voor hem is begonnen, wil Pieter de zegels samenvoegen. Eigenlijk had hij dit willen doen voor verkoop, maar nu denkt hij dat het een mooi cadeau zou kunnen zijn en 'een aardige verzameling van allerlei en een goede basis en aanmoediging om op voort te bouwen.' De vraag is nu of hij het hele zaakje met een nieuwe catalogus met pakketpost kan versturen zonder dat daarover, met een aangegeven waarde van F300,-, belasting of invoerrechten betaald moet worden. Als dat zo is, is het beter het bij PaMa te stallen tot het verlof.
 

* De Zigeunerbaron (The Gypsy Baron) is een Duitse operettefilm uit 1935. Het is een bewerking van de operette uit 1885. Het verhaal werd in diverse landen en in de loop der jaren nog vaak verfilmd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

1880-1945; Pieters cv 1893-1915

Het is weer eens tijd voor een update van de informatie rond Pieter Deys. Ik probeer zijn 'werkzame' leven op een rijtje te zetten e...