Januari 1935 (3); een roos is...

Het wordt spannend! Weet u het nog? Pieter kreeg van Katy de rapporten van De Eerste Nederlansche Verzekeringmaatschappij te lezen en heeft naar aanleiding daarvan contact opgenomen. Hij kreeg daarop een onderhoud met een onderdirecteur in Den Haag die hem heeft verzocht het een en ander op schrift te stellen. En dit 'geval' zal morgen in de directiekamer worden behandeld!

Gaan we daar nog wat over horen? 

Hij wedt in ieder geval niet op een paard, want is ook begonnen aan zijn 'Naamlooze Vennootschappen theorie als regeeringsvorm.' De eerste twee artikelen daarover heeft hij in het Nederlands verwerkt en naar de Haagsche Post gestuurd ter beoordeling. 'Ze zullen er wel niet aandurven want de H.P. is a-politiek. Daarna ga ik "De Groene" probeeren.'

Er is nog een bericht voor Katy:

'Dat belletje dat je in je droom hoorde, stel ik me voor als het resultaat van onrust in het onderbewustzijn. Een enkele keer gebeurt mij dat ook wel eens. Ik had het niet lang geleden zóó sterk dat ik mijn raam open ging doen om te kijken of er iemand voor de deur stond - dat was n.b. 's nachts om 3 uur.'

Nog even refereert Pieter aan Els, met haar wetenswaardigheden over de Van Kriekens, Scholte en Claesen (?). En het huishouden dat is uitgebreid met een beo, die ze cadeau hebben gekregen.

'Wat 'n menagerie, vooral als nu die kakatoe van F.d.K er nog bij komt. Alsjeblieft geen tongpuntje afsnijden; laat 'm dan maar wat minder praten. Mijn God, stel je dat eens voor aan jezelf! Brrrr!'

Omdat het toch typisch is voor de man en zijn correspondentie hier dan toch maar weer eens een mop.

'Barmeisje staat achter de toonbank; heeft in een waterhoudend kokertje, dat aan de binnenzijde van haar japon verdekt is opgesteld, een roos, die welgevallig haar welriekendheid verheft tusschen de gecolleteerde welfselen haar gemoeds. Een klant die aan 'n whisky-soda wordt geholpen, staart met erotische gevoelens op de bloem en derzelver omgeving. Om een praatje aan te knoopen geeft de man zijn bewondering voor de mooie bloesem te kennen en vraagt hoe zij er in slaagt zoo'n teere bloem zoo frisch te houden. Zij antwoord "Oh, that's easy; I always keep the stalk moist!" Waarop hij vol verbazing zegt: "Some stalk!"

Met een 'Dag lieverds! 'n Cornucopia van alle goede wenschen en liefs, ook voor den grooten kleinzoon' eindigt dit epistel.

We weten ondertussen dus dat Pieter geen werk heeft, maar naarstig zoekt door diverse kranten en instellingen aan te schrijven. Hij gaat niet bij de pakken neerzitten, leeft niet uitbundig en kan met de verkoop van wat spullen het hoofd boven water houden. Maar het houdt absoluut niet over en het moet toch af en toe moedeloos maken en somber stellen om maar te blijven proberen. 

Blijft iedereen zijn pogingen nou weigeren? Zijn de nachtelijke geluiden misschien alarmbelletjes die rinkelen?

We zullen zien.