Het is einde mei als Els het woord tot haar ouder richt. Ze is helaas in de rommel hun brief kwijt, maar kan in ieder geval bedanken voor het 'petit paquet' dat er ook weer bij zat en een wit pakje voor Bob (nog wel wat groot, maar goed om mee naar Fort de Kock te reizen) en sigaretten voor Frits, die er meteen mee aan het roken sloeg. 'Leuk dat hij ook eens iets uit het petit paquet tevoorschijn zag koomen.'
En naar Fort de Kock zal nog veel gereisd moeten worden, want er moeten nog steeds meubels worden besteld. De tocht naar Padang met mevrouw de Jong was zeer geslaagd. Het plan was eigenlijk om daar naast het winkelen ook nog naar de bioscoop te gaan, maar daarvoor waren ze beiden te moe en het was ook nog eens 3 uur rijden om thuis te komen, 'dus lang geen peulenschilletje'. De dames hebben in een minimum aan tijd een maximum aan boodschappen gedaan en renden van toko naar toko. 'Ben ook goed geslaagd en alleen een kleed in de voorgalerij en een voor 't kantoor hebben we nog niet, maar dat krijgen we op zicht.' De achtergalerij is inmiddels, op een boekenrekje en gordijnen na, helemaal klaar.
Gordijnen en stoelbekleding zijn er nu ook. Er is 2 maanden salaris opgenomen, en daar kan gelukkig veel voor gekocht worden. 'Echt fijn om weer eens flink te winkelen en toch niet al te duur uit te zijn geweest en Fisje was ook tevreden, met alles. We kwamen half 10 thuis. Moe!!'
De volgende dag doet Els het rustig aan en bladert ze door modetijdschriften. Vooral de laatste modeplaat van een japonnetje dat Ma stuurde is zeer geslaagd.
De volgende dag is weer een drukke, want Frits gaat op tournee, dus de auto staat ingepakt en wel gereed. Maar de tocht wordt uitgesteld en de Baas (Fanoy) komt op bezoek. Het moment is niet ideaal, want Els moet Bobbie voeden en Frits komt net van de w.c., maar het is toch gezellig en hij vertelt sterke (ook gekuiste) verhalen. Het fijne is dat Frits door het uitstel maar een nacht in plaats van vijf weg zal zijn.
Het bezoek geeft Els de gelegenheid om de Assistent-Resident het een en ander te vragen.
'Er is hier nl. een vrouwenvereeniging, indertijd opgericht door de voorganger die 2 x in de maand een handwerkmiddag hebben en die al zooveel van de voorganger geleerd hebben dat de interesse eruit begon te gaan. Die moet weer nieuw leven ingeblazen worden, maar ik wilde wel eerst weten hoe de Baas er tegenover stond. Gunstig. Ziezoo, straks zien jullie mij dus als Beschermvrouwe, nu daar leent mijn postuur zich op 't oogenblik wel toe, hoewel ik hoop toch wat af te vallen.'
Els benadrukt nog maar eens hoe fijn ze wonen en hoe prachtig de zonsondergangen zijn. Henk is blij met zijn briefkaarten en Bobbie groeit als kool en krijgt een mooie kleur.
Frits klinkt op het laatste velletje lyrisch, maar bedoelt het niet zo.
'Zittend op kantoor, maar met de vurigen wensch om naar huis te hollen, schrijf ik even een paar woordjes. De holwensch spruit voort uit "innerlijke drang" die me sedert Zondag bezielt, om me vele malen daags in meditatieve stemming in een klein besloten vertrek te begeven en aldaar "uitdrukking" te geven aan wat m'n innerlijke beroert. Als 't morgen niet beter is zal ik maar eens met een geneeskundige erover spreken, want het is. hoewel niet ernstig, toch vervelend.'
Nu begrijpen we ook waarom de A.R. van Fort de Kock (de baas) niet echt op een gelegen moment kwam. Al omschrijft Frits dat de bezoeker 'erg gezellig was en lang bleef, veel vertelde, maar ook duchtig dienst kan doen en ook gedaan heeft, met mij op kantoor.'
En dan:
'Papier op. Veel liefs van en voor allen van Frits.'
Op het achterblad staat nog een krabbel aan Katy van PaMa, duidelijk door Pa geschreven, want hij vermeldt dat Ma naar Utrecht is geweest om haar tanden aan de tandarts aldaar te laten zien. Misschien gaat het echtpaar een week naar Duitsland. Ze melden nog dat ze uit de krant hebben vernomen dat in Batavia hun kleinzoon Teun naar de vierde klas van het gymnasium is gegaan. 'Fijn hè? Hoe staan de zaken bij jou en te Porto?'
En dat is het wel zo'n beetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten