Omdat er geen berichten uit Indië of van Katy zijn ontvangen, schrijft Pieter maar kommentaar bij de foto's die hij heeft genomen. Dat is een dure aangelegenheid voor 'm. 'Film wordt hier namelijk niet geproduceerd en is daardoor, net als alle import-artikelen, duur. Duur in verhouding met overige prijzen. 'n Rol film voor deze camera kost 9 Esc. dus 60 cent en het afdrukken 1/2 Esc. per exempl. Dit laatste gaat nog al: 3 1/2 per stuk.'
Helaas heb ik de desbetreffende foto's niet, maar de omschrijving van de eerste foto betreft duidelijk de Sint Ildefonsokerk.
''n Kerk die nog al bizonder aandoet, door bouwmateriaal en ligging. Zij staat op een plein aan het einde van een steile straat. Front en zijden zijn van tegels (blauw en wit - net als Delfsch) met werkelijk artistieke, zij 't dan conventioneele, voorstellingen van bijbelsche en heilige episodes. Links kan je met een vergrootglas eengeknielde figuur op de treden van een troon zien en rechts zie je nog eventjes de witte figuur van Jezus met donkeren gedeelten van zijn mantel. Op den voorgrond is de sterke straathelling goed zichtbaar. Door de zon beschenen maakt die kerk een zeer bizonder effect.'
Hij maakt een foto vanaf de kerk gezien, waarop de Egreja dos Clerigos is te zien, 'die torenspits kon ik al van zee uit zien, toen we hier die vier dagen voor de kust hebben gekruisd.' Dit alles ligt ten noordoosten van de plek aan de Douro waar Pieter woont.
Hij maakt ook nog enkele foto's van 'maçonnieke importantie' [?] maar die komen niet goed uit de verf en moeten worden verbeterd alvorens Pieter ze aan 'de maçonnieke pers hier en daar' kan zien te slijten.
Voor onderzoek naar de wetten achter de identiteitsadministratie, gaat Pieter naar een bibliotheek waar hij boeken inziet die hem niet de gewenste informatie voor zijn artikel verschaffen. In hetzelfde gebouw bevindt zich ook een museum dat hij meteen maar even bezoekt, 'in het geheel vier kamer, of zaaltjes en paar gangmuren.' Er hangen wat 'Vlaamsche doekjes', Hollandse schilders uit de 17de eeuw, er is een aardige muntencollectie en wat glas- en aardewerk, naast waaiers en opgegraven Romeinse sieraden. 'Maar voor menschen die het Rijksmuseum, the National Gallery en de prachtige verzameling van South Kensington hebben gezien, is er in dit apologietje voor 'n museum niet veel te beleven.'
Op zondag trekt Pieter er met Nascimento op uit. Daarvoor heeft N. de vrijdag ervoor de 'handtasch' van Pieter meegenomen, die hij vervolgens, door zijn moeder gevuld, weer terugbrengt. Samen nemen ze de tram en rijden in 1 1/2 uur naar Monte Crasto. 'Bovenop een kerkje dat we niet en een uitzicht dat we wél hebben bekeken [...] Op die berg is 't prachtig voor picknikkers aangelegd.' Er zijn onder de bomen plekken vrij gemaakt waar ronden stenen tafels en banken neer zijn gezet. 'Vroeger waren die van hout, maar die werden door de arme menschen gestolen voor brandhout.' De heren pakken meteen een tafel, wat niet moeilijk blijkt, omdat de meeste mensen rond Porto naar een niet nader benoemde festiviteit in de buurt zijn getrokken.
'Ik had een tafelkleedje meegenomen, kaarten en 'n kurkentrekker; hij had de rest. Toen hij zei dat 't wel 'n beetje duur was, maar lekker, begreep ik dat ik verondersteld werd mijn kostenaandeel in de eetwaren bij te dragen, hetwelk ik ook meteen offreerde en juuist bleek te zijn. Nu, ik moet zeggen, de tasch zat vol verrassingen. Twee flesschen wijn, 'n flesch olijven, 'n pannetje visch-filets gebakken, n' Pie van 'bacaljau' (wat bij ons kabeljauw heet) en 'n pie van wat in Amsterdam bekend staat als "gekookt spek" en in Rotterdam meen ik als 'kluifjes', maar hiervan dan alleen het vleezige deel. Verder was er een heel klein gekookt kippetje en een aantal kleine broodjes. Dus we konden voort. Het weer kon niet beter geweest zijn als we het hadden mogen uitzoeken. Zon, maar niet TE warm; schaduw onder de boomen zonder 'n koude wind; geen ongemakkelijke houding in 't gras met vermoeide ellebogen en vuile kleeren. Alles puik. Uitzicht door een open plekje naar de omliggende bergen en dalen, gezeten aan een gedekte tafel van alles voorzien. Geen bijen, wespen, vliegen of muggen en volop versche lucht. Uitgezocht ideaal. Met af en toe een loopje er tusschen door, het lezen van 'n krant, eten, drinken, rooken en 'n kaartje, zijn wij daar gebleven van 12 tot over negenen. We hebben in die tijd drie maal gegeten en ik had nog genoeg over voor m'n twee maaltijden van vandaag. Ik had me van zoo'n mannen-picknikkerij absoluut niets voorgesteld, maar moet eerlijk zeggen dat ik moeilijk een betere dag had kunnen bedenken.'
Zaterdagmorgen was daar 'het verheffende schouspel [...] van de Ex-voorzitter van den Provincialen Raad van Transvaal met dweil en emmer'. Er is, na beklag over onsluitbare deuren en ramen, een timmerman langs geweest, die naast allerlei rotzooi ook de rustige gedachte heeft achtergelaten dat er niet gemakkelijk ingebroken kan worden als Pieter met vakantie gaat. Hierbij dient nog wel even te worden opgemerkt:
'Drie woorden moet je hier goed uit elkaar houden wat de dames betreft: senhora is 'n getrouwde; senhorina is 'n ongetrouwde, en senhoria is de huisbazin.'
Voorlopig maakt Pieter z'n boel zelf schoon, terwijl de slagersvrouw voor hem op zoek is naar een 'creada' die twee keer in de maand zal komen schoonmaken; een bezuiniging.
Voor Frits volgt tot slot nog een speciaal 'opiniestuk':
Geen opmerkingen:
Een reactie posten