Juli 1936 (4); toch liever 4711

Dat is toch even schrikken als je het volgende bericht over je eigen vader leest, maar ik weet gelukkig dat het inderdaad helemaal goed gekomen is. 

Els schrijft aan haar ouders, eind juli:

'Deze keer zijn we nu eens expres 3 dagen te laat omdat we het plezierig vonden om jullie te schrijven dat het met Henkje weer goed gaat en datie weer bijna beter is van de influenza aanval misschien restant van de races in Fort de Kock. Het begon verleden week Zondag al, koorts en lamlendigheid, overgeven en de koorts werd flink hoog. Tot overmaat van ramp kwam Fanoy nog, die met Fisje op tournee wilde gaan. Nu had Henkje juist toen hij er was de hoogste temperatuur nl 40 1/2, en zoo stelde hij zelf voor dat Fisje maar thuis zou blijven, wat we beiden reuze fijn vonden, vooral omdat we niet precies wisten wat Henkje scheelde. Dr. Wilmar, die Fisje geregeld opbelde, vond het niet noodig nog omdat er op 't oogenblik overal influenza heerst en hij zond het drankje dat hij toch gegeven zou hebben en gelukkig resultaat heeft gehad. Sinds een paar dagen is de temperatuur aan 't afnemen, vanmorgen zelfs al 37,1, dus erg mooi. Nu is het nog een kwestie van flink eten en de scha weer inhalen, hij heeft een echte kamerkleur gekregen van die dagen en is ook flink afgevallen. Ik wil echt met hem veel buiten zitten aan het meer of zoo, maar eerst een mooie dag afwachten. Jullie snapt dat we echt opgelucht zijn nu alles weer voorbij is, de eerste keer dat henkje flink ziek is geweest, we mogen achteraf wel dankbaar zijn, maar je schrikt wel erg hoor. Fisje is al die tijd toch zoo schattig geweest en samen hebben we hem om de beurt opgepast. Hij, Henkje wilde geen oogenblik alleen zijn en om hem maar rustig te houden hebben we dat ook volgehouden. Gelukkig deed Henkje niet erg lijdelijk, als je maar nagaat datie nog op wou staan toen hij de hoogte koorts had. Allemenschen geen kleinigheid om zoo'n kind op te passen, hij was zeurderig en door het drankje [onleesbaar], zoodat we aan z'n bed stonden te brullen.

Henkje sliep met Fisje, die op een bultzak op den grond lag en Bobbie in 't groote bed bij mij, omdat we hem niet wilden infecteren. Maar zooals Fisje geweest is, steeds naar Henkje toe, 's middags zorgen dat ik m'n rust had en een praatje kon maken, om er even uit te zijn. Gelukkig is het nu weer goed. Bobbie is nu een tikkeltje verwend, omdat hij niet huilen mocht van Henkje die we zooveel mogelijk wilden laten rusten. 

Verder is alles hier naar wensch. Langzaam maar zeker begin ikzelf in omvang af te nemen dank zij het verminderde gesnoep. Toch kon ik er geen weerstand aan bieden om mee te snoepen van de reep chocolade die jullie gesmokkeld had in het rolletje couranten. Ook het klosje wit garen is goed aangekomen. Dat hadden jullie vastgeplakt hè. 

En dan de ets van Utrecht met jullie boot [?] plattegrond, daar schreef ik ook nog niet over. Die worden beiden zuiniglijk bewaard hoor. Evenzoo zal ik veel plezier van de modelplaat hebben, die zijn altijd erg welkom. Juist hier in Manindjau, dicht in de bewoonde wereld, is het leuk om mooie en aardige jurkjes te hebben. Zoo is die jurk die jij me laatst stuurde zoo enig uitgevallen Ma, hij is nog wat geregen, maar zit eenig en en flatteert toch zoo. Het wordt weer een van de lievelingsjurken dat weet ik nu zoo al en Fisje is er ook verrukt van. Leuk.'

Er worden nog wat 'roddels' uitgewisseld, zo is Emy Sloot getrouwd 'met een gescheiden man met 2 kinderen in de suiker te Modjokerto. Mevrouw Sloot is nu weer terug naar Holland misschien kan ze jullie met het een en ander raden, ga er maar eens heen.'

En dan is Elly Westerbeek ook getrouwd en schreef Ma dat Mies Brinks op Padang komt. 

'Gisteren weer gezellig veel visite gehad, 6 groote menschen en 5 kinderen. De appeltaart die ik gebakken had was juist genoeg, sneu wel voor Henkje die in bed moest blijven.'

En over appels gesproken:

'Zeg Ma, je moet in Holland erge leuke gereedschap kunnen krijgen om aardappelen een leuke vorm te geven, pijpekrullen b.v. erg leuk voor bij de pait [de borrel]. Zou je daar eens naar willen vragen?'

En dan alleen nog even dit:

'Bobbie is de groote schat, hij miste Henkje echt en lachte eenig toen hij hem weer zag na z'n ziekte. Ziezoo, nu weten jullie weer het een en ander en je kunt ons ook meteen feliciteren met Henkje's beterschap. Wij eten morgen bloemkool met worstjes uit blijschap.'

Frits gaat in zijn brief, die begint met geruststelling dat alles inmiddels weer onder controle is en hij maar weer eens op tournee zal gaan, na een week thuis, nog wat verder in op de griepaanval van Henkje.

'Dat begon zoo de eerste dag met 38,6 en liep op tot 40,4, (dan heb ik toch liever 4711, dat is frischer). Ik maakte me werkelijk ongerust, keek al eens terluiks in mijn leerboeken over tropen-ziekten. We hebben net een doodelijk typhus geval gehad in de "stad". Nou, daarvan zei m'n boek dat dat door een leek niet te herkennen was en zelfs voor dokters niet dan na grondig onderzoek (ook bacteriologisch). De dokter, die telefonisch geconsulteerd werd, zei eerst aspirine en twee dagen later een ander drankje. Nou, of het daaraan heeft gelegen of niet, maar sedert dat obatje is er beterschap. Vanmiddag had hij 38,3 en vanmorgen 37,1 Dus al een hele vooruitgang. 

Bobbietje is schattig. Die zit tegenwoordig. Maar je moet hem overeind zetten. En dan zit hij met een kaarsrechte rug en zijn vuistjes naast zijn schoudertjes, vreselijk vergloord rond te kijken. Als 't te lang duurt zet hij een strot op, en weet daarbij een geweldig geluids volume voor te brengen. Door al die visite was hij vandaag iet of wat verwend. Dat er weer af te krijgen is onze ouderlijke plicht gedurende de eerstvolgende dagen. Ook moet Henkje zoo langzamerhand weer in het gareel gebracht worden. Dag allemaal, veel liefs..'