Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. Het gaat hier om een deel van de geschieden

Mijn foto
Amsterdam, Noord-Holland, Netherlands
Als schrijver van dit blog ben ik maar een doorgeefluik. De informatie komt van foto's en brieven van Pieter Deys (1880-1945), de vader van Katy (1904-1977) Frits (1906-1949) en Adolf (1908-1940). Pieter was getrouwd met Sophia Draaijer (1872-1932). Frits trouwde met Els Nelson (1908-2004). Zij kregen 4 kinderen, mijn vader Henk (1932-2023), Willem (1934? als baby overleden), Bob (1935) en Els (1937).

zaterdag 23 april 2022

Augustus 1936 (3); gedwongen maandelijks huisarrest

Het is 20 augustus als zowel Els als Frits maar weer wat luchtpost gebruiken om te schrijven. Dat terwijl er niet veel nieuws is, aldus Els, 'maar het wekelijkse praatje kan er daarom niet minder om zijn'. Dan dus maar even over het weer. 
'Het klimaat is best, alleen vrij veel regen, vooral 's middags, omdat het nu regentijd is zoo'n beetje en het gevolg is dat we 's middags niet wandelen,  jammer want 's morgens ben je toch ook meestal in huis bezig en van zwemmen kwam er deze week wegens "gedwongen maandelijksch huisarrest" niets alleen vanmiddag nog wat kunnen tennissen en dat is erg prettig.'
Omdat de nachten koud zijn, is Els voor zichzelf maar een nieuwe pyjama aan het naaien. 
'Het is anders wel oppassen hier van verkoudheid, de bedienden loopen allemaal te snuiven en te hoesten en als ze je om aspirine vragen, dan is dat meestal een veeg teeken, dwz een of twee dagen vrij vragen volgt er meestal op. Nu slaapt de djongos met vrouw hier op het erf en die komt er niet gauw toe dus om vrijaf te nemen wegens ziekte. De keukenmeid zou ik eigenlijk wel een weekje kunnen missen, omdat ik nooit in de gelegenheid ben om zelf te koken. Het is niet plezierig als zoo'n mensch op je handen staat te kijken als je aan het weifelen bent hoeveel zout er wel bij de aardappelappels moet, wat toch een heel gewoon verschijnsel is als je nog geen routine hebt. Het is toch eigenlijk te gek dat je een taart keurig kunt versieren en geen gewoon maal zonder hoofdbrekens kunt samenstellen. Maar wacht maar Ma, over een tijdje zet jij me maar aan de gang. Op het oogenblik ben ik een voordeeg aan het maken om brood te bakken, met klapperwater, dat duurt wel een tijdje, maar het is toch leuk om het gedaan te hebben. Aangezien hier geen bakker is (we hebben prachtig brood van een Hollandsche bakker te Frt de Kock), kan ik het niet van de bakker betrekken.
Met de kinderen gaat het best. Henkje is tegenwoordig aan een inpakmanie, alles moet opgeborgen worden in doozen en dan weer in papier en dan weer touw erom en hij amuseert zich er kostelijk mee. Bobbie kruipt af en toe door de box, het is een makkelijk jong, kalmer als Henkje op die leeftijd, enfin, dat zullen jullie over een paar maandjes zelf wel merken.'
Er zijn twee wasbakken uit Bankinang gearriveerd, de derde is overgenomen door de nieuwe controleur, maar helaas is een van de geleverde exemplaren helemaal kapot en moet er dus toch een nieuwe komen. Gelukkig is de prijs ervan vergeleken met 'vroeger' een stuk lager. 'Compleet met spiegel komt het toch nog op fl 35,-'
'Zoo, nu raak ik toch een beetje uitgepraat, en eindig met heel veel liefs en hartelijks toe te wenschen, reuze veel zoenen voor ieder van jullie.'
En dan is het de beurt aan Frits: 
'De sportieve gebeurtenissen te Berlijn behooren alweer tot het verleden en ik vind dat ons klein landje tevreden mag zijn met de behaalde successen. Om uit het in verhouding met andere landen aantal inwoners nog een stelletje bij elkaar te krijgen die ervoor kunnen zorgen dat er 6 gouden medailles naar Holland gehaald worden is toch wel een bijzondere prestatie. Ik heb zooveel mogelijk elken dag de radio verslagen gevolgd en was dikwijls even erg in spanning als de ooggetuigen. En nu dat afgeloopen is komen de gebeurtenissen in Spanje weer meer aan het licht.* Ondanks een geweldige massa berichten is er uit het geheel nog niet veel wijs te worden. Kun je er in Porto nog iets van merken Vader? Je leest zoo wel eens dat er een troep vluchtelingen de Portugeesche grens is gepasseerd. Merkwaardig is dat de Rebellen sedert ze wat vorderingen maken nu de Nationalisten genoemd worden. Overigens hebben ze meer van m'n sympathie dan het met Moskouwsche ideeen besmette regerings-front. De heeren achter de diverse conferentie tafels zitten natuurlijk zwaar te redeneeren en hebben het over non-interventie pacts e.d. hetgeen naar mijn mening allemaal flauwe nonsens, want komt het ze in hun kraam te pas dan bestaan er geen pacts of iets meer. 
Inmiddels gaat het leven in Manindjau zijn rustige gang. Het kleine goedje groeit als kool en wordt hoe langer hoe menschelijker. Henkje plaatst alle mogelijke opmerkingen waar je de grootste pret om zou kunnen hebben, maar we laten het hem niet merken, anders wordt het een eigenwijs spelletje. Bobbie begint in de gaten te krijgen dat je ook zonder "gelokt" te worden met kruipen van je plaats kunt komen. Weliswaar gebeurt dat nog alleen als er iets "moois" in de box ligt, maar dat is toch het begin. Henkje was daar veel vlugger in. Toen die het geheim van kruipen ontdekt had kroop hij overal rond. Bobbietje vindt de makkelijkste houding nog steeds op zijn rug. Zijn geluidjes zijn reuze lollige stemmingsuitingen. Ts betekent dat er iets bijzonder moois te zien is. Ligt hij met iets te spelen dan hoor je een serie ng, greu en gle geluiden en bah is een uiting van uitgelatenheid. 
Dag allemaal, zit met spanning op de post te wachten. Dè, veel liefs van Frits.'
Over de foto schrijft Els:'Henkje met Bobbie en profiel, jammer dat Henkje hierop zoo verscholen is, anders erg aardig. Henkje heeft het blauwe pakje van PaMa aan en Bobbie ook een truitje van jullie.'

* Lees hier meer over de staatsgreep in juli 1936, die het begin van de Spaanse burgeroorlog inluidde. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

1880-1945; Pieters cv 1893-1915

Het is weer eens tijd voor een update van de informatie rond Pieter Deys. Ik probeer zijn 'werkzame' leven op een rijtje te zetten e...