Juli 1936 (1); m'n hyper-slankheid

Er arriveert weer een pakket van PaMa in Manindjau, dus Els is helemaal in haar sas. Dit keer bevat het een zwempak voor haar, dat ze zal bewaren voor als er gasten komen en er in het meer gezwommen zal worden. Daarnaast is er een lap stof voor een jurk (met ook nog eens een gesp erbij). Die stof zal worden benut voor een japon ter gelegenheid van een optreden van 'het gezelschap Cor Ruys' in Fort de Kock. In 1932 zag Pieter een optreden hiervan, samen met de familie Chambers.

'Henkje was ook heel blij met zijn zeilbootjes die mee gaan varen in het meer als we 's morgens gaan zwemmen, wat ik geregeld doe. Vandaar dat ik dat zwempak zoo goed gebruiken kan. Fijn hoor, dit was weer een verwennerij die terlaloe is, maar jullie hadden ook het verheugende gezicht moeten zien toen ik alles uitpakte. 

Ik schrijf dit met muziek van Nagasaki.* Fisje is met de radio bezig en vanmorgen is de Filips radio aangekomen, zoodat we er nu 3 in huis hebben op proef, jullie ziet dat we niet over één nacht ijs gaan en eerstdaags zullen we in het bezit zijn van een radio, die jullie ook nog wel zult hooren. Zoo mooi als ze in Holland zijn is 'ie natuurlijk niet, maar we hebben er al heel wat plezier van gehad. 

Met de kinders gaat het goed. Bobbie begint op z'n handen en knieën te staan en dan wiebelt hij wat en laat zich dan weer vallen, het begin van kruipen, dat deed Henkje toen ook hoewel hij op deze leeftijd al flink rondkroop. Henkje begint strijk en zet iedere morgen met: gaan we nou slemme? Hij is eenvoudig dol op het water en geniet er echt van als hij erin is.'

Het racebal zal dan eindelijk in een paar dagen plaatsvinden en samen met de familie Kwantes zullen ze logeren bij Van Zanen. Dat is wel druk, maar men zal toch vooral uit zijn. 

Er zijn diverse brieven onderweg, schrijft Els, maar die zijn mogelijk bij PaMa bewaard gebleven, dus niet doorgestuurd (en niet in 'mijn' archief). Het was waarschijnlijk gemakkelijk om luchtpost door te zenden, maar niet al die dikke pakken. Overigens gaan ze vanuit Indië minder luchtpost sturen, omdat dat vrij duur is. En PaMa zitten nu toch even in Duitsland en dan worden er met name kaarten verstuurd. 

Met potlood wordt de achterzijde van dit dunne velletje nog even beschreven met wat ditjes en datjes: er wordt gewacht op bericht van Tony over een kleed. In Padang konden ze maar niet slagen. De dierentuin in Fort de Kock heeft er een zojuist gevangen panter en een tapir bijgekregen. Die panter zat in een val en 'we' hadden graag gezien hoe die eruit werd gehaald, maar er komt bezoek ('AR de Ridder met zijn zoontje van 8 jaar), dus 'we' kunnen niet weg.

De opvolger van Frits in Bankinang is benoemd. Het is Schermer, die is getrouwd met 'een vrouwtje dat ik op de Koloniale school heb ontmoet'. De man is al een keer met ziekteverlof naar Nederland geweest. 

Dan nog wat informatie van Frits, die ook weer een goed beeld geeft over de postverzending.

Hij schrijft: 

'Zoo langzamerhand gaan we de vliegbrieven weer afschaffen, maar doen we dat ineens, dan zitten jullie een poosje zonder mail [...] met ingang van vandaag gaat de post hier iederen dag, zoodat onze verbinding nu beter wordt. Door op Woensdag te schrijven (misschien kan Donderdag ook, zal 's informeren) haalt de brief het vliegtuig van Zaterdag tot Medan. De brief doet er dan tot Genua 22 dagen over en naar Holland waarschijnlijk 1 1/2 of 2. Vader komt natuurlijk pas later in het bezit van het epistel. Tegelijk met deze vl br. vertrekt een brief van de hand van Esje inhoudende uitsluitend een beschrijving van de daarin gesloten negatieven van kiekjes, waarvan Katy wel afdrukjes voor Vader wil laten maken hè?

We zijn doende een radio te koopen en hebben te dien einde 3 toestellen in huis. Allemaal natuurlijk batterij toestellen, 2 ervan zijn 4-lamps en een, een 8 lamps. Dat is een Philips toestel, pas nieuw, zoo nieuw zelfs dat het pas sedert 1 Juli, dat is dus vandaag, in den handel wordt gebracht. Het bevalt mij het beste van de drie en aangezien het het goedkoopste is, denk ik dat we dat zullen houden. Volgende week beslissing.'

Dan maar weer eens iets over het racebal of bal masqué; ook Frits vertelt over de kleding. 

'Ik in een heel strak pakje waardoor m'n hyper-slankheid zeer gestimuleerd wordt. Op het zwart een groote oranje 7 en een paar Egyptische emblemen. 't Zal me benieuwen hoe we eruit zien. Ik heb horentjes gemaakt die ons als koe symboliseeren voor de rest stellen we jaren, geen koeien voor.

Geliefden wij gaan thans sluiten (je hoort de invloed v/d radio al) en zetten deze uitzending voort op Dinsdag, Woensdag of Donderdag, volgende week.'

Er is op een leeg kantje nog een bericht van PaMa aan Katy geschreven (op de 10de juli). Zij zit in R [Rotterdam?] en zal binnenkort naar Engeland gaan. Het is in Nederland nog niet echt lekker, terwijl "het strand" toch roept, dus als Katy is overgestoken luidt het devies: "Zon" maar zoveel mogelijk, rust goed uit, word niet zeeziek als je naar Engeland oversteekt, en vermaak je ook daar zoveel als je kan.' Oh ja, en moeder is op haar verjaardag nota bene 'door haar neef, de tandarts te Utr. ontboden, dus 'n niet al te prettige verjaardag, al is de operatie niet zo èrg pijnlijk'. Toch sneu natuurlijk.

* Muziek van Nagasaki; wat moet ik me daarbij voorstellen? Wetende dat mijn 'oma Es' verzot was op (oude stijl) jazz, zou het dit wel eens geweest kunnen zijn. Hier nog wat meer informatie bij de achteraf gezien toch wel veelzeggende naam. 

De, helaas overbelichte, foto bovenaan is genomen in 1930 aan boord van de Johan van Oldenbarnevelt op weg naar Indië. Omdat dit ook ter gelegenheid van een bal 'masqué' lijkt te zijn, wilde ik hem niet achterhouden.