Ondertussen gaat alles in Manindjau goed,
'gelukkig is Fisje aan de beterende hand met "van de dunne", je slapt er wel van af, maar hij is geen enkele dag ervoor in bed gebleven, alleen tennissen en zwemmen daar had hij geen animo in, enfin, dat halen we weer in. De kinderen zijn ook best, Henkje is nog steeds aan het waarom vragen, eet als een wolf hier en vindt het zwemmen in het meer een feest. Hij vraagt er geregeld om en is met of zonder band om een reuze held in het water, wat ik niet gedacht had, want in de badkamer vindt hij water over 't hoofd en in z'n oogen heel erg. Nu heb ik hem al zoover dat hij z'n neus dichtknijpt en heelemaal onder water gaat. Verder loopt 'ie in het water rond tot aan z'n kin. Ik moet echt op hem letten van zwemmen van mij komt er op zoo'n manier niet veel. Daar moet ik maar mee wachten tot oma ook in het water kruipt en eens op hem kan letten. Tegen die tijd is Bobbie ook zoover, want alsie een jaar oud is gaat hij ook in het water hoor.'
De nodige familietaferelen worden verslagen. In Fort de Kock gaat Frits naar de dokter en terwijl de baby's met elkaar spelen (Bobbie en 'de kleine Kwantes is een aardig meiske maar haalt niet bij Bobbie in alle opzichten') gaan de anderen (ook de familie Van Zanen is van de partij) naar de dierentuin 'die voor Henkje altijd een groote aantrekkingskracht heeft'.
'Nu wil ik daar geen duur costuum voor maken en aangezien iedereen weet van mijn vetmestplannen voor Fisje en de ergernis over mijn dikzijn stelt Fisje voor te gaan als de zeven vette en de 7 magere jaren, kan best leuk worden, daar zal hij nog eens over nadenken.'
Frits gaat al snel weer naar Fort de Kock, maar Els blijft thuis omdat ze net terug is van een bezoek, met De Jong naar Tikoe aan de kust.* Daar troffen ze toevallig net een vissersboot die met een flinke buit terugkwam, dus kochten ze veel in om mee naar huis te nemen. De twee echtparen zien elkaar dagelijks, want Els vindt het erg aardige lui.
Ondertussen arriveren er zo af en toe wat nieuwe meubels. Als het schrijftafeltje er is, zal Els zich weer echt aan het schrijven zetten, neemt ze zich voor. Nu nog even een reactie op het schrijven van PaMa.
Pa heeft laten weten het erg op prijs te stellen dat Frits ook uitziet naar de komst van zijn schoonouders. Het is jammer dat het nog zoveel maanden moet duren, maar dan is iedereen er in Manindjau ook helemaal klaar voor en zal Frits goed ingewerkt zijn.
Tot slot nog een bladzijde van Frits.
'Evengoed als iedereen die in Rotterdam ingeburgerd wil raken, eerst eens op straat moet hebben gelegen, evenzoo zou je kunnen zeggen dat je eerst een van de echt Indische kwaaltjes (of kwalen) moet hebben gehad voor en aleer je Indischman bent. Dat is me dan nu na 5 1/2 jaar gelukt. Ik heb n.l. een 14 dagen geleden amoeben dysentrie opgeloopen. Hoe je eraan komt weet je nooit, en er af komen gaat middels een paar injecties en een paar poeders. Hoewel ik er niet voor in bed ben gebleven, is dat ruim 10 keer per dag wegrennen naar zeker instituutje geen prettig werk, en je voelt je slap worden. Gelukkig ben ik niet veel bloed kwijtgeraakt, zoodat ik deze aanval wel gauw te boven zal zijn.'
De laatste brieven van vader zijn tegelijk aangekomen. Als er meer tijd is, zal Frits deze beantwoorden.
Nu gaat de brief met 'poenen' van Els en 'Dè, allemaal', op het vliegtuig.
De afbeelding is van de Haraukloof of wel het Karbauwengat bij Fort de Kock.
* Tikoe of Tiku ligt aan de westkust van Sumatra op krap 50 kilometer van Manindjau. Fort de Kock ligt 33 kilometer ten oosten van de woonplaats, maar omdat daarvoor de bergen ingereden moet worden, is de reisafstand (vergeleken met Tikoe) langer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten