Juli 1936 (3); en ze piesten een plas

Hij heeft er zin in, Pieter, en zijn dochter ook. Er is geen post te beantwoorden. 

'Van Katy alleen 'n van vacantie-blijdschap verwrongen briefkaart, die tegen je opspringt van pure uitgelatenheid. Well, that's the way I feel myself. Ik zal in 't begin wel kaakpijn hebben van 't praten en lachen, want gedurende de laatste 6 maanden is dat bakkes van me in alle opzichten out of training. Behalve dat ik zoo wel eens tegen de katten mompel, praat ik zelden vóór 's avonds 9 uur als N. komt voor les. Maar praten, fietsen en schaatsenrijden verleert men gelukkig niet.'

Verderop in de brief:

'Nu ik zoo op stel en sprong zit om de bewoonde wereld in te gaan kan ik m'n kop moeilijk bij de schrijfmachine bepalen. Al heb ik nog eenige dagen den tijd, toch wil ik als-maar m'n koffer gaan pakken. Maar dan overleg ik weer dat die pakkerij een kwestie van hoogstens 15 minuten is en draai dan weer eens om mezelf heen als 'n kip die haar ei niet kwijt kan.'

Toch vreest Pieter dat hij zijn dochter niet veel te vertellen zal hebben, omdat hij al zoveel in zijn brieven heeft omschreven. Er zijn slechts nog een paar dingetjes:

Het artikel over het Portugese identificatie-systeem is klaar, maar nog niet aantrekkelijk genoeg. 'Ik heb nog een paar vragen die ik morgen beantwoord zal zien te krijgen wanneer ik de mij geleende lectuur terug ga brengen en dan zal ik het maar in zee sturen.'

Pieter probeert allereerst het Haagsch Maandblad, omdat hem dat voor dit onderwerp het meest geschikt lijkt. En als hij dan toch onderweg is, gaat hij ook even langs de 'Carregadores Açoreanos', het kantoor van de Companhia de Navegaçao. Als daar nu blijkt dat de boot niet gaat, dan kan hij namelijk de General Steam Navigation Co. nog proberen die op de 18de sowieso varen (het is nu de 13de). 'Maar ik zeg iederen avond schietgebedjes op aan de Heilige Antonius met beleefd verzoek,,,,,enz. Hoogachtend, Uw dw.'

Dan excuses aan Els, omdat vader is vergeten kinderblaadjes bij zijn vorige post toe te voegen. 'ik begin aan 'senile decay' te lijden, geloof ik.' Maar dat deze brief in Manindjau zal aankomen, rond de '6de huwelijksverjaardag', dat is hij niet vergeten, dus: 

'Nog heel veel gelukkige jaren zullen jullie hoop ik beschoren zijn, met toeneming van (zie Lukas 2:52) wijsheid, en grootte en genade bij God en de menschen. In die genade zal gezondheid wel begrepen zijn. In elk geval hoop ik dat je gevrijwaard zult blijven van amoeben- en andere diarrhoea dat Esje in het komende jaar op het door haar gewenschte gewicht zal aanlanden en dat het de kinderen zoo voorspoedig blijft gaan als tot nu toe.'

Pieter laat nog even weten dat hij qua toezending van postzegels best in trek is. 

'Bij de Bussummers spaart de heele familie. In Rotterdam heb ik ook klante. HIer mijn factotum. Als jullie daar dus in de gelegenheid zijn om wat Indische van allerlei en desnoods in 'n duplicaat of 6 ten koppe te tikken, dan houdt ik me ter distributie aanbevolen. Met Portugesche postzegels ben ik tegenwoordig aan 't eind van mijn Latijn. Ik heb van de Directeur-Generaal te Lissabon een heel onbevredigend antwoord gekregen op mijn klacht.......Vader Cats zou gezegd hebben:

En ze piesten een plas

En lieten de zaak zooals die was

Maar de officieele postzegels die er moeten zijn hebben ze nog maar steeds niet. Zeker wel een stuk of 10 verschillende soorten.'

Omdat de schrijfmachine niet in de koffer gaat, zal de familie met name op de hoogte gehouden worden met briefkaarten, waarop natuurlijk niet veel tekst past. Omdat Pieter het op een kaart heeft nagekeken, denkt hij in Sevenoaks niet ver van Chichester te zitten, dus kan het zomaar zijn dat er een kaart wordt verstuurd van de kathedraal daar 'die als ik me niet vergis tot de oudsten van Engeland behoort.'

'Die Engelsche gothiek is van een aparte massiviteit die me bijna nog meer imponeert dan de flamboyante Fransche. De cathedraal van Amiëns is ook schitterend en een prachtig voorbeeld van gothiek in vollen bloei, maar de Engelsche is krachtiger, gedurfter wat betreft onderbouw en steunbeeren. Niet slaafsch vasthoudenden aan den heerschenden stijl. De Keulsche Dom laat ik bij vergelijkingen buiten beschouwing. Dat is een meesterwerk an und für sich. Daarvan ben ik enorm onder den indruk geweest. Daar heb ik wel een half uur met stomheid geslagen op een bankke op het plein gezeten. Massief, grootsch en toch van een onvergetelijke fijnheid, is die Dom tegenwoordig geen uiting meer van den Duitsche volksgeest.'

Pieter begint niet aan een derde blaadje. Hij voegt nog wat artikelen aan de post toe, waaronder voor Katy 'een kritiek van de N.R.C. op zoo'n boek over Egypte, met precies mijn meening over de zotheid van toekomst-voorspellingen uit de afmetingen der pyramide.'

En dan is het, tot er pas begin september weer een brief van Pieter in mijn 'archief zit':

'Dag lieve lieverds allemaal. Tegen dat deze in Indië is ben ik al bijna weer terug, maar voorlopig heb ik al m'n lekkers nog te goed. H.Z.Stompen in groote profusie van een schooljongensachtig-voelende...'