'"Slingerend en stampend schip; zeewater over dek en luiken; lucht zwaar bewolkt." M'n schrijfmachine moest vastgezet vanwege het geslinger; je kon niet staan of zitten zonder je overal aan vast te klampen of van de eene bil op de andere te balanceren. Allemachtig vervelend. Ik heb gelukkig geen last van zeeziekte, maar toch is die voortdurende beweging op den duur bizonder taai.Je maag moet hier van goeden huize komen, want bij al dat gestamp en geschommel zet de kok je dood-lauw voor ontbijt rijst en kerry, ham en eieren plus haring en uien voor je neus. Gisteravond groene erwtensoep met "drijfijs", zooals hier de scheepsterm luidt; dat zijn de stukjes spek die er op drijven, daarna brusselsch lof met ossenlapjes. Vruchten toe. De boterhammenworst wordt aangeduid met "stinkende Hendrik" en de peper met "Marietje"; die laatste benaming is een herinnering aan een warmbloedige dame die men hier gekend heeft.'
Het schip is langs Cape La Hogue bij Cherbourg gevaren en bij helder weer zag Pieter de vuurtorens van Guernsey en andere kanaaleilanden. Maar het mooiste moest nog komen 'of liever het eenige belangrijke gedeelte van dezen zolderschuit-tocht.'*
Omdat de kapitein een hele goede is, het schip slechts 8 mijl per uur haalt en het zicht op dat moment goed is, vaart het schip tussen het vaste land en Ushant [Ouessant] door.**
'De riffen waar het water over heen bruischte kon ik niet ver van het schip af zien. Aan de andere zijde een woeste, rotsachtige kust waar majestueuze bonken water als schuimend vuurwerk op stuk barsten. Tegen het einde van de doorvaart kregen we stroom tegen en wel zoo erg dat we Zuid stuurden om naar het Westen te komen. Dat dit geen gewoon apekool-tochtje was werd mij bewezen door het feit dat noch de stuurlui, noch de chef-machinist die reeds jaren op deze lijn varen, ooit binnendoor waren geweest. We zaten op bepaalde plaatsen geen K.M. van de rotsen af. Op het critiekste moment, waar we tusschen twee boeien door moesten komt waarachtig een kleine Fransche kustboot van den anderen kant die er tusschendoor moest. Zooiets moet je vanaf de brug meemaken om het naar zijn juiste waarde te schatten. Twee schepen die full speed op hetzelfde punt aanstevenen en waarbij elk der kapiteins hoopt dat de ander goed zal manoevreren. Mijn dikke kapitein liep geweldig zenuwachtig heen en weer. Trouwens die heele binnendoorvaart was een geweldig sportieve prestatie. Dan was ik in de kaartenkamer, waar gewichtige kaarten op zeer grooten schaal ons punt voor punt den weg wezen; dan weer op de brug om het werkelijke panorama met de kaartaanwijzing te vergelijken. De ankers werden al in gereedheid gebracht voor het geval er iets moest gebeuren. Kapitein en stuurman liepen met kijkers, zetten koersen uit op de kaart, bepaalden minutieus onze plaats met passer en liniaal op de kaart, het vurenboek werd geraadpleegd omtrent de kleuren der kustlichten.. in een woord het was interessant. Ik heb nog nooit zóóveel belangstelling op de brug van een schip meebeleefd.'
* Ik weet niet waarom Pieter hier de Aurora aanduidt als zolderschuit, want het schip lijkt niet op de houten, platte vaartuigen zonder aandrijving, die vooral in kanalen en grachten werden gebruikt voor goederenvervoer.
** Ouessant is het meest westerlijke gebied van Frankrijk en hoort bij Bretagne. Het eiland is 7 kilometer lang en lijkt in vorm een beetje op een krabbenschaar. Er staan diverse vuurtorens langs de kust, waarvan de eerste in 1695 werd gebouwd door Vauban. Ik ben er wel eens geweest en was verbaasd over de bloemenpracht en het milde klimaat, maar ik neem aan dat het er ook flink kan spoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten