In het vervolg van de brief komt Pieter met een vaag bericht aan Katy. Overigens probeert hij de £5,- voor Kopke via de loterij bij elkaar te krijgen. Ook een manier.
'Wat jammer, Katy, dat die Meulman verder niets van zich heeft laten hooren. Als hij lang wacht wordt het duurder. Begin nu maar met f 150 en elke week méér f 25,- er bovenop, want naarmate hij langer wacht heb ik het minder noodig. HONDERD GULDEN zou op 't oogenblik een fortuin zijn....bijna 1700 Escudos. Ik wou o.a. graag een petroleumstel koopen met een pot en 'n pan om eens iets warms te kunnen maken. Zoolang als ik niets verdien leef ik gezond, behoed voor overdaad en vegetarisch. Ik denk nu wel eens aan mijn kindergebed vóór 't eten: "Leer ons voor overdaad ons wachten" nou, dat behoef ik nu niet te leeren.'
Dochterlief heeft gevraagd wat vader zoal eet en dat is dus heel simpel:
'Brood met schijfjes appel voor lunch met sardines voor diner. Het diner is mét sinaasappel. Het ontbijt bestaat uit een geklutst ei, met suiker natuurlijk, en het kopje verder vol met wijn.'
Op jacht naar goedkope adressen, kan Pieter nu voor iets meer dan 13 cent een pond suiker vinden en voor minder dan de helft daarvan koopt hij een brood van een half kilo waar hij de hele dag mee kan doen.
'Dat brood koopen gaat hier leuk. De bakker weegt 't brood en is er iets te weinig, dan snijdt hij van 'n homp brood die bij de schaal ligt het ontbrekende gewicht bij.'
Ook voor de sardines is Pieter op zoek gegaan naar een de goedkoopste. Voor een blikje betaalt hij nu net zoveel als dat brood: 6 cent.
'Zoodra ik weet wat uien en zout in 't Portugeesch is zal ik daar ook eens wat van inslaan, gezond, goed voor de Wü [?] en [om] gezoend te worden word ik te grijs, dus aan deze gezondheidsmaatregel staat ook niets in den weg. Verder heb ik op de markt radijs gezien en wát ik zeker meermalen zal doen als m'n fata-morganisch petroleumstel werkelijkheid wordt, zal zijn om af en toe eens 'n visch te verschalken, want die zie ik hier plenty. De sardinevangst en conservering is hier ook een groote industrie.'
Samenvattend leeft Pieter op een dag van wat het kost om een postzegel te kopen. En als hij daarvoor naar het grote postkantoor gaat, kost dat een tramrit. Terug, bergaf, is het in een half uur te lopen. En een briefkaart is ook flink duur en '(made in Germany nota bene)'.
Gelukkig:
'Krant is ook goedkoop; die kost maar 30 centavos, maar 'n beroerde kleine druk. Toch had ik laatst de satisfactie om voor 2 centen te kunnen ontcijferen dat er in Abessinië weer 412 schoorsteenvegers en orgeldraaiers hun katholieke hemel waren binnengetreden.'*
Helaas is er geen verwarming of 'stookplaats' in huis, dus in deze koude wintermaanden haalt Pieter diverse toeren uit met de warmwaterzak. Zo laat hij die kruik in z'n broek zakken om 'een warmte sensatie' te ondergaan.
Maar er is ook goed nieuws:
'Een drinkbare wijn voor 8 cent per liter is weer een buitenkansje. Daar is nog eens een goedkoop glaasje bisschop van te maken. Ik heb m'n mandeflesch van 5 liter nu al 14 dagen in huis, is nog half vol. Ik ga van morgen af eens proberen hoe een uitgeperste sinaasappel bij mijn wijn en ei mengsel smaakt.'
Helaas is er van carnaval op straat niets te merken en kan Pieter uit geldgebrek niet naar de gelegenheden waar het uitbundig wordt gevierd.
Zal er snel een eind komen aan deze krappe tijden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten