Februari 1936 (10!); geen stuk sjoeg

Oh jee, de twee ontbrekende velletjes van de eerste brief uit Porto, lagen onder het deksel van mijn archiefdoos. Ze zijn terecht, dus we maken weer even een sprongetje terug. Het vergt een flexibele geest, dit blog. 

We zijn nog niet eens van boord gestapt, in het verslag, al schrijft Pieter dit vijf dagen na aankomst, op het eerste moment dat hij geen andere beslommeringen heeft en meer dan de klok rond heeft geslapen na een pure uitputtingsslag, of zoals Pieter het verwoord:

Pieter grijpt ook even terug in de tijd, want hij wil duidelijk wel een volledig verslag worden uitgebracht.

De aankomst in Porto had nogal wat voeten in de aarde, of beter gezegd: in het water. Het opstomen tegen de stroom in is gevaarlijk, dus lag de Aurora stil, terwijl het toch op volle motorkracht voer. 'Je stoomt hier tusschen de heuvels binnen -links Oporto, rechts Villa Nova de Gaya. Dit laatste is het wijncentrum.'

Omdat de waterhoogte erg verschilt, kunnen schepen er alleen voor anker, er zijn geen kades. Met trossen worden de schepen vervolgens aan de wal vastgelegd. 

'Het is een woeste rivier. Terwijl ik zit te schrijven kijk ik er boven op. Zij is nu weer een paar voet gezakt, maar gisteren was er veel angstgetoeter van boten om assistentie. de kade was vol menschen en auto's.'

Door de lastige situatie was het nog een hele toer om de bagage van boord te krijgen. De boel moest ook nog worden ingeklaard. Vervolgens kon Pieter de spullen onderbrengen bij de agent van de K.N.S.M. zodat hij zonder ballast op zoek kon naar een hotel, met een tussenstop bij het postkantoor, waar brieven lagen van Katy en Pa en Ma, 'hetwelk een beetje troost gaf in al het onbekende en onzekere.'

Voor relatief weinig geld wordt een hotel gevonden (voor krap 3 gulden per nacht). 'En het was goed. Flinke groote slaapkamer, electrisch licht en leeslampje. Klein ontbijt op je kamer gebracht (2 broodjes, boter, marmelade, koffie en melk voor 3 koppen).

En verder:

Al is het hotel nog zo goedkoop, Pieter wil er snel weg. Hij is inmiddels naar zijn wijn-connectie geweest en zal die spoedig zijn plannen uitgeschreven voorleggen.

'Die man die in weelde en overvloed leeft had van míjn behoeften geen stuk sjoeg natuurlijk, dus daar werd ik omtrent huis huren e.d. niet veel wijzer.'

Om toch wat hulp te krijgen op zijn zoektocht, schakelt Pieter een werkman van de Aurora in. 'Die vent sprak namelijk 1 1/2 woord Engelsch-Belgisch-Vlaamsch [...] Ik stuurde hem een stadstelegrammetje dat ik hem Zondag om 10 uur verwachtte.' Met een krant met huizenadvertenties zullen ze dan samen op pad gaan. 

Ondertussen maakt Pieter met kunst en vliegwerk duidelijk wat hij zoal nodig heeft, zoals veters, door op z'n schoenen te wijzen. Ahh...curdois.En bij het postkantoor schrijft hij op een briefje wat voor zegels hij wil kopen. 'Zeep wees ik aan in een andere winkel en kreeg van een rood-gelipte dame een aardig vierkant stukje van 50 centaves, dus 3 cent.'